ا توجه به وقایع اخیر در استانبول و برخی شهرهای ترکیه و گسترش تظاهرات ضد دولتی در این کشور باید گفت علیرغم اینکه ترکیه همواره بعنوان کشوری با ثبات در منطقه مطرح بوده است، این تحولات می تواند آبستن اتفاقات مهمی در این کشور باشد.
جریانات مخالف ترکیه اعم از جریانات کردی و جریان صلح و دموکراسی و همچنین دیگر احزاب مخالف مانند جمهوری خلق و حرکت ملی که دارای گرایشات پان ترکیسم می باشند از سویی و وجود گروه های وابسته به سلفیون که با آغاز درگیری های سوریه بر تعداد آنها افزوده شده است از سوی دیگر شرایط کنونی حاکم بر ترکیه را پیچیده تر نموده است. بطوری که باید در انتظار فرگیر شدن اعتراضات مردم و گروهها علیه دولت ترکیه و تغییراتی در شرایط داخلی این کشور باشیم.
باید گفت اتفاقاتی که در ابتدا در بستر اعتراضات میدان تقسیم استانبول و قطع درختان این منطقه شدت گرفت، بعنوان جرقه ای که در ادامه به یک سری مطالبات اجتماعی و عمومی از دولت و ایجاد یک سری تضاد بین مردم و حکومت تبدیل شده، مطرح است. بعنوان مثال می توان تشابه زیادی بین اتفاقات ترکیه با تحولات سوریه در مقطع آغازین که با دستگیری چند شعارنویس و یک سری اشتباهات کوچک امنیتی از سوی دولت آغاز گشته و به تدریج فرگیر شدن ناآرامی ها در سوریه را به‌همراه داشت، قائل شد.
البته بعضی اختلافات داخلی، خصوصیت لجوج بودن مردم ترکیه و همچنین موضع گیری های شخص اردوغان که معترضین را عده ای چپاولگر خوانده است در تشدید صحنه اعتراضات ترکیه بی تاثیر نبوده است.
به نظر می رسد تسویه حساب هایی که در سال های اخیر در ترکیه اتفاق افتاد که اخراج عده زیادی از افسران ارتش و تغییرات بنیادی در سازمان اطلاعاتی ترکیه را بهمراه داشت، منجر به تضعیف بیش از حد ارتش و نهادهای اطلاعاتی ترکیه گشته است که این امر نیز آینده مناقشات این کشور را تحت تاثیر قرار خواهد داد.
اگرچه ناتو و غرب به هیچ وجه شرایط فعلی ترکیه را برنتافته و این کشور را در حل بحران یاری خواهند کرد اما احتمال فرگیر شدن بحران ترکیه به قدری است که می توان مدل تحولات مصر و میدان التحریر را برای ادامه این بحران قابل تصور دانست. به این ترتیب با فراگیر شدن بحران، دولت اردوغان مجبور به ایجاد تغییراتی در قانون اساسی خواهد شد و تغییر نظام نخست وزیری به نظام ریاست جمهوری و تسریع این امر در بستر تحولات ترکیه دور از ذهن نخواهد بود.
