اندیشکده راهبردی تبیین – سال 95 در حالی گذشت که رژیم صهیونیستی شاهد تغییراتی در کابینه خود بود. اضافه شدن لیبرمن رئیس حزب «اسرائیل، خانه ما» به کابینه نتانیاهو، امکان جنگ جدید را افزایش داد؛ اما برخلاف پیش‌بینی‌ها سال گذشته بدون جنگ چهارم نوار غزه به پایان رسید.
تداوم انتفاضه، افزایش فشارها برای کنار زدن نتانیاهو از قدرت، کاهش مهاجرت یهودیان به سرزمین‌های اشغالی برای نخستین بار طی 10 سال اخیر و تکیه رژیم صهیونیستی بر کرسی ریاست کمیته حقوقی سازمان ملل از مهم‌ترین تحولات تأثیرگذار بر روی رژیم صهیونیستی در سال 1395 بود. همچنین تغییر دولت در آمریکا، تصویب قطعنامه 2334، تصویب بسته حمایتی نظامی ده ساله آمریکا و مطرح شدن طرح‌های صلح سیسی و فرانسه از مهم‌ترین تحولات بین‌المللی مرتبط با رژیم در سال گذشته بود. در کل می‌توان سال 95 را سالی مهم و تأثیرگذار برای رژیم صهیونیستی دانست. تحولاتی که سود و زیان آن تا سال‌ها بر سیاست‌های رژیم صهیونیستی عیان خواهد بود و شکل دهنده سیاست‌های تل‌آویو در سال پیش رو خواهد بود.
1- تحولات سیاست داخلی
1-1- انتخاب لیبرمن و افراطی‌تر شدن کابینه نتانیاهو
در ماه‌های ابتدای سال 95، یعلون وزیر جنگ کابینه نتانیاهو از سمت خود استعفا نمود. یعلون پس از استعفای خود انتقادهای شدیدی علیه نتانیاهو انجام داد. او نفوذ تندروها در حزب لیکود، افراطی‌گرایی و نژادپرستی در ارتش رژیم صهیونیستی را برای آینده رژیم صهیونیستی نگران کننده خواند. با استعفای یعلون، نتانیاهو با لیبرمن رئیس حزب «اسرائیل خانه ما» ائتلاف نمود.
اضافه شدن حزب لیبرمن به کابینه نتانیاهو، ۶ صندلی به ائتلاف کابینه نتانیاهو افزوده و به ۶۷ کرسی از ۱۲۰ کرسی رسید. این اتفاق ضمن افراطی‌تر و راست‌گراتر نمودن کابینه، قدرت نتانیاهو را برای اجرای تصمیمات خویش افزایش داد. به‌طور خلاصه می‌توان این اتفاق را تثبیت قدرت نتانیاهو در اولین سال تشکیل کابینه جدید وی دانست. به نظر می‌رسد نتانیاهو بقاء دولت خود را در اتخاذ رویکردی افراط‌گرایانه‌تر و کابینه‌ای تهاجمی‌تر می‌داند.[1]
2-1- کاهش مهاجرت به سرزمین‌های اشغالی
طبق آمار منتشر شده از سوی آژانس مهاجرت رژیم صهیونیستی، مهاجرت به سرزمین‌های اشغالی در سال ۲۰۱۶ با کاهش روبرو بوده است. نمودار زیر که مرکز مهاجرت و جذب رژیم صهیونیستی منتشر نموده است، به‌خوبی نشان می‌دهد که طی سال‌های ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۵، مهاجرت به سرزمین‌های اشغالی هیچ‌گاه کاهش نداشته است، بلکه در سال ۲۰۱۴ با رشد زیادی هم همراه بوده است.
اما سؤالی که باید به آن پاسخ داد، چرایی کاهش مهاجرت در سال ۲۰۱۶ است؟ مارک آیزنبرگ، مسئول موسسه‌ای تحت عنوان کوالیتا (Qualita) که کار جذب یهودیان فرانسوی را انجام می‌دهد در خصوص کاهش مهاجرت یهودیان فرانسوی در سال ۲۰۱۶ در مقایسه با رکورد سال ۲۰۱۵ معتقد است که دلیل اصلی این اتفاق مشکلات اقتصادی رژیم صهیونیستی، عدم یافتن شغل مناسب از سوی مهاجران و همچنین مشکلات دیگری چون زبان عبری است.
