?یگان‌های مدافع خلق با حمایت‌های ایالات متحده آمریکا در حال پیشروی به سوی رقه هستند. آن‌ها در این عملیات که نامش را غضب الفرات «خشم فرات» گذاشته‌اند، به دستاوردهای میدانی قابل توجهی دست یافته‌اند. علاوه بر نزدیکی قابل توجه به رقه از سمت شمال، آن‌ها توانسته‌‌اند خط ارتباطی داعش از دیرالزور به رقه را هم مختل کنند. اما هنوز عملیات خشم فرات، «داغ» نشده است. به بیان دیگر، هنوز روزهای خبرساز و پرچالش رقه فرا نرسیده است
?ترکیه یکی از نگران‌ترین بازیگران این روزهای صحنه سوریه است. موفقیت کردها در عملیات آزادسازی رقه از چنگال داعش، ضمن این‌که سطح قدرت و میزان چانه‌زنی آن‌ها در پرده‌های آتی سوریه را افزایش می‌دهد، سند فتح مرکز خلافت داعش را هم به نام همان‌ها رقم می‌زند. از منظر ترکیه، این یعنی گروه تروریستی یگان‌های مدافع خلق توانسته پرچم افتخار شکست داعش را در دست گیرد. این دو در چارچوب ادراک آنکارا، زمینه‌ساز خودمختاری بیشتر کردها در نوار شمالی سوریه و تهدید امنیت ملی و تمامیت ارضی ترکیه خواهد بود. لذا باید با آن مقابله کرد
?تلاش ترکیه برای پیشروی به سوی منبج پس از تصرف الباب، محقق نشد. همکاری کردها و ارتش سوریه، چنین اجازه‌ای به ترکیه نداد. برخی بر این باورند که ترکیه برخلاف مواضع و ادعاهای اعلانی، به رقه نمی‌اندیشد بلکه سعی دارد تا به بهانه فتح رقه، در سرزمین‌های تحت اداره کردها نفوذ کند. شواهد معناداری برای این تحلیل وجود دارد. اما فارغ از صحت و سقم این تحلیل، ترکیه بنا ندارد در مقابل پیشروی کردها به سوی رقه، منفعل باشد
?یکی از اقدامات ترکیه برای ممانعت از پیشروی کردها به سوی رقه، بهره‌گیری از عشایر و قبایل عرب است. رهبران 50 قبیله عرب ساکن مناطق رقه، حسکه و دیرالزور سوریه در نشستی با عنوان «مجمع عمومی عشایر و قبایل سوری در منطقه رودخانه فرات و جزیره» در هتل حران واقع در استان شانلی اورفای ترکیه اعلام کردند که برای بازپس‌گیری سرزمین‌های خود از یگان‌های مدافع خلق (YPG) و دولت اسلامی عراق و شام (داعش) اقدام به ایجاد یک تشکیلات نظامی و سیاسی می‌کنند
?رقه، سرزمین کردها نیست اگرچه کردها آن‌جا هم باشند. یگان‌های مدافع خلق حتی اگر رقه را هم فتح کنند، وضعیت آن‌گونه نخواهد بود که مثلا در منبج نسبتا کردنشین است. حتی وضعیت مانند تل ابیض عمدتا عرب‌نشین هم نخواهد بود که اکنون در اختیار کردهاست. البته توان رزم یگان‌ها با کمک ایالات متحده بیشتر از گروه‌های عشایری-عربی رقه است اما رقه برای کردها، جای ماندن نیست. ترکیه این را خوب می‌داند. اردوغان به رقه نمی‌رسد اما در تلاش است تا علاوه بر مذاکره سیاسی با برخی بازیگران اصلی بر سر «خطر کردها»، در عرصه میدانی هم منفعل نباشد. این فعالیت میدانی، برای او آورده سیاسی هم خواهد داشت
✔️ کردها اگرچه منافعی در آزادسازی رقه دارند اما چون رقه برای آن‌ها جای ماندن نیست، به نوعی پیاده‌نظام آمریکا محسوب می‌شوند. باید دید آمریکا در قبال این اقدام کردها، چه وعده‌ای به آن‌ها داده و نظر ترکیه نسبت به این وعده چیست. پرده‌های آخر بحران سوریه، آغاز شده است
***
• کاری از تحلیلگر اندیشکده راهبردی تبیین
• عضویت در کانال اندیشکده راهبردی تبیین:
https://telegram.me/joinchat/BG7BhTvAH-fc1CjjeSCo4g
