دولت‌مردان «قاهره» کاردار ترکیه در این کشور را فراخوانده‌اند. آن‌ها در اعتراضی به سخنان «رجب طیب اردوغان» چنین واکنشی از خودشان نشان داده‌اند.
آنکارا از آغاز روی کارآمدن السیسی، میانه‌ی خوبی با حکومت مصر نداشته است. آن‌ها به شدت هوادار مرسی بودند و امید داشتند با کمک اخوانی‌ها به نوعی رهبری جهان اسلام را در دست بگیرند اما این رؤیاها با کودتای السیسی بر باد رفت. پس از به قدرت رسیدن کودتاگران، ترکیه بارها حمایت خود را از مرسی علنی و علیه ژنرال‌ها موضع‌گیری کرد. این کشمکش‌ها با بروز ماجراهای غزه شدت بیشتری یافت و وارد مرحله‌ی جدیدی شد.
اردوغان جمعه‌ی گذشته در اعتراض به طرح صلح مصر برای غزه به خبرنگاران گفت: نباید به قاهره برای مذاکرات صلح بین فلسطینیان و صهیونیست‌ها تکیه کرد… او در ادامه افزود: «خود السیسی یک فرد مستبد است. او با بقیه هیچ فرقی ندارد. این حاکمان کنونی مصر هستند که کانال کمک‌های بشردوستانه به نوار غزه را مسدود کرده‌اند.»
البته این حرف اردوغان دقیق است، ولی پذیرفتن آن از جانب او برای آن‌ها که شاهد سیاست‌های اخیر وی در منطقه بوده‌اند، آسان نیست.
در مصر تمام افکار عمومی با جریان مقاومت است. مردم، نخبگان و فرهنگیان و حتی بسیاری از سیاست‌مداران خواهان کمک به مردم غزه هستند اما به نظر می‌رسد صهیونیست‌ها پیش از حمله به غزه، موافقت قاهره را جلب کرده‌اند. در حالی که شمار شهدا از چهارصد تن گذشته و آمار مجروحان در حال نزدیک شدن به دو هزار نفر است، دیکتاتورهای قاهره نه تنها هیچ کمکی به جریان مقاومت نکرده و نمی‌کنند، بلکه تنها راه ارتباطی این مردمِ در بند مانده با دنیای خارج را مسدود کرده و از پذیرش بیماران در حال احتضار آنان نیز خودداری می‌کنند. این شقاوت شرم‌آور و تکان‌دهنده‌ی السیسی که خدمتی تمام‌عیار به تل‌آویو به شمار می‌رود، به شدت جامعه‌ی ملتهب مصر را متلاطم ساخته و اردوغان هم به نظر می‌رسد در صدد ماهی گرفتن از این آب گل‌آلود و تحریک مخالفان علیه السیسی با اظهاراتی از این دست است.
با تمام این احوال، این موضع اردوغان با برخورد سرد رسانه‌های منطقه روبه‌رو شد. اذهان عمومی کشورهای اسلامی و خاصه عربی، خیلی خوب سخنرانی یکی دو سال پیش اردوغان را به یاد دارند، آن وقتی که وی لشکر تکفیری‌ها را برای هجوم به سوریه تجهیز و تشویق می‌کرد و با غرور اظهار امیدواری می‌کرد که به زودی نماز جماعت را به همراه برادرانش در مسجد اموی دمشق خواهد خواند…، سخنانی خام که «بشار اسد» هم در مراسم تحلیف خود از آن یاد کرده و پرسید: «چرا اردوغان در سخنانش اظهار امیدواری نکرد که نماز جماعت را به زودی در مسجد الاقصی بخواند؟»
به گمان این قلم، فلسطین و جریان مقاومت پدیده‌ای است که هرازگاهی خداوند آن را به میان می‌کشد تا مسلمانان جهان، سیاست‌مداران و رجال مدعی و نامرد خود را از آن‌ها که به راستی به این آرمان معتقدند، بازشناسد و این بار نیز هم سران جهان عرب، هم السیسی و هم اردوغان جوهر واقعی خود را در این کارزار نشان دادند.
***
* منبع: قدس آنلاین
