در سال 1948، یک سال بعد از تشکیل رژیم منحوس صهیونیستی، «مِر گروپ»(Mer Group)  کار خود را به عنوان یک کارگاه فلزکاری در سرزمین‌های اشغالی آغاز کرد.

اکنون این گروه به یک شرکت کاملا متفاوت تبدیل شده است. دارای چندین شعبه است و 1200 کارمند در 40 کشور دنیا در استخدام دارد. کار آن‌ها فروش زیرساخت‌های ارتباطات بی‌سیم (وایرلس)، نرم‌افزار و سیستم‌های صدور بلیط حمل و نقل عمومی، تصفیه فاضلاب و چندین حوزه‌کاری دیگر است. اما در نمایشگاه تجهیزات امنیتی «ISDEF Expo» که در ژوئن گذشته برای نمایش دستاوردهای فناوری امنیتی این رژیم به مشتریان خارجی (نیروهای امنیتی کشورهای خارجی) برگزار شد، «مر گروپ» تنها یک محصول ارایه داد: سیستم های مراقبت الکترونیک که توسط بخش امنیتی این شرکت تولید می شود.

ارتقاء «مِر گروپ» از کار برش فلزات به ساخت تجهیزات پیشرفته جاسوسی، نشان‌دهنده یک چرخش بزرگ در اقتصاد رژیم صهیونیستی است. فناوری یکی از بخش‌های اصلی صنعت رژیم صهیونیستی است و شرکت‌های اسراییلی مرتبط با دستگاه‌های اطلاعاتی این رژیم، همچون «مر گروپ»، تخصص خود را در بازارهای بین المللی به پول تبدیل می‌کنند. مدیرعامل این شرکت، «نیر لِمپرت»   Nir Lempert 22 سال سابقه کار در «واحد 8200» ارتش رژیم صهیونیستی را دارد و هم اکنون نیز رییس انجمن ماموران ادوار این واحد اطلاعاتی است. واحد 8200 معادل آژانس امنیت ملی آمریکا NSA است.

روابط «مر گروپ» با واحد 8200 در رژیم صهیونیستی چندان چیز عجیبی نیست، چرا که بخش سایبر در این رژیم کاملا به بخش اقتصاد پیوسته است. این بخش در سال 2014 معادل 6 میلیارد دلار صادرات داشته است.

در ارتش رژیم صهیونیستی جوانانی که از هوش بالاتری برخوردارند معمولا به سمت واحدهای اطلاعاتی هدایت می‌شوند تا آموزش جاسوسی، هک و ساخت تسلیحات سایبری و تهاجمی ببینند. طبق برخی گزارش‌ها، واحد 8200، با مشارکت NSA آمریکا مسوول ساخت تسلیحات سایبری برای هدف قرار دادن برنامه هسته ای ایران بوده اند. به علاوه واحد 8200 مسوول عملیات کنترل و مراقبت در کرانه باختری است.

اما مهارت‌های جاسوسی و سایبری دیگر مختص ارتش اسراییل نیست. واحد 8200 در واقع مدرسه ای است که صنعت تجهیزات مراقبتی در سرزمین های اشغالی را تغذیه می کند و محصولاتی که این دست پرورده‌ها تولید می کنند، به دولت‌های گوشه و کنار جهان برای جاسوسی فروخته می شوند. در حالی که ماموران سابق واحد 8200 که اداره‌ کننده شرکت های فناوری امنیتی اسراییل هستند، تولیدات شرکت های خود را برای حفظ امنیت مردم ضروری می دانند، طرفداران حریم خصوصی اما هشدار می‌دهند که آزادی های مدنی به واسطه فعالیت این شرکت‌ها مخدوش می شود.

در ماه آگوست، Privacy International، یک گروه نظارتی غیردولتی که مراقبت اطلاعاتی دولت ها از مردم خود را بررسی می کند، گزارشی درباره صنعت مراقبت اطلاعاتی منتشر کرد که در فهرست آن نام 27 شرکت اسراییلی فعال در این حوزه دیده می شود. یعنی رژیم صهیونیستی به نسبت جمعیت، بیشترین شرکت‌های فعال در این حوزه را دارد. در صدر فهرست البته آمریکاست که 122 شرکت فعال در این زمینه دارد (البته شرکت‌های آشکار در این فهرست لحاظ شده اند). کهنه سربازان واحد 8200 ارتش رژیم صهیونیستی در رده‌های بالای مدیریتی دست کم 8 شرکت از 27 شرکت فوق الذکر در سرزمین های اشغالی قرار دارند. تازه این چیزی است که بر اساس اطلاعات منتشر شده و در دسترس فهرست شده است. وگرنه برای مثال نام شرکت «‌Navas» در فهرست گروه «Privacy International»  قرار ندارد. این شرکت توسط ماموران سابق واحد 8200 تشکیل شد ولی در حال حاضر در مالکیت شرکت «بوئینگ»، غول صنایع نظامی آمریکا، قرار دارد. «ناواس» به شرکت AT&T اپراتور بزرگ تلفن همراه در آمریکا، برای جمع آوری ترافیک اینترنتی و میلیاردها ایمیل کمک می کند که این اطلاعات بعد از دسته بندی برای NSA فرستاده می شوند.

