اخیرا خبرهایی مبنی بر تشکیل ائتلاف 4+1 با هدایت ایالات متحده در رسانه ها، بویژه رسانه های غربی منعکس شده است؛ به گفته ساندی تایمز کشورهایی همچون ترکیه، امارات متحده عربی، اردن و عریستان به همراه رژیم اشغالگر قدس، 5 عضو این ائتلاف را تشکیل می دهند و رسانه ها هدف این ائتلاف را مقابله با موشک‌های بالستیکی ایران عنوان کرده اند؛ این ائتلاف به رژیم صهیونیستی اجازه می دهد به صورت آنلاین از اطلاعات مراکز راداری عربستان و امارات مطلع شود. در عوض رژیم اسراییل امکان دسترسی به سامانه دفاع موشکی و رادارهای هشدار خود را به صورت لحظه ای برای شرکای جدیدش فراهم میکند.
از طرفی شاید بتوان این ائتلافات و هم پیمانی‌ها را در جهت بازتولید آرایش نظامی-امنیتی منطقه پس از موج اخیر بیداری اسلامی دانست. همانطور که می‌دانید در جریان انقلابهای منطقه -که قطعا منبعث از فرهنگ بیداری اسلامی است- برخی آرایشهای نظامی -امنیتی بی‌اعتبار شده و این نوعی تزلزل برای توان نظامی جبهه غرب است. پیمان کمپ دیوید را می‌توان از جمله مهمترین این تغییرات در نظر گرفت. لذا تشکیل هم‌پیمانان منطقه‌ای جدید و ایجاد آرایشهای نظامی متفاوت و بعضا دارای اشتراک، قطعا یکی از کلان راهبردهای جبهه غرب برای تامین امنیت اسرائیل خواهد بود.
البته با وجود اینکه ترکیه وجود چنین ائتلافی را تکذیب کرده است اما کشورهای عربی مخالفتی با راه اندازی چنین ائتلافی ندارند. کارشناسان بر این باورند در پشت پرده‌ی این ائتلاف حضور ایالات متحده امریکا کاملا مشهود است؛ ایالات متحده و رژیم صهیونیستی با وعده های شیرین به اعراب از موقعیت آنها در منطقه سوءاستفاده می کنند و عموما در راستای سناریوهایی چون جنگ نیابتی بهره می‌برند. سالها پیش که اوباما ریاست جمهوری امریکا را تحویل گرفت، می شد روند تغییر سیاست ایالات متحده را در منطقه دید؛ به طوری‌که تلاش دولت ایالات متحده آمریکا به عنوان قیمی برای اسرائیل، در جهت افزایش هم‌پیمانان منطقه‌ای اسرائیل بوده است. نمونه‌ی بارز این راهبرد را در جریان مذاکرات صلح شاهدیم. اما مطمئنا مردم کشورهای عربی با سران خود همراه نبوده و این اقدامات سبب منفوریت بیش از پیش سران کشورهای عربی در منطقه می‌شود.
