با نگاهی به روند تخاصم نظام سلطه علیه جمهوری اسلامی و کارشکنی ها و جهت گیری های ظالمانه علیه کشورمان به بهانه فعالیت های هسته ای ایران، مشخص می‌شود استراتژی های مختلف دشمن علی‌رغم هزینه های هنگفت کشورهای غربی و خصوصا” ایالات متحده در کنترل قدرت نرم جمهوری اسلامی ناکارآمد بوده و خللی در عزم راسخ ملت ایران در برابر زیاده خواهی های محور استکبار ایجاد نکرده است.

در این مجال محورهای برآورد استراتژی و تاکتیک های نظام سلطه و همچنین جهت گیری جمهوری اسلامی در مذاکرات بررسی می شود.

در ابتدا لازم است روند مذاکرات جمهوری اسلامی ایران در آلماتی قزاقستان و مذاکرات آتی در سه مقطع زمانی مورد ارزیابی قرار گیرد:

1-  پیش از مذاکرات

2-  حین مذاکرات: نتیجه بررسی روند مذاکرات دوروزه ج.ا.ا. با آژانس را می‌توان در دوسطح زیر بررسی کرد.

2-1- بررسی تطبیقی سطح تعاملات، دست برتر ایران، ادبیات دو طرف و نتیجه بخشی

2-2- بررسی میزان تحقق اهداف مد نظر طرف ایرانی و نیز غربی با استناد به اظهارات دو طرف و اهداف در نظر گرفته شده:

با بررسی نتایج حاصل از مذاکرات جمهوری اسلامی ایران با 5+1 به  این نتیجه می رسیم که آژانس نسبت به گذشته با انتظار کمتر و همراهی بیشتری نسبت به خواسته طرف ایرانی در میدان مذاکره گام نهاد. مصادیقی از این پیشرفت دیپلماتیک مختصرا به شرح ذیل است:

–  طی توافقات انجام شده با آژانس، بعد از 8 ماه خواسته های ایران در مذاکرات مسکو در دستور کار قرار گرفت.

–  عدم استفاده از ادبیات تخریبی

–  تایید و اثبات ادعاهای ایران توسط طرف غربی در مورد صلح آمیزی فعالیت کشورمان

3-  مرحله پس از مذاکرات:

این مرحله که بعد از مذاکرات آلماتی شروع شده است، در دو سطح استراتژی و تاکتیک قابل بررسی می‌باشد و احتمالا در بحبوحه مذاکرات آتی(که فعلا استانبول در سطح کارشناسی و آلماتی در سطح مسئولین ارشد تعیین شده است) اجرایی می‌شود.

برآورد روند آتی مذاکرات:

1-3-بصورت مقطعی و زمانی :

–  تا مقطع انتخابات 92

–  بعد از روی کار آمدن دولت یازدهم جمهوری اسلامی

– حین موج جدید انقلابهای بیداری اسلامی(با محوریت بحرین، کرانه باختری، بهبود تحولات سوریه و جزیره العرب)

2-3-برآورد استراتژیک

استراتژی های مختلف دشمن  برای مذاکره

1-  استراتژی فشار-مذاکره: ایجاد فشار برای سر میز مذاکره آمدن با اتکا بر چالش های اجتماعی و اقتصادی جامعه

2-  استراتژی فشار- عدم مشروعیت و مقبولیت: با اتکا بر تحریک و تهییج افکار عمومی، در بستر چالشهای اجتماعی و اقتصادی. اهداف این استراتژی بصورت حداقلی و حداکثری به شرح زیر است:

2-1- حداقلی: کاهش مقبولیت گفتمان انقلاب و رهبری در انتخابات و روی کار آمدن جریان سیاسی زاویه دار در انتخابات 92

2-2- حداکثری: ایجاد و تشدید بحرانهای اجتماعی و از بین رفتن مشروعیت رهبری در ایران و جهان اسلام و تاثیر منفی بر بیداری اسلامی

3-  استراتژی نفوذ-مذاکره: با اتکا بر فعل و انفعالات سیاسی و روی کار آمدن جریانات دارای زاویه با انقلاب و رهبری در مسئله مذاکره و سپس ارتباط گیری با این جریانات برای تسهیل مذاکره

4–  استراتژی مشغول سازی انقلاب: گرفتن سرعت پیشرفت انقلاب پای میز مذاکره

5-  استراتژی مطالبه نازلتر: درخواست کردن مطالبات کمتر و کوچکتر از مذاکره در لوای فرآیند مذاکره

5-1- مثلا : عدم حمایت از سوریه، برقراری ارتباط دیپلماتیک با برخی کشورهای مخالف مثل انگلستان و …

5-2- بمنظور:

–  ایجاد تقابل بین مردم و نظام ج.ا.ا. : در صورت قبول نکردن مطالبه نازلتر توسط طرف ایرانی بین افکار عمومی داخلی زیر سئوال برود.