این کاهش مهاجرت به‌خوبی نشان می‌دهد که تغییر مبدأ مهاجرت از آمریکا و اروپا به کشورهایی خاص چون برزیل، اکراین و فرانسه در سال‌های ۲۰۱۵ و ۲۰۱۴، ناشی از مشکلات این کشورها بوده است و اکنون با کمرنگ شدن علت مهاجرت، احتمالاً شاهد تداوم کاهش مهاجرت یهودیان به سرزمین‌های اشغالی خواهیم بود؛ مگر آنکه رژیم صهیونیستی بتواند نظر یهودیان کشورهای آمریکایی لاتین و اوراسیا را بیش از پیش جلب نماید.
از دیگر نکات حائز اهمیت در مهاجرت یهودیان برای تصمیم گیران رژیم صهیونیستی، جذب یهودیانی است که مشتاق به سکونت در قدس اشغالی، شهرک‌ها و شهرهای نزدیک به کرانه باختری‌اند. آمار نشان می‌دهد یهودیان فرانسه و آمریکا بیش از دیگر یهودیان مهاجر این اشتیاق سردمداران تل‌آویو را برآورده می‌سازند.[2]
2- تحولات سیاست خارجی و بین‌المللی
1-2- تکیه رژیم صهیونیستی بر کرسی ریاست کمیته حقوقی سازمان ملل
۲۵ خرداد ۹۵ دانی دانون نماینده رژیم صهیونیستی به‌عنوان رئیس کمیته حقوقی سازمان ملل که به کمیته ششم مشهور است، برگزیده شد. اتفاقی که با واکنش بسیاری از کشورها و دیگر جنبش‌های اسلامی همراه بود. ریاست کمیته ششم حقوقی سازمان ملل به‌صورت چرخشی، از مناطق جغرافیایی تقسیم‌بندی شده انتخاب می‌شود. در این دوره رئیس باید از سوی نامزدهای کشورهای اروپای غربی انتخاب می‌گردید. کشورهای اروپای غربی برای انتخاب نامزد مورد نظر خود ابتدا در درون گروه کشورهای اروپای غربی با یک رأی گیری، رژیم صهیونیستی را به لیست کشورهای اروپای غربی افزودند و سپس این رژیم را به‌عنوان تنها نامزد این گروه برای ریاست کمیته ششم معرفی نمودند. در جلسه رأی گیری، سازمان همکاری اسلامی، اتحادیه عرب، سوریه و جمهوری اسلامی ایران در مخالفت با نامزدی رژیم صهیونیستی سخنرانی کردند.
با آنکه رأی گیری به‌صورت مخفی انجام شد اما روزنامه القدس العربی چاپ لندن فاش نمود دست‌کم ۴ کشور عربی به ریاست رژیم صهیونیستی رأی مثبت داده‌اند. آنچه به کمیته ششم، اهمیتی بیش از تدوین و توسعه حقوق بین‌الملل می‌بخشد، رابطه آن با شورای حقوق بشر است. شورای حقوق بشر سازمان ملل در سازوکار خود با بررسی وضعیت انسانی و حقوقی در کشورها، وظیفه جلوگیری از نقض حقوق بشر را بر عهده دارد که در صورت عدم اقناع، پرونده را به کمیته ششم ارجاع خواهد داد.
به نظر می‌رسد انتخاب مهندسی شده رژیم صهیونیستی به ریاست کمیته ششم اهدافی خاص را پیگیری می‌نماید که عبارت‌اند از: تشدید فشار حقوق بشری علیه جمهوری اسلامی، تداوم حساسیت‌زدایی در عادی‌سازی روابط کشورهای عربی با رژیم صهیونیستی، زمینه‌سازی نقش‌آفرینی رژیم صهیونیستی در بحران سوریه، شکل‌دهی به نظم جدید منطقه‌ای و مشروعیت بخشی به رژیم صهیونیستی در جامعه بین‌المللی.[3]
2-2- قطعنامه 2334، شکستی تلخ برای رژیم صهیونیستی
سوم دی ۱۳۹۵ (۲۳ دسامبر ۲۰۱۶) قطعنامه‌ای علیه شهرک سازی‌های رژیم صهیونیستی در شورای امنیت سازمان ملل با رأی ممتنع آمریکا و ۱۴ رأی مثبت دیگر اعضای این شورا به تصویب رسید. پیش‌نویس این قطعنامه از سوی مصر یکی از اعضای غیر دائم شورا ارائه شد اما تنها ساعاتی قبل از رأی‌گیری پس از تماس ترامپ با سیسی، مصر از ارائه این طرح برای رأی گیری عقب نشینی کرد.