«آمیت میر»، مامور سابق واحد 8200 که اکنون روزنامه نگار است می گوید که بیشتر همکارانش مهارت‌های جاسوسی الکترونیک و هک خود را بعد از اتمام سرویس نظامی خود به بخش خصوصی برده اند و پول‌های کلانی در می آورند. او می گوید که واحد 8200 یک «برند» در اسراییل است و اعضای آن بعد از بیرون آمدن از این واحد معمولا در همه شرکت‌های فناوری اطلاعات با آغوش باز و حقوق و مزایای بالا پذیرفته می شوند. یک مامور این واحد وقتی به شرکتی خصوصی می رود، دیگر همکارانش را هم معرفی می کند. حتی به گفته میر، یک اکانت خصوصی فیسبوک مربوط به کارکنان ادوار مختلف واحد 8200 وجود دارد که در آن پیشنهادات شغلی در بخش خصوصی رد و بدل می شود. میر اضافه می کند: ” بیشتر وقت ها کافی است که فقط نام واحد 8200 را در CV خود وارد کنید، آن وقت معجزه می کند.”

«نِو گوردون»، پژوهشگر اسراییلی که صنعت امنیت سرزمینی این رژیم را مورد مطالعه قرار داده است، دلیل پیشرفت صنعت مراقبت اطلاعاتی در این رژیم را در پیوند تنگاتنگ ارتش و بخش فناوری می داند. او می گوید که ارتش اسراییل در 1960 نرم افزار رایانه ای تولید کرده بود، 9 سال پیش از ان که اصولا این صنعت و دانشگاه مربوط به آن در سرزمین های اشغالی به وجود بیاید. واحدهای نظامی رژیم صهیونیستی که با رایانه کار می کنند، از جمله واحد 8200، خود تشکیل دهنده صنعت امنیت سرزمینی و اطلاعات نظامی در این رژیم بوده اند.

گوردون دو دلیل دیگر هم برای پیشرفت این صنعت در رژیم صهیونیستی ذکر می کند. یک، محدودیت مشخصی بین ایده‌هایی که در بخش نظامی روی آن ها کار می شود و ایده‌هایی که در بخش خصوصی اجرایی می شود، وجود ندارد. به این معنی که، فردی که تا دیروز روی ایده ای در واحد 8200 کار می کرده، بعد از بیرون آمدن از این واحد، می تواند روی همان ایده در بخش خصوصی کار کند. دلیل دوم، اشغال سرزمین های فلسطینی و جنگ افروزی های رژیم صهیونیستی این امکان را به آن داده است که آزمایشگاهی کلان برای تست کردن محصولات این چنینی در میادین واقعی و انجام اصلاحات روی آن ها در این حوزه در اختیار داشته باشد.

این فناوری ها سپس به سایر نقاط دنیا صادر می شوند.

«مِر گروپ» نامی شناخته شده در سرزمین های اشغالی است. آن ها پروژه «Mabat 2000» را برای پلیس رژیم اجراء کردند که شامل نصب صدها دوربین امنیتی در بیت المقدس بود. مساله ای که خشم شدید فلسطینی ها را به دنبال داشت. «حییم مِر»، رییس هیات مدیره این شرکت، که او هم عضو سابق واحد 8200 است، در توضیح آن ماجرا در مصاحبه با مجله اسرایییلی «Gateway» گفت: ” پلیس نیاز به یک سیستم داشت که در آن «برادر بزرگ» کنترل اعمال کند و دیدی جامع از وقایع شهر قدیمی(بیت المقدس) داشته باشد.” («برادر بزرگ»، نهاد امنیتی غول آسایی بود که در رمان معروف «1984» جرج اورول با دستگاهی به نام «تله اسکرین» همه زوایای زندگی شهروندان را در کنترل داشت).

محصول دیگر، «پلتفرم اطلاعاتی راهبردی قابل اقدام قضایی» یا SAIP است که اطلاعات خام را جمع آوری و بعد دسته بندی می کند. SAIP می تواند از فناوری استفاده کند که می تواند واژه ها، جملات و اطلاعاتی را که برای ماموران اطلاعاتی جالب توجه است، برجسته سازد. این ابزارِ تحلیل زبانی به شدت در آژانس های اطلاعاتی دنیا محبوب شده است و از ان در تشخیص تهدیدات آتی استفاده می کنند. مثلا فهرستی از مواد شیمیایی در بخشی از یک متن، شاید توجه یک آدم عادی را جلب نکند، ولی یک ماشین تحلیل زبانی می تواند تشخیص دهد که احتمالا کسی در حال صحبت از تهیه بمب است.

مشتریان «مِر گروپ» در سرزمین های اشغالی و نقاط دیگر دنیا هستند. به گفته «ایال راز»، مدیر تولید بخش امنیتی «مر گروپ» می گوید که این شرکت با واحد 8200 ارتش اسراییل فعالیت های مشترک دارد و بسیاری از نیروهای خروجی از این واحد مستقیما جذب این شرکت می شوند. طبق گزارش های درز کرده به مطبوعات رژیم صهیونیستی، در سال 2011، شرکت مِر یک قرارداد 42 میلیون دلاری با مسوولان امنیتی شهر بوئنوس آیرس، پایتخت آرژانتین، منعقد کرد تا پروژه «شهر امن» را برای آن ها اجرا کند. این طرح شامل نصب 1200 دوربین با فناوری تشخیص پلاک اتوموبیل ها بود.

پیوندهای واحد 8200 با صنعت تجهیزات مراقبتی اسراییل در اواخر ماه آگوست توجه عمومی زیادی به خود جلب کرد، زمانی که پژوهشگران آزمایشگاه «شهروند»Citizen در دانشگاه تورونتو، گزارشی منتشر کردند که طبق آن دولت امارات متحده عربی، «احمد مسرور»، یکی از فعالان حقوق بشر این کشور را با یک نرم افزار جاسوسی پیچیده مورد حمله قرار داد. این نرم افزار، گوشی آیفون اپل مسرور را به یک ابزار مراقبتی تبدیل کرد که می توانست همه تحرکات او را رصد، تماس هایش را ضبط  و دوربین و میکروفون گوشی را کنترل کند.

مسرور خود گفت که از 2011 تحت مراقبت بود، همان سالی که یک دادخواست اینترنتی برای انجام اصلاحات در امارات متحده عربی را امضاء کرد.

وقتی مسرور در ماه جولای امسال یک پیامک دریافت کرد که لینکی در آن بود که وعده در اختیار گذاشتن اسناد تازه ای از شکنجه در زندان های امارات می داد. مسرور به جای باز کردن لینک، آن پیامک را برای یک گروه امنیت دیجیتال فرستاد که قبلا در کشف یک نرم افزار جاسوسی دیگر در گوشی مسرور، به او کمک کرده بودند.

«بیل مرزاک»، پژوهشگر ارشد آزمایشگاه «شهروند» در دانشگاه تورونتو می گوید: ” ما پیش از آن هرگز چنین نرم افزار پیچیده ای برای موبال ندیده بودیم که روی جدیدترین نسخه های گوشی موبایل هم عمل کنند.”

پژوهشگران آزمایشگاه شهروند در نهایت شرکت پشت پرده طراحی این نرم افزار را کشف کردند: گروه NSO، یک شرکت تجهیزات مراقبتی در سرزمین های اشغالی

اطلاعات بسیار کمی درباره این شرکت موجود است و موسسان آن بسیار کم با مطبوعات صحبت می کنند و هیچ وبسایتی ندارد. به گزارش مطبوعات اسراییلی و خارجی، «عُمری لاوی» و «شایو هولیو»، هر دو از اعضای سابق واحد 8200 ارتش اسراییل بودند. دست کم 3 نفر دیگر از کارمندان ارشد NSO از ماموران سابق واحد 8200 هستند و این واحد 6 میلیون دلار در اختیار این شرکت گذاشته تا نرم افزار جاسوسی «Pegasus» را طراحی کنند.

«زمیر دَهباش»Zamir Dahbash سخنگوی گروه NSO، حاضر به توضیح بیشتر درباره این شرکت نشد ولی در جواب نامه وبسایت «اینترسپت» گفت: ” شرکت تنها به آژانس های صلاحیت دار دولتی محصولات خود را می فروشد و ما همه قوانین و مقررات سفت و سخت صادرات را رعایت می کنیم. این توافق هم با مشتریان امضاء می شود که از محصولات ما فقط برای کارهای قانونی استفاده کنند!!”

اما وجه شوک آور دیگر قضیه، فروش نرم افزار جاسوسی توسط یک شرکت اسراییلی به دولت امارات است. امارات ظاهرا با رژیم صهیونیستی هیچ پیوند سیاسی ندارد و آن را غاصب سرزمین مسلمین می داند، ولی گروه NSO، یک شرکت اسراییلی، به امارات نرم افزار جاسوسی می فروشد و این فاش کننده بسیاری از مسایل است. یعنی روابط کشورهای حوزه خلیج فارس با رژیم صهیونیستی از حد روابط عادی فراتر رفته و به روابط امنیتی رسیده است.

در فوریه 2015، وبسایت «میدل ایست آی» فاش کرد که امارات متحده عربی با شرکت «آسیا گلوبال تکنالجیز»، یک شرکت اسراییلی ثبت شده در سوییس که کارمندان آن همه از اعضای سابق سرویس های امنیتی صهیونیست ها هستند، قراردادی برای خرید تجهیزات امنیتی مختلف از جمله هزاران دوربین امضاء کرده است.

«روری دوناقی»، نویسنده این وبسایت که مدیر موسسه غیردولتی «مرکز حقوق بشر امارات» هم هست، گفته که امارات در چند سال اخیر، صدها میلیون دلار صرف خرید تجهیزات امنیتی از رژیم صهیونیستی کرده است چون ” اسراییل را یکی از بهترین ها در این بازار می داند.”

***

گروه رصد