–  فتح سنگر به سنگر دیپلماتیک ایران

6-  استراتژی بی ثبات سازی-مذاکره: مشابه آنچه در فتنه 88 بر پرونده هسته ای ایران اتفاق افتاد.

تاکتیک های مختلف دشمن :

1)  مذاکرات دوجانبه ایران و آمریکا در حاشیه 5+1

2)  وارد کردن سایر بازیگران همسو با غرب در مذاکره و تغییر وزنه تصمیم گیری؛ همانند سناریوی 5+3

3)  باز کردن پرونده های سابق جهت ایجاد فشار روانی.

مثل پرونده های حقوق بشری، ترورها، تمامیت ارضی(جزایر سه گانه، جدایی طلبی و …)، فیلم سازی و سواری بر افکار عمومی، تبلیغ فعالیت تروریستی-جاسوسی ایران در کشورهای مختلف جهان در حال حاضر

از طریق مجامع و دادگاههای بین المللی، بازیگران به ظاهر مردمی و بدون غرض(NGO های حقوق بشری، کمپین ها، شاکیان ناشناس و جدید و … )، فیلم سازی، هتک مقدسات و تحریک احساسات مسلمانان و ….

4)  مذاکره برای مذاکره کوچکتر :

4-1)    انجام مذاکرات کوچکتر در کنار جریان اصلی مذاکرات از طریق برخی مسئولین بی بصیرت . ممکن است این مذاکرات در سایر سفرهای دیپلماتیک مسئولین انجام شود و الزاما هم توسط قوه مجریه نباشد بلکه قوه مقننه نیز باشد.

4-2)   انجام مذاکرات حاشیه ای توسط بازیگران واسطه ای و کمتر حساسیت برانگیز مثل سلطان عمان، ترکیه، برخی کشورهای اروپایی واسطه گر(سوییس، سوئد و ….) و نیز استراتژیست های غربی

5)  فعالسازی جریان مخالف داخل حاکمیت: جریان فتنه و پدر معنوی آن، جریان انحراف و…. برای پیش قراولی در عرصه مذاکره از طریق:

5-1)  اظهارنظر های روزانه جهت قبح شکنی

5-2)  ایجاد خرده گفتمان سازش و مذاکره برای انتخابات 92

5-3)  انجام ملاقاتهای پشت پرده با غربی‌ها

و …

6)  القای تخطی ایران از توافقات:

–  القای افزایش فعالیتهای هسته‌ای در آستانه مذاکرات آلماتی

–  القای مشارکت ایران در آزمایش هسته‌ای کره شمالی پیش از مذاکرات

استراتژی های پیشنهادی برای جمهوری اسلامی ایران

1-  استراتژی ظرفیت سازی برای انقلاب:  مثلا افزایش تولید ملی، بالابردن توان دانش بومی، تبلیغ مظلومیت ایران و سبعیت جناح مقابل و …

2-  استراتژی درگیر کردن دشمن در جبهه های مختلف

3-  استراتژی مشغول سازی متقابل: در مقابل وقت تلف کردن جبهه غربی، از پیشرفت به هیچ وجه باز نایستیم و عملا از فرصت پیش آمده در حین مذاکرات برای فرصت سوزی طرف مقابل پشت میز مذاکره استفاده کنیم.

4-  افزایش سایر حوزه های فناوری های  راهبردی در سایه جنجال هسته ای: سایر حوزه هایی را که می توانند جنجال برانگیز بشوند و باعث اجماع دیپلماتیک علیه ایران را در این فضای بوجود آمده گسترش بدهیم . مثل حوزه فضایی، حوزه موشکی، راداری و مخابراتی، و ….

5-  انداختن توپ بازی در زمین طرف مقابل: در مقابل افکار عمومی جهان، افکار عمومی داخلی آنها

6-  استراتژی انشقاق: باید اتحاد اعضای متخاصم 5+1 را در برخی از حوزه ها به هم ریخت. این کار را می توان با توجه به شرایط داخلی متفاوت هر کدام واستفاده از این تفاوتها در میزان همراهی آنها با هم، گرایش سیاست خارجی جریان حاکم بر هر کدام، فعالسازی گسلهای دیپلماتیک بین طرفهای مقابل در خلال مذاکرات(مثلا چالش انگلیس با اتحادیه اروپا و آلمان و فرانسه) و … انجام داد.

7-  استراتژی طی مراحل بدون بازگشت: اجرا و القای اینکه هیچ یک از مراحل فعالیت هسته ای جمهوری اسلامی ایران بازگشت ندارند.

8-  استراتژی بازدارندگی نظامی ج.ا.ا.

گروه سیاسی