پس از عقب نشینی مصر، ۴ کشور نیوزلند، ونزوئلا، مالزی و سنگال از اعضای غیر دائم، خواستار رأی گیری پیش نویس قطعنامه شدند. اقدامی که در تاریخ به اسم ۴ کشوری ثبت شد که پس از عقب نشینی و تسلیم شدن سیسی در مقابل فشار صهیونیست‌ها، حمایت واقعی خود را از فلسطین نشان دادند.
شدیدترین واکنش را نتانیاهو و کابینه وی به تصویب قطعنامه داشتند. دفتر نتانیاهو در بیانیه‌ای شدیداللحن علیه آمریکا تصریح کرد: «اسرائیل هرگز به مفاد این قطعنامه پایبند نخواهد بود. ما برای خنثی کردن این قطعنامه به کمک‌های متحدانمان و دونالد ترامپ رئیس‌جمهور جدید آمریکا امید بسته‌ایم. آمریکا نتوانست از اسرائیل در برابر این تبانی محافظت کند، بلکه حتی در پشت پرده با آن همدستی کرد.» نتانیاهو در اقدامی انتقام‌جویانه که نشان از عصبانیت وی از شکستی دیگر در عرصه دیپلماسی بود، دستور توقف کمک‌های مالی رژیم صهیونیستی به نهادهای سازمان ملل را صادر کرد و سفرای تمام کشورهای رای دهنده را فراخواند.
مفاد قطعنامه نشان می‌دهد که این قطعنامه بر تشکیل دو دولت بر محوریت تشکیل دولت فلسطینی به مرکزیت قدس شرقی تمرکز دارد. در بند نخست قطعنامه آمده است: «بار دیگر تأکید می‌شود که شهرک‌های اسرائیلی در اراضی اشغالی سال ۱۹۶۷ از جمله قدس شرقی به‌موجب حقوق بین‌الملل کاملاً غیرقانونی و مانعی اساسی بر سر راه تحقق راهکار تشکیل دو کشور و تحقق صلحی عادلانه و دائمی خواهد بود.» از دیگر نکات مهم در قطعنامه، سخن گفتن از طرح صلح عربی و حمایت از تلاش و ابتکارهای طرح صلح فرانسه، کمیته چهارجانبه و همچنین نقش‌آفرینی مصری‌ها و روس‌هاست. لذا شاید بتوان گفت از منظر حقوقی فرانسوی‌ها به یکی از اهداف خود یعنی مطرح کردن و تصویب طرح صلح خود در شورای امنیت، رسیده‌اند.[4] این قطعنامه هرچند در عرصه میدانی هیچ تاثیر و بازدارندگی‌ای ندارد، اما شکست دیپلماتیک و سیاسی برای تل‌آویو بود.
[phps] if ( get_post_meta($post->ID, 'stitr2', true) ) : [/phps] [quote align="left"] [phps] echo get_post_meta($post->ID, "stitr2", true);[/phps] [/quote] [phps] endif; [/phps]
3-2- طرح‌های صلح و واکنش رژیم صهیونیستی
در یک سال گذشته طرح‌های صلح برای حل مسئله فلسطین دوباره در رسانه‌ها و اظهارنظر سیاست‌مداران مطرح شد. وضعیت خاص و سرنوشت‌ساز منطقه، نزدیکی کشورهای عربی و رژیم صهیونیستی، وضعیت خاص نتانیاهو در سیاست داخلی رژیم صهیونیستی، رو به تضعیف بودن جایگاه قدرت و مشروعیت محمود عباس در افکار عمومی فلسطین و تلاش برخی بازیگران منطقه‌ای برای افزایش جایگاه و نقش خود در غرب آسیا را می‌توان از اصلی‌ترین عوامل مطرح شدن طرح‌های صلح و تلاش برای آغاز گفتگو میان تشکیلات خودگردان و دولت نتانیاهو طی سال گذشته دانست.
طرح‌های مطرح شده طی یک سال گذشته شامل طرح صلح عربی، طرح صلح فرانسه و طرح صلح سیسی رئیس‌جمهور مصر است. طرح صلح عربی به دلیل مطرح بودن آن از سال ۲۰۰۲ و مورد توجه قرار داشتن آن از سوی برخی کشورهای عربی خصوصاً عربستان سعودی مورد بررسی زیادی قرار گرفته؛ اما طرح‌های صلح فرانسه و سیسی کمتر مورد واکاوی قرار گرفته است.
طرح صلح فرانسه بنا به گفته مارک آیرولت وزیر خارجه فرانسه بسیار به طرح صلح عربی نزدیک است. فرآیند طرح فرانسه به‌گونه‌ای است که ابتدا، وزرای خارجه ۲۰ کشور و مسئولانی از اتحادیه اروپا و سازمان ملل بدون حضور طرفین مناقشه یعنی فلسطین و رژیم صهیونیستی در نشستی به بررسی این طرح خواهند پرداخت. آنگاه در ادامه با حضور طرفین یعنی نمایندگان فلسطین و رژیم ادامه خواهد یافت. نشست نخست این طرح در حالی در نیمه خرداد 95 برگزار شد که با مخالفت شدید رژیم صهیونیستی همراه بود؛ زیرا نتانیاهو معتقد بود برای صلح باید میان فلسطینیان و این رژیم گفتگوی مستقیم انجام گیرد. طرح صلح فرانسه تفاوت‌هایی با طرح صلح عربی دارد. یکی از تفاوت‌ها این است که در طرح فرانسه به‌صراحت سخن از «احترام به حاکمیت کشور فلسطینی عاری از سلاح» به میان آمده است.
ایجاد دولت فلسطینی بدون سلاح، یک امتیاز بزرگ برای صهیونیست‌ها محسوب می‌شود. همچنین در طرح صلح فرانسه موضوعاتی چون پذیرش رژیم صهیونیستی به‌عنوان یک کشور یهودی، تأمین نیازهای امنیتی، تدوین معیارهایی توسط هر دو طرف برای تضمین امنیت رژیم صهیونیستی و مبارزه با تروریسم (مقاومت) مطرح شده است. پذیرش رژیم صهیونیستی با «هویت یهودی» در کنار اتخاذ تدابیر امنیتی و سرکوب مقاومت غزه از دیگر امتیازات این طرح برای صهیونیست‌ها است.[5]
طرح سیسی از دیگر طرح‌های مورد توجه و بیان شده طی چند ماه اخیر است. طرحی که نتانیاهو علناً در اظهار نظری در تماس تلفنی خود با جان کری درباره آن گفت: «طرح عبدالفتاح سیسی رئیس‌جمهور مصر را به طرح فرانسه ترجیح می‌دهم. به عقیده من مشارکت دادن کشورهایی که از منطقه فاصله دارند (طرح فرانسه)، در روند صلح بی‌فایده است بلکه بایستی کشورهای منطقه در این امر مشارکت داشته باشند و من به روند صلحی تمایل دارم که طی آن کشورهای منطقه برای پیشبرد روند عادی سازی روابط با اسرائیل و مذاکرات بین اسرائیل و فلسطینیان اقدام کنند.» برخی سایت‌های عربی طی گزارش‌هایی طرح پیشنهادی سیسی به تل‌آویو را بسیار متفاوت از طرح صلح عربی می‌دانند. بر اساس طرح سیسی برای حل دو موضوع اختلافی یعنی کرانه باختری و بازگشت آوارگان راه حل‌های عجیبی پیشنهاد شده است. بر اساس این طرح تمام کرانه باختری، بخشی از کشور فلسطین نخواهد بود و دولت فلسطینی شامل بخشی از صحرای سینا، صحرای نقب و نوار غزه خواهد بود. همچنین بخش‌هایی از کرانه باختری (به‌جز شهرک‌ها) در قالب یک دولت خودمختار در اختیار فلسطینیان خواهد بود. بر اساس گزارش سایت «نیوز ۱»، این طرح نخستین بار از سوی ژنرال گیورا آیلاند رئیس شورای امنیتی داخلی رژیم صهیونیستی و پژوهشگر مرکز امنیت داخلی رژیم صهیونیستی (INSS) در سال ۲۰۱۰ مطرح شده است.[6]
[phps] if ( get_post_meta($post->ID, 'stitr3', true) ) : [/phps] [quote align="left"] [phps] echo get_post_meta($post->ID, "stitr3", true);[/phps] [/quote] [phps] endif; [/phps]
3- تحولات امنیتی-نظامی
1-3- تداوم انتفاضه سوم فلسطین
10 مهر سال 1394 پس از انجام عملیات شهادت طلبانه از سوی مهند حلبی نوجوان فلسطینی در قدس، معادلات فلسطین دچار تغییراتی شد. تغییراتی که ابتدا یک خیزش یا خشم نفرت نامیده می‌شد اما با گذشت زمان از مخالفت با «انتفاضه» نامیدن این تحولات کاسته شد. با گذشت یک سال و نیم از انتفاضه فلسطینیان، حدود 300 فلسطینی به شهادت رسیده‌اند. سهم سال 95، نزدیک به یک سوم شهدای انتفاضه است. کاهش شهدای انتفاضه در سال 95 نسبت به شش ماهه دوم سال 94 را می‌توان همکاری امنیتی شدید نیروهای تشکیلات خودگردان و رژیم صهیونیستی دانست. شاید بتوان انفجار اتوبوسی در قدس اشغالی در ابتدای اردیبهشت ماه ۹۵ را آغاز مرحله‌ای جدید در انتفاضه دانست. پس از عملیات انفجار اتوبوس در قدس اشغالی که حماس مسئولیت آن را رسماً بر عهده گرفت، بسیاری از صهیونیست‌ها از خطر مسلحانه شدن انتفاضه خبر دادند. اوج‌گیری انتفاضه و اضافه شدن رویکرد مسلحانه موجب شد باری دیگر عملیات‌ها افزایش یابد و شاهد به شهادت رسیدن حدود ۶۰ فلسطینی دیگر از اردیبهشت ماه تا سال روز انتفاضه در هفته نخست مهرماه باشیم. همچنین در دی ماه شاهد یک عملیات مسلحانه دیگر بودیم که حدود ۸ صهیونیست کشته شدند.
انتفاضه طی یک سال و نیم گذشته پیامدهایی با خود به همراه داشته است. خروج حماس و جهاد اسلامی از انزوا، افزایش نارضایتی از محمود عباس و تعلیق انتخابات شهرداری‌ها، اعتصاب اسرا و پیروزی اراده‌های آنان بر صهیونیست‌ها و ظهور نسل پسا اسلو در میان جوانان فلسطینی از مهم‌ترین تبعات انتفاضه در فلسطین است. به‌طور کلی می‌توان انتفاضه در سال 95 را انتفاضه‌ای مسلحانه نامید که تداوم آن امید را به جوانان فلسطینی بالاخص در کرانه باختری و الخلیل (قلب انتفاضه) تزریق نموده است.[7]
2-3- تصویب بسته حمایتی ده ساله آمریکا
یکی دیگر از اتفاقات مهم در سال 95 برای رژیم صهیونیستی، تصویب بسته حمایتی جدید بود. بسته حمایت نظامی آمریکا به رژیم صهیونیستی برای ۱۰ سال از ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۸ در حالی در مهر 95 به تصویب رسید که بسیاری تحلیل‌گران با توجه به اختلافات اوباما و نتانیاهو معتقد بودند این توافق در دولت اوباما رخ نخواهد داد و نتانیاهو برای دریافت کمک مورد نظر خود تا انتخاب رئیس‌جمهور آتی آمریکا صبر خواهد نمود. بسته حمایت ده‌ساله پیشین که در سال ۲۰۱۸ به اتمام خواهد رسید، سالانه ۳٫۱ میلیارد دلار بود؛ اما بر اساس بسته جدید، آمریکا سالانه ۳٫۸ میلیارد دلار در سال به رژیم صهیونیستی کمک خواهد کرد.
در حالی بسته حمایتی ده ساله به میزان ۳۸ میلیارد دلار (سالانه ۳٫۸ میلیارد دلار) میان توماس شانون دستیار وزیر خارجه آمریکا در امور سیاسی و یاکوب ناجل رئیس شورای امنیت ملی رژیم صهیونیستی امضا شد که بسیاری از منتقدان نتانیاهو این رقم را پایین دانسته و این را نتیجه رفتارهای نتانیاهو در قبال اوباما و تیره نمودن روابط فی‌مابین دانسته‌اند. یوزی آراد مشاور امنیتی سابق نتانیاهو پس از به امضا رسیدن بسته در سخنانی گفت: «برخلاف تصورات، اگر بسته کمک‌های نظامی افزایش یافته، به‌تناسب قیمت‌های تسلیحات نیز افزایش یافته است؛ بنابراین ۳٫۸ میلیارد دلاری که اسرائیل سالانه دریافت خواهد کرد ارزش کمتری از ۳٫۱ میلیارد دلاری دارد که در طول دوره ده ساله قبلی خود دریافت کرده بود و نتانیاهو در این زمینه قمار کرد. اسرائیل در این زمینه نه تنها در زمینه دریافت سلاح و کمک‌های مالی بیشتر، بلکه در از دست دادن فرصتی برای دستیابی به امتیازات بزرگ دیپلماتیک نیز شکست خورد.»
نتانیاهو در پاسخ به انتقادات مطرح شده گفت: «توافق ۳۸ میلیارد دلاری کمک مالی با آمریکا بزرگ‌ترین توافقنامه کمک مالی است که آمریکا تاکنون در تاریخش به یک کشور اختصاص داده است. می‌خواهم این مسئله را به‌طور شفاف روشن کنم، به ما کمک مالی بیشتری پیشنهاد نمی‌شد. نه حتی یک دلار بیشتر. به ما فناوری خاصی ارائه نمی‌شد.»[8]
[phps] if ( get_post_meta($post->ID, 'stitr4', true) ) : [/phps] [quote align="left"] [phps] echo get_post_meta($post->ID, "stitr4", true);[/phps] [/quote] [phps] endif; [/phps]
4- دورنمای رژیم صهیونیستی در سال 96
1-4- تداوم جنگ قدرت و تلاش نتانیاهو برای بقا
دو ماه پایانی سال 95، فشارها علیه نتانیاهو به شدت افزایش یافت و به نظر می‌رسد در سال 96 هم بیش از پیش ادامه یابد. شاید بتوان تشدید این فشارها را بسیار تحت تأثیر پیروزی ترامپ در انتخابات و سپس مستقر شدنش در کاخ سفید دانست. یکی از اصلی‌ترین انتقادات علیه نتانیاهو، حول بحث شهرک‌سازی‌ها و به تبع آن انزوای تل‌آویو در نظام بین‌الملل و تیره شدن روابط با آمریکا در دوران اوباما بود.
برخی رفتارها و گفتارهای ترامپ چه در دوران رقابت انتخاباتی و چه در زمان استقرار در کاخ سفید، مخالفین راست‌گرای نتانیاهو و چپ‌گرایان رژیم صهیونیستی را به این جمع بندی رسانده است که با گذشت زمان، نتانیاهو با آسودگی و قدرت توان بیشتری سیاست‌های مدنظر خویش از جمله شهرک‌سازی را در پیش خواهد گرفت و لذا ساقط نمودن دولت وی در آینده امری دست نیافتنی‌تر از وضعیت کنونی خواهد بود. از این رو مخالفین نتانیاهو در ماه‌های پایانی سال 95، بالاخص با نزدیک شدن به مراسم تحلیف ترامپ، فشارها را بر نتانیاهو برای سرنگونی وی افزایش دادند.
یکی از اتهامات نتانیاهو خرید زیردریایی‌های جدید توسط رژیم صهیونیستی از آلمان است. بازجویی از همسر وی و همچنین پرونده هدایای خارجی سه پرونده فساد اقتصادی نتانیاهوست که قطعاً در سال آتی می‌تواند پاشنه آشیل نتانیاهو شود. این پرونده‌ها موجب شده است یعلون( وزیر جنگ پیشین کابینه) رسماً از آمادگی خود برای کسب نخست‌وزیری خبر داده و همچنین آوی دیختر رئیس پیشین دستگاه اطلاعاتی و امنیتی رژیم صهیونیستی (شاباک) و عضو کنست را به صورت رسمی برای ریاست حزب لیکود اعلام آمادگی نماید.
سال 95 برای نتانیاهو سالی سرنوشت ساز خواهد بود. باید دید که آیا موضوع انتقال سفارت آمریکا از تل‌آویو به قدس اشغالی، تداوم انتفاضه سوم و همچنین موضوع نوار غزه و تونل‌ها و جنگ احتمالی، نتانیاهو را همچنان پای قدرت نگه خواهند داشت یا زمینه‌ساز برکناری وی پس چند سال چنبره‌اش بر قدرت (یعنی از سال 2009 تاکنون) خواهد شد؟
[phps] if ( get_post_meta($post->ID, 'stitr5', true) ) : [/phps] [quote align="left"] [phps] echo get_post_meta($post->ID, "stitr5", true);[/phps] [/quote] [phps] endif; [/phps]
2-4- رژیم صهیونیستی به دنبال تأثیرگذاری بر سیاست منطقه‌ای ترامپ
سال 96 به دلیل رسیدن پرونده‌های منطقه‌ای به مرحله سیاسی و به تبع آن تلاش کشورها برای رقم خوردن نظم منطقه‌ای مطلوبشان، سالی بسیار حائز اهمیت خواهد بود. آینده سیاسی سوریه و به تبع آن وضعیت جولان و جنوب سوریه برای رژیم صهیونیستی بسیار مهم است. سخنان ماه‌های اخیر سران رژیم صهیونیستی در خصوص وضعیت جولان و حضور نیروهای ایران و حزب‌الله در جنوب سوریه در آینده، به خوبی نشان می‌دهد که تل‌آویو تلاش خود را برای نقش‌آفرینی در نظم آتی سوریه و شکل‌دهی وضعیت مطلوب خود آغاز نموده است.
سیاست و راهبردهایی مانند نزدیکی و عادی‌سازی روابط با اعراب، ایجاد یک پیمان منطقه‌ای علیه ایران و مقاومت، ترغیب ترامپ برای نقش‌آفرینی بیشتر آمریکا در منطقه و دادن امتیاز به روس‌ها برای همراهی با تل‌آویو را می‌توان در سال 96 به‌طور متداوم از صهیونیست‌ها شاهد بود. رژیم صهیونیستی به خوبی درک کرده که وضعیت کنونی بسیار حیاتی است و نظم منطقه‌ای جدید، شکل‌دهنده وضعیت رژیم جعلی در سال‌های پیش رو خواهد بود.
منابع:
[1] محمد محسن فایضی، «پیامدهای داخلی و بین‌المللی انتخاب لیبرمن به‌عنوان وزیر جنگ رژیم صهیونیستی»، اندیشکده راهبردی تبیین، منتشر شده در تاریخ 10 خرداد 1395، قابل بازیابی در پیوند زیر:
[2] محمد محسن فایضی، «مهاجرت یهودیان به سرزمین‌های اشغالی، فرآیندها و چالش‌ها» اندیشکده راهبردی تبیین، منتشر شده در تاریخ 9 بهمن 1395، قابل بازیابی در پیوند زیر:
[3] محمد محسن فایضی، «فرصت‌های پیش روی رژیم صهیونیستی در کمیته ششم مجمع عمومی سازمان ملل متحد»، اندیشکده راهبردی تبیین، منتشر شده در تاریخ 5 تیر 1395، قابل بازیابی در پیوند زیر:
[4] محمد محسن فایضی، «آیا اوباما همچنان از جدی‌ترین حامیان رژیم صهیونیستی است؟»، اندیشکده راهبردی تبیین، منتشر شده در تاریخ 6 دی 1395، قابل بازیابی در پیوند زیر:
[5] محمد محسن فایضی، «طرح صلح فرانسه و تهدیدات پیش روی انتفاضه قدس»، اندیشکده راهبردی تبیین، منتشر شده در تاریخ 15 اردیبهشت 1395، قابل بازیابی در پیوند زیر:
[6] محمد محسن فایضی، «واکاوی طرح صلح سیسی برای حل مسئله فلسطین»، اندیشکده راهبردی تبیین، منتشر شده در تاریخ 30 مرداد 1395، قابل بازیابی در پیوند زیر:
[7] محمد محسن فایضی «انتفاضه سوم فلسطین؛ فرآیندها و پیامدها» اندیشکده راهبردی تبیین، منتشرشده در تاریخ 3 اسفند 1395، قابل بازیابی در پیوند زیر:
[8] محمد محسن فایضی، «واکاوی بسته کمک نظامی آمریکا به رژیم صهیونیستی»، اندیشکده راهبردی تبیین، منتشر شده در تاریخ 24 مهر 1395، قابل بازیابی در پیوند زیر:
