اندیشکده راهبردی تبیین – ژنرال ژوزف وُتل: ایران مهم‌ترین تهدید علیه منطقۀ مرکزی و منافع ملی‌مان و منافع شرکاء و متحدان‌مان است. از زمان برجام شاهد هیچ‌گونه بهبودی در رفتار ایران نبوده‌ایم. ایران سودای هژمونی منطقه‌ای دارد و قوا و نیروهای نیابتی این کشور مخالف منافع ایالات متحده در عراق، یمن، لبنان، غزه و سوریه عمل می‌کنند و به دنبال ممانعت از تحقق دستاوردهای ایالات متحده در افغانستان و برخی کشورهای آسیای میانه هستند. همچنین آنها با تثبیت حضور درازمدت در میان نیروهای امنیتی عراق، به دنبال برانداختن حکومت عراق هستند.
شایان ذکر است که ایران نفوذ و قدری کنترل بر اکثریتِ قوای تقریباً 100 هزار نفری شبه‌نظامیان شیعۀ «قوای مردمی» (حشد الشعبی) دارد. بعلاوه، ایران همکاری‌اش با روسیه در سوریه را به نحوی گسترش داده است که تهدیدکنندۀ منافع ایالات متحده در منطقه است.
برجام یک تهدید کلیدی ایران را حداقل برای چندین سال حذف کرده است. متأسفانه، این توافق منجر بدان شد که برخی باور کنند ما کلاً به مجموعۀ مسائل ایران پرداخته‌ایم، ولی این‌طور نیست. ایران، علاوه بر پتانسیل تسلیحات هسته‌ای‌اش، چندین تهدید معتبر دیگر دارد. آنها یک برنامۀ قدرتمند موشک‌های بالستیک دارند، و ما همچنان نگران فعالیت‌های سایبری و دریایی‌شان و همچنین فعالیت‌های نیروی قدس سپاه پاسداران و شبکۀ وابستگان‌شان هستیم.
ایران استراتژی‌اش را عمدتاً در «ناحیۀ خاکستری» پیاده می‌کند: یعنی در آن فضایی که در حد مناقشۀ متعارف نیست، که در آنجا خطای محاسباتی به راحتی رُخ می‌دهد که منجر به مناقشۀ رو به وخامت و سوءتفاهم می‌شود. ایران با تأمین مالی و ترویج یک شبکۀ تهدید که از تحریک، خشونت و انتقال پنهانی اسلحه به عنوان محرّک‌هایی برای طیفی از مناقشات منطقه عمل می‌کنند، به بی‌ثباتی دامن می‌زند. ایران برای تکمیل این بازوی برانداز، از تحریک نظامی متعارف و تهدیدهای علنی علیه خطوط دریایی کلیدی، بویژه در گلوگاه‌های اقتصادی بین‌المللی حیاتی یعنی تنگۀ هرمز و تنگۀ باب‌المندب، استفاده می‌کند که ثبات سیاسی جهانی و رونق اقتصادی را به خطر می‌اندازد.
با درک این نکته که ایران بزرگ‌ترین تهدید درازمدت علیه منافع ایالات متحده در منطقۀ مرکزی است، باید از فرصت‌ها هم برای دلگرمی دادن به متحدان‌مان و هم برای شکل‌دهی به رفتار ایران استفاده کنیم. برای مهار بسط ایران، عقب راندن نفوذ بدخیم‌اش، و بی‌اثر کردن مزیت‌های غیرمتقارنش، باید از طریق ابزارهایی شامل گرفتن موضع بازدارندۀ قدرتمند، فعالیت‌های هدفمند ضدتبلیغاتی، و ظرفیت‌سازی در کشورهای شریک‌مان، مقابلۀ مؤثرتری با ایران در «ناحیۀ خاکستری» داشته باشیم. در تبلیغات و اقدامات، باید حرف‌مان را صریح بیان کنیم و اعتبار نیات آمریکا را تضمین کنیم. ایران باید باور کند که اگر تصمیم به تداوم فعالیت‌های بدخیم خود بگیرد که طراحی شده‌اند تا به بی‌ثباتی در منطقه دامن بزنند، پیامدهای سنگینی را متحمل می‌شود. همچنین حکومت ایالات متحده باید ارتباط مستقیم با رهبری ایران را برای بهبود شفافیت و کاهش پتانسیل خطای محاسباتی، در نظر بگیرد.
برای تقویت هرچه بیشترِ بازدارندگی علیه ایران، ما همچنین باید اقدام‌های ضروری را هم برای ظرفیت‌سازی در شرکاء و متحدان‌مان در منطقه انجام دهیم. در حالت آرمانی، می‌خواهیم که قابلیت هماهنگی را بهبود دهیم، ارتباطات را گسترش دهیم، و سازوکارهای امنیتی را ارتقاء بخشیم. شرکای قوی‌تر و قابل‌تر، که توان و ارادۀ ایفای نقش بزرگ‌تر در مقابله با ایران را داشته باشند، می‌توانند توان بازدارندگی را بیشتر کرده و ثبات منطقه را بهبود دهند.
علاوه بر اقدامات حاضر و آمادگی نظامی، باید از استراتژی وسیع‌تر حکومت ایالات متحده در قبال ایران نیز حمایت کنیم که باید شامل طرح‌های دیپلماتیک جدیدی باشد که بدیل‌های امکان‌پذیر برای سیر فعلی رفتاری را در اختیار ایران قرار دهد. در حالی که ایران همچنان مهم‌ترین تهدید علیه امنیت منطقه‌ای است، ما خوش‌بین هستیم و باور داریم که با اقدامات پیشینی و تقویت اراده‌مان می‌توانیم توان ایران برای اثرگذاری منفی بر پیامدها در آینده را کاهش دهیم.
***
armedservices.house.gov/legislation/hearings/full-committee-hearing-military-assessment-security-challenges-greater-middle
