اندیشکده راهبردی تبیین– انتخابات میان‌دوره کنگره آمریکا در نوامبر سال جاری برگزار خواهد شد که بر اساس آن کل مجلس نمایندگان و یک‌سوم مجلس سنا مجدداً از سوی مردم انتخاب خواهند شد. انتخابات میان‌دوره‌ای کنگره‌ی ایالات‌متحده، پس از انتخابات ریاست جمهوری، مهمترین انتخابات در آمریکا به شمار می‌آید. این انتخابات ازآن‌جهت اهمیت دوچندان می‌یابد که از زمان روی کار آمدن ترامپ در آمریکا، فضای سیاسی دموکرات‌ها و جمهوری خواهان در کنگره‌ی آمریکا، قطبی‌تر شده و تغییر اکثریت مجلس نمایندگان به نفع دموکرات‌ها، می‌تواند منجر به تغییراتی در سیاست داخلی و سیاست خارجی شود. سال 2009 میلادی در کشور آمریکا جنبشی با نام تی پارتی شکل گرفت که خاستگاه آن بیشتر در میان جمهوری خواهان بود. درست در زمانی این اتفاق افتاد که جمهوری خواهان در انتخابات ریاست جمهوری و مجالس سنا و کنگره سال 2008 شکست کاملی را متحمل شدند. شکل‌گیری این جنبش اعتراض علیه سیاست‌های اوباما و تسلط دموکرات‌ها بر مراکز تصمیم سازی آمریکا بود. اما نکته حائز اهمیت آن است که این جنبش موفق گردید تا افکار عمومی را متأثر ساخته و در انتخابات بعدی اکثریت مجالس و در انتها ریاست جمهوری را هم به دست آورند. اکنون باید دید می‌توان چشم‌انتظار یک جنبش مشابه تی پارتی برای تغییر تسلط جمهوریخواهان و جایگزینی دموکرات‌ها در عرصه سیاست‌گذاری ایالات‌متحده بود؟ در انتخابات پیش رو چه احتمالی برای تغییر اکثریت در کنگره‌ی ایالات‌متحده به نفع دموکرات‌ها وجود دارد و پیامدهای آن برای سیاست خارجی ایالات‌متحده چه خواهد بود؟
تحلیل انتخابات آتی کنگره و سنای آمریکا
انتخابات پیش روی ایالات‌متحده در سه‌شنبه 6 نوامبر 2018 برگزار خواهد شد و بر اساس آن سرنوشت 435 کرسی مجلس نمایندگان و 34 کرسی مجلس سنا روشن خواهد شد. هم‌اکنون 51 کرسی سنا متعلق به جمهوری خواهان و 49 کرسی برای دموکرات‌ها هست که این میزان در مجلس نمایندگان 240 کرسی برای جمهوری خواهان 195 کرسی متعلق به دموکرات‌ها هست. به‌طورکلی این‌گونه برآورد می‌شود که ۴۰ درصد جامعه آمریکا طرفدار دموکرات‌ها و ۴۰ درصد دیگر به سمت جمهوریخواهان متمایل هستند و ۲۰ درصد باقی‌مانده مستقل قلمداد می‌شوند؛ اما در حقیقت ضریب نفوذ مستقل‌ها بسیار بالا و تعیین‌کننده نتایج است. رقابت و تلاش دموکرات‌ها برای کسب کرسی اکثریت قابل‌انتظار است اما درون محافظه‌کاران هم مخالفت‌هایی با جریان حاکم وجود دارد که این به مرزبندی ترامپ و تفکرات وی بازمی‌گردد. به‌گونه‌ای که او خود را ضد هسته اولیه واصلی جمهوریخواهان می‌دانند و با آن‌ها در تعارض است[1].
آنچه انتخابات آتی را با اهمیت نموده، احتمال قدرت یافتن دموکرات‌ها هست که ترامپ نیز نسبت به عواقب آن هشدار داده است. انتخابات میان‌دوره‌ای آمریکا هر ۴ سال یک‌بار و ۲ سال پس از انتخابات ریاست جمهوری برگزار می‌شود. به‌عبارت‌دیگر، انتخابات مجلس نمایندگان آمریکا هر دو سال یک‌بار است و هر دو سال کل اعضای مجلس در معرض رأی‌گیری قرار می‌گیرند. انتخابات سنا نیز هر شش سال یک‌بار است و هر دو سال، یک‌سوم آن باید رأی‌گیری شوند.
بر اساس تاریخ این کشور در انتخابات آمریکا معمولاً حزب رئیس‌جمهور در انتخابات میان‌دوره شکست می‌خورد اما شرایط در این انتخابات کمی پیچیده ارزیابی می‌گردد. هر حزب برای کنترل سنا، باید ۵۱ کرسی را به دست آورد و برای کنترل مجلس نمایندگان نیز هر حزب باید حداقل ۲۱۸ کرسی را در اختیار داشته باشد. دموکرات‌ها برای تسلط بر سنا تنها دو کرسی نیاز دارند تا به عدد 51 دست یابند اما وضعیت جمهوری خواهان مناسب‌تر است چراکه آن‌ها تنها از 9 کرسی دفاع می‌کنند و دموکرات‌ها از 26 کرسی باید دفاع نمایند و دو کرسی نیز اضافه نمایند که در این صورت با توجه به ناتوانی دموکرات‌ها در حفظ تناسب فعلی، بعید به نظر می‌رسد که دموکرات‌ها بتوانند بر جمهوری خواهان در کسب اکثریت در سنا غلبه کنند.
بنابراین در میان 35 ایالت که برای برگزاری انتخابات میان‌دوره‌ای سنای ایالات‌متحده آماده می‌شوند بر اساس “شاخص رأی حزبی”[2] که از مقایسه درصد آرای یک حزب در یک منطقه یا ایالت نسبت به درصد آرای آن حزب در سراسر ایالات‌متحده به دست می‌آید و همچنین توجه به میان‌دوره‌ای بودن انتخابات و تمایل مردم به حزب دموکرات، جمهوری خواهان علی‌رغم میان‌دوره‌ای بودن انتخابات، دست بالا را برای کسب اکثریت سنا دارند و بر این اساس پیش‌بینی می‌شود بتوانند در انتخابات آتی با 51 -53 کرسی همچنان اکثریت را در سنا حفظ کنند. این نتیجه می‌تواند منجر به این نتیجه گردد که در شرایط فعلی کسب اکثریت سنا توسط حزب جمهوری‌خواه طرح دموکرات‌ها برای استیضاح ترامپ و عدم‌تأیید قاضی کاوانا را با مشکل جدی مواجه خواهد کرد[3].
[phps] if ( get_post_meta($post->ID, 'stitr2', true) ) : [/phps] [quote align="left"] [phps] echo get_post_meta($post->ID, "stitr2", true);[/phps] [/quote] [phps] endif; [/phps]
نقاط اشتراک و افتراق دموکرات‌ها و جمهوری خواهان در سیاست خارجی
تفاوت نگرش و فرهنگ سیاسی دو حزب دموکرات و جمهوری‌خواه تأثیری شایان در رویکرد دو حزب به سیاست داخلی و خارجی دارد. علل تغییر یـا تداوم جهت‌گیری‌های ایالات‌متحده در برخورد با مسائل جهانی، نیازمند شناسایی وجوه اختلاف و همسانی و نیز علل و عوامل تأثیرگذار بر تصمیم‌گیری دو حزب هست. اگرچه در بعد ایدئولوژی تفاوت آشکاری میان دموکرات و جمهوری‌خواه دیده نمی‌شود، اما ایـن دو حزب راه‌های متفاوتی را برای دستیابی به اهداف و خواسته‌های خود در پیش می‌گیرند و آن‌ها ریشه در تفاوت فلسفه فکری و پایگاه اجتماعی آن‌ها دارد.
دیدگاه امنیتی حزب دموکرات بیشتر معطوف به امنیت داخلی است و تمایل آنـان بـرای مداخلـه نظامی در دیگر کشورها، اغلب کمتر از همتایان جمهوری‌خـواه هست اما در مقابل فلسفه امنیتی جمهوریخواهان بر امنیت در عرصه خارجی متمرکز است و ایـن حـزب خطراتی که ایالات‌متحده را از خارج تهدید می‌کند، بیشتر موردتوجه قرار می‌دهد و بر امنیت مرزها و مهاجرت‌های غیرقانونی تمرکز می‌کند[4].
دموکرات‌ها؛ حامی دیپلماسی فعال و اعمال قدرت با اجماع و رضایت بین‌المللی می‌باشند و در عصر حاضر، بنیادگرایی، ظهور قدرت‌های بزرگ، توسعه سلاح‌های کشتارجمعی، منابع نامطمئن انرژی، غذا و آب، تداوم شکاف بین فقیر و غنی و سرعت فناوری‌های مدرن اطلاعاتی و ارتباطاتی ازجمله چالش‌هایی محسوب می‌شود کـه دموکرات‌ها بر مقابله با آن‌ها تأکید می‌کنند. آنان حوزه منافع ایالات‌متحده را از بغداد تا قندهار، کراچی، پکن، برلین، برازیلیا و باماکو در آفریقا توسعه می‌دهند و دفاع از این منافع را اولویت سیاست خارجی عنوان می‌کنند[5]. حزب دموکرات معتقد است هیچ اولویتی مهم‌تر از تجدید رهبری آمریکا در عرصه جهانی وجود ندارد و این مهم، همان اندازه که بـه توان نظامی وابسته است، به مهارت‌های دیپلماتیک نیز نیازمند است[6].
[phps] if ( get_post_meta($post->ID, 'stitr3', true) ) : [/phps] [quote align="left"] [phps] echo get_post_meta($post->ID, "stitr3", true);[/phps] [/quote] [phps] endif; [/phps]
جمهوریخواهان برای تثبیت هژمونی مبتنی بر زور آمریکا تلاش می‌کنند و به‌طور سنتی، سیاست خارجی جمهوریخواهان تعهد به دفاع ملی قدرتمند اسـت. حمله پیشدستانه مهمترین بخش سـند راهبرد امنیت ملی آمریکا در زمان جمهوریخواهان بوده است و آن‌ها بر آمادگی ایالات‌متحده برای جلوگیری از تهدید یا کاربرد جنگ‌افزارهای ویژه علیه ایالات‌متحده و هـم‌پیمانـانش تأکید می‌نمایند[7].
درمجموع دموکرات‌ها اغلب از دیدگاهی لیبرال و آرمان‌گرا بهره می‌گیرند، درحالی‌که جمهوریخواهان واقع‌گرا و محافظه‌کار به شمار می‌آیند. این نوع نگرش تبعات خود را در عرصه‌های نظامی، سیاسی و اقتصاد بین‌الملل به‌جا می‌گذارد. سازشکاران لیبرال و تندروهای محافظه‌کار هر دو، بر سر سه آرمان ممانعت از گسترش سلاح هسته‌ای، دفاع از متحدان و گسترش مردم‌سالاری توافق دارند، اما بر سر مسائل زیست‌محیطی، همکاری اقتصادی بین‌المللی، حمایت از سازمان ملل، بهبود زندگی در کشورهای در حال رشد و حقوق بشر باهم اختلاف‌نظر دارند.
درمجموع دو حزب اصلی آمریکا از دو گروه فکری نمایندگی می‌کنند که اگرچه ضد هم نیستند، اما در دستیابی به اهداف و آرمان‌های آمریکایی باهم اشتراک نظر ندارند. نکته اساسی این است که دو حزب باوجود این تفاوت‌ها، در مسیر افزایش قدرت ایالات‌متحده و تثبیت رهبری آن گام برمی‌دارند.
رویکرد دموکرات‌ها و جمهوری خواهان به ایران
قطع‌نظر از اینکه سلطه دمکرات‌ها بر مجلس سنا که از قدرتی بسیار بیشتر از مجلس نمایندگان برخوردار است، در انتخابات پیش رو بسیار بعید است اما این‌گونه نگاه به سیاست خارجی آمریکا و تقلیل آن به نزاع‌های حزبی و شخصیت رئیس‌جمهور اصولاً رویکردی اشتباه است. درواقع از چهار دهه گذشته هر حزبی که در آمریکا بر سرکار آمده؛ در ایران این‌گونه پنداشته شده که اگر رقیب آن حزب در انتخابات برنده می‌شد؛ برای ایران شرایط بهتری رقم می‌خورد. اما نکته اینجاست که تفاوت ماهوی و اساسی در رویکرد این دو حزب نسبت به جمهوری اسلامی ایران وجود ندارد، چنانچه هیلاری کلینتون نیز در کمپین انتخاباتی‌اش بر سیاست اعمال فشار شدید بر جمهوری اسلامی تأکید می‌نمود چراکه انتظارات حزب دمکرات از تغییر رفتار ایران در سایه امضای برجام برآورده نشده بود و احتمالاً وی نیز در صورت موفقیت بر سیاست تشدید تحریم‌ها و اعمال فشار فزاینده از راه‌های دیگر بخصوص از طریق اجماع بین‌المللی علیه جمهوری اسلامی روی می‌آورد. بنابراین نباید بر تفاوت نظر ناموجود بر مسئله تهدید ایران از نگاه دو حزب آمریکا تکیه و سرمایه‌گذاری نمود که این موضوع از موارد نادر توافق نظر این دو حزب اما با روش‌های متفاوت هست.
[phps] if ( get_post_meta($post->ID, 'stitr4', true) ) : [/phps] [quote align="left"] [phps] echo get_post_meta($post->ID, "stitr4", true);[/phps] [/quote] [phps] endif; [/phps]
نظرسنجی‌ها و محتمل‌ترین نتیجه‌ی انتخابات
محبوبیت دموکرات‌ها در سه ماه گذشته به‌آرامی، اما به‌طور پیوسته افزایش‌یافته است. بر اساس نظرسنجی‌ها، آن‌ها در ماه گذشته دو کرسی بالاتر از جمهوریخواهان بودند که در مقایسه با ماه ژوئن این تعداد به پنج کرسی می‌رسد. یک دلیل برای پیشتازی دموکرات‌ها در انتخابات کنگره که به‌طور مداوم دیده می‌شود این است که افرادی که به هیلاری کلینتون در انتخابات سال 2016 رأی دادند، در حمایت از نامزدهای دموکرات کنگره نسبت به رأی‌دهندگان به دونالدترامپ و جمهوریخواهان متحدتر و منسجم‌تر هستند.
یکی از عواملی که سبب می‌شود دموکرات‌ها به نتایج انتخابات آینده امیدوار شوند این است که آن‌ها به رأی افرادی که تاکنون در انتخابات میان‌دوره‌ای رأی نداده‌اند، تکیه می‌کنند. این در حالی است که اکثر آن‌ها می‌گویند قصد دارند در این سال رأی دهند، برآورد می‌کنیم که اگر آن‌ها رأی دهند، دموکرات‌ها به اهداف خود خواهند رسید. همچنین رأی‌دهندگانی که احتمالاً در مناطق کلیدی درباره رأی خود مطمئن نیستند و تصمیم‌گیری نکرده‌اند، می‌توانند درنتیجه آرا اثرگذار باشند. گرچه بیشتر این افراد در انتخابات ریاست جمهوری به ترامپ رأی دادند اما اوضاع فرق کرده است. شاید ازنظر آن‌ها اقدامات اخیر جمهوریخواهان درزمینه مراقبت‌های بهداشتی و سیاست‌های تجاری مثبت باشد اما آن‌ها در مورد لایحه مالیات جمهوریخواهان نظری مخالف داده‌اند و نیمی از آن‌ها گفته‌اند که اثرات آن را در زندگی خود احساس نمی‌کنند. از هر ده نفر شش نفر می‌گویند حزب جمهوری‌خواه برای منافع شرکت‌های بزرگ و نه کارگران کار می‌کند. این موضوع سبب تمایل بیشتر رأی‌دهندگان به دموکرات‌ها می‌شود[8].
بنابراین با توجه به نظرسنجی‌های انجام‌شده در آمریکا دموکرات‌ها در موقعیت بهتری نسبت به جمهوریخواهان برای کسب اکثریت مجلس نمایندگان هستند و این احتمال می‌رود که جمهوریخواهان در حال حاضر بیشترین تعداد کرسی‌ها را در اختیاردارند در انتخابات آینده در مجلس نمایندگان مغلوب دموکرات‌ها بشوند. نتیجه نظرسنجی‌های انجام‌شده بر اساس برآورد و محاسبه خطا از یک مدل آماری به‌دست‌آمده است که شامل مواردی است که رأی‌دهندگان بر اساس علاقه‌مندی‌ها و حوزه رأی‌گیری به آن پاسخ داده‌اند. بر اساس نظرسنجی‌ها دموکرات‌ها می‌توانند با کسب نزدیک به 224 کرسی حائز اکثریت مجلس نمایندگان در مقابل جمهوری خواهان شوند. این در حالی است که برای کسب اکثریت مجلس نمایندگان به 218 کرسی نیاز است.
اما بر اساس نظرسنجی‌ها و تحلیل افکار عمومی مردم آمریکا، انتخابات پیش رو منجر به پیروزی مجدد جمهوریخواهان در سنا که از مجلس نمایندگان مؤثرتر و بانفوذتر است، خواهد شد و دموکرات‌ها درنهایت همان کرسی‌های سابق خود را به دست خواهند آورد و حتی برخی مدعی‌اند که تعداد کرسی‌های دموکرات‌ها در سنا کمتر خواهد شد[9].
پیامدهای سلطه دموکرات‌ها برای ترامپ
درصورتی‌که جمهوریخواهان پیروز انتخابات میان‌دوره شوند ترامپ برنامه‌های خود را به‌راحتی و بدون مشکل چندانی ادامه خواهد و حتی می‌تواند تسویه‌حساب‌های خود با مخالفانش را به انجام برساند. اما اگر دموکرات‌ها روی کار بیایند، شرایط متفاوت خواهد بود و تبعات خاص خود را برای ترامپ به همراه خواهد داشت. در این شرایط و با روی کار آمدن دموکرات‌ها در کنگره ورق بر خواهد گشت و به معنی ایجاد مشکل در انجام برنامه‌هایی همچون مبارزه با «اوباما کر[10]» و دیوارکشی بین آمریکا و مکزیک است که ترامپ قصد انجام آن‌ها را به‌منظور کسب نتیجه مطلوب در انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۲۰ دارد. از سوی دیگر این اتفاق می‌تواند نظارت بیشتر بر ترامپ و اطرافیان او و همچنین انجام تحقیقات پیرامون او باشد؛ ترامپ کمی نگران مطرح‌شدن بحث‌های مربوط به استیضاح او و تحقیقات مولر نیز هست؛ اگرچه سنای جمهوری‌خواه از استیضاح او به‌احتمال‌زیاد ممانعت خواهد کرد و این شرایط حتی تا تعطیلی دولت ترامپ به دلیل مخالفت دموکرات‌ها با برخی بودجه‌های دولت نیز ممکن است پیش برود[11].
[phps] if ( get_post_meta($post->ID, 'stitr5', true) ) : [/phps] [quote align="left"] [phps] echo get_post_meta($post->ID, "stitr5", true);[/phps] [/quote] [phps] endif; [/phps]
دیگر پیامد مؤثر انتخاب دموکرات‌ها می‌تواند شکل‌گیری پدیده‌ای به نام اردک لنگ باشد که بدین معنی که جمهوری‌خواهانی که هم‌اکنون در مجلس اکثریت هستند، دیگر قدرتی ندارند و در بازه نوامبر تا ژانویه و حضور اعضای جدید، عملاً کنگره تصمیم جدی‌ای نخواهد گرفت و درنهایت، قدرت گیری دموکرات‌ها، درنهایت باعث ایجاد شکاف و تضاد میان دو قوه و نخبگان آمریکا خواهد شد که این امر ممکن است تصمیم‌گیری و تصمیم‌سازی در آمریکا را با مشکل مواجه سازد[12].
تبعات پیروزی دموکرات‌ها برای جمهوری اسلامی ایران
گمانه‌های زیادی در مورد انتخابات میان‌دوره‌ای آمریکا و اثرات آن بر سیاست خارجی آمریکا و خصوصاً بر روی ایران وجود دارد اما در این میان آنچه مشخص است این است که دموکرات‌ها شانس بزرگی را برای تصاحب اکثر کرسی‌های مجلس آمریکا و شانس کمتری را برای تصاحب اکثر کرسی‌های سنای این کشور در این انتخابات خواهند داشت.
آخرین مطالعات نشان می‌دهد که دموکرات‌ها در کل ایالات‌متحده به‌طور متوسط ده درصد امتیاز بیشتری را برای پیروزی در انتخابات آینده در مقایسه با جمهوریخواهان به خود اختصاص داده‌اند. پیروزی حزب دموکرات اگرچه می‌تواند در سیاست داخلی آمریکا تأثیر بسزایی بگذارد اما اثر آن بر سیاست خارجی این کشور و خصوصاً بر روی ایران شاید کمتر از انتظارات موجود، مؤثر و محسوس باشد. در ابتدا در خصوص احتمال استیضاح ناشی از موفقیت دموکرات‌ها باید اذعان داشت که گرچه تحقیقات رابرت مولر، وکیل انتصابی دادستانی آمریکا، احتمال استیضاح ترامپ را افزایش داده اما امکان اینکه دوسوم اعضای سنای آمریکا رأی به استیضاح رئیس‌جمهور این کشور دهند، بسیار کم خواهد بود و جمهوریخواهان یا از طریق ترامپ و یا معاونش پنس مقام ریاست‌‌جمهوری آمریکا را تا سال 2020 در دست دارند.
از سوی دیگر دولت ایران در کنگره آمریکا حامیان زیادی در بین دموکرات‌ها ندارد چراکه ماهیت روابط ما با آمریکا و عدم تمرکز بر ایجاد لابی‌های سازنده و مدافع جمهوری اسلامی در بین تصمیم سازان ایالات‌متحده، اجازه نداده که نیروهای معتدل درصحنه سیاست آمریکا این امکان را پیدا کنند تا بتوانند مواضع بی‌طرفانه‌تری را در مورد کشور ما از خود بروز دهند.
همچنین بر اساس مطالعات تاریخی در دوره جورج بوش، دموکرات‌ها توانستند بر کنگره مسلط شوند اما در عمل نتوانستند هیچ اقدام مؤثری علیه بوش و ملزم کردن او به خروج نیروها از عراق صورت دهند. با این وصف این ترامپ است که درصورتی‌که موفقیت جمهوریخواهان با توجه به ازدیاد مشکلات داخلی و قانونی او، شکست در مذاکره با کره شمالی و جنگ تجاری با کشورهای آسیایی و غربی که برای وی نتایج مطلوب مورد تصور خود را به دنبال نداشته‌اند، تلاش خواهد داشت تا ایران را به مذاکره با آمریکا تشویق نماید. رویکرد و تمایلی که در جریان دموکرات کمتر شاهد آن خواهیم بود.
به‌طور کل، روی کار آمدن هر یک از این دو حزب بر سیاست خارجی و امنیتی آمریکا نسبت به ایران هیچ تأثیری نخواهد گذاشت که یکی ازجمله دلایل آن می‌توان به لابی صهیونیست در کنگره آمریکا اشاره کرد. در همین راستا، مقابله با ایران بخشی از سیاست دوحزبی آمریکا است. بااین‌حال، درصورتی‌که دموکرات‌ها بتوانند کنگره را در دست بگیرند، ممکن است سیاست‌های تندتری نسبت به ایران اتخاذ کنند و حتی این سیاست‌های ضد ایرانی آمریکا را به‌صورت قانونی و ساختارمندتر پیگیری کنند[13].
نتیجه‌گیری
در چنین شرایطی و در ایام قبل از انتخابات باید توجه داشت این ترامپ است که دستاورد خاصی در سیاست خارجی خود ندارد و تلاش می نماید با به‌پای میز مذاکره کشاندن ایران و یا کسب توافق هسته‌ای با کره شمالی، دستاورد بزرگی در روزهای پیش از انتخابات و برگ برنده ای در روزهای منتهی به انتخابات کنگره بدست آورد. از سوی دیگر در باب نتایج انتخابات لازم است اشاره شود که به نظر می‌رسد دموکرات‌ها در بهترین حالت بتوانند بر صرفاً مجلس نمایندگان مسلط شوند و هرچند این امر موفقیت بزرگی برای آن‌ها محسوب می‌شود، اما احتمال کسب اکثریت در سنا برای دموکرات‌ها بسیار ضعیف خواهد بود و درنتیجه به دلیل همراهی سنا با ترامپ، امکان اقدام جدی برایشان فراهم نیست. بدلیل رضایت نسبی مردم آمریکا از پیشرفت اقتصادی در دوران ترامپ بعید به نظر می رسد دموکرات‌ها بتوانند سنا را نیز در سلطه خود بگیرند. به هر تقدیر اصل ثابت بودن سیاست آمریکا نسبت به جمهوری اسلامی نکته ای است که نباید در تحلیل نتایج انتخابات آنرا فراموش نمود و نباید انتظار هیچ اتفاق شگرفی را در این مورد داشت.
منابع
[1] ” تأثیر انتخابات کنگره بر حیات سیاسی ترامپ “، امیرعلی ابوالفتح ، منتشرشده در تاریخ 8 مهر 1397، قابل بازیابی در پیوند زیر:
http://www.magiran.com/npview.asp?ID=3808677
[2] ” PVI ایالت‌های آمریکا بر اساس حوزه‌های انتخاباتی”، جوکار ، منتشرشده در تاریخ مهر 1397، قابل بازیابی در پیوند زیر:
https://www.cookpolitical.com/pvi-map-and-district-list
[3] “استیضاح ترامپ،سناریوها و پیامدها ” توحید افضلی، منتشرشده در اندیشکده راهبردی تبیین، در تاریخ 18 مهر 1397 قابل بازیابی در پیوند زیر:
[4] “احزاب،سیاست ها و دیپلماسی عمومی در آمریکا” ویلیام کیفهی، فصلنامه کنگره، شماره 8، منتشر شده در سال 1998، صفحه 189.
5″ حزب دموکرات و سیاست خارجی” دانا آلین، مجله سیاست جهانی، منتشر شده در بهار 2003، صفحه 7 الی 16.
6″ تجدید عهد آمریکا” کنوانسیون ملی دموکراتیک، آگوست 2008، صفحه 24 الی 37.
7″ سیاست خارجی جمهوری خواه” چاک هگل، مجله سیاست خارجی، آگوست 2004.
[8] “دموکرات‌ها پیروز خواهند شد” سی بی اس نیوز، منتشر شده در تاریخ 2 مهر 1397، قابل بازیابی در پیوند زیر:
https://khabarone.ir/news/19187709
[9] “انتخابات میان دوره کنگره آمریکا” پژوهشکده مطالعات راهبردی، منتشر شده در 2 مهر 1397، قابل بازیابی در پیوند زیر:
http://www.riss.ir/2018/09/%D8%A7
[10] اوباماکر یا ObamaCare لایحه حفاظت از بیمار و مراقبت مقرون به صرفه مشهور به لایحه مراقبت مقرون به صرفه یا اوباماکر از قوانین فدرال ایالات متحده است که در کنار Health Care and Education Reconciliation Act مهمترین مقررات پیاده شده در خصوص نظام بهداشتی آمریکا از زمان تصویب مدیکر ومدیکید در ۱۹۶۵ است. مقصود از این لایحه افزودن بر کیفیت و مقرون به صرفگی بیمه سلامت، کاستن از نرخ بیمه نبودن از طریق توسعه پوشش بیمه و کاستن از هزینه‌های مراقبت سلامت بود.
[11] “انتخابات میان دوره کنگره آمریکا” پژوهشکده مطالعات راهبردی، منتشر شده در 2 مهر 1397، قابل بازیابی در پیوند زیر:
http://www.riss.ir/2018/09/%D8%A7
[12] “پیامدهای انتخابات کنگره و اهمیت آن برای ترامپ” سایت تسنیم، منتشر شده در تاریخ 21 شهریور 1397، قابل بازیابی در پیوند زیر:
https://www.tasnimnews.com/fa/news/1397/06/21/
[13] “پیامدهای انتخابات کنگره و اهمیت آن برای ترامