بطور کلی می‌توان موضوع برجام در سیاست خارجی هریک از 7 یا 8 (با احتساب اتحادیه اروپا) طرف درگیر در توافق وین را در سه سطح بررسی نمود. سطح اول سطح تکنیکال یا فنی است. در این سطح به داده‌ها و ستانده‌های در کاغذ باید اکتفا کرد. این سطح صرفاً به مسائل فنی مربوط به هسته‌ای و سازوکارهای رفع تحریم‌ها خلاصه می‌شود. سطح دوم سطح تاکتیکی یا میان‌برد است که به نتایج این توافق در سیاست خارجی، اقتصادی و یا فرهنگی هر کشوری مربوط می‌شود. در این سطح ما به تأثیرات برجام در رشد و توسعه توجه داریم. اما سطح سوم سطح راهبردی است. در این سطح باید به اهداف بلندمدت سیاست خارجی توجه داشت و تأثیر برجام بر تغییر یا تداوم قدرت و نفوذ کشور را بررسی نمود و مطالعه کرد؛ آیا برجام باعث ترفیع موقعیت یک کشور در سطح راهبردی می‌گردد یا به تنزل موقعیت آن کشور می‌انجامد؟
پرواضح است که ایالات متحده درصدد است به هر نحو ممکن سطح فنی توافق را به یک امر بلندمدت برای ایران تبدیل نماید. زیرا به هر روی ایران در سطح تکنیال و فنی در مذاکرات امتیازاتی را واگذار کرده است و هرچه ببرد، با تدبیر و مدیریت صحیح در سطح میان‌برد؛ با اتکا به اقتصاد مقاومتی بدست می‌آورد و یا در سطح استراتژیک، با اتکا به عمق راهبردی و گسترش نفوذش به آورده‌هایش می‌افزاید.
اما مواضع فرانسویان در قبال برجام به چه صورت است؟ این پرسشی است که تلاش می‌شود در این گزارش بدان پاسخ داده شود. هدف از این پژوهش، شناختِ نگرش فرانسه به برجام و جایگاه این توافق نزد کارشناسان فرانسوی است. برای این هدف ابتدا باید دریابیم مسئله غرب آسیا و به تبع آن ایران، کدامین اولویت سیاست خارجی فرانسه است و ایران چه جایگاه و اهمیتی برای فرانسه دارد؟ سرانجام به مطالعه دیدگاه‌ها و نظرات پیرامون برجام می‌پردازیم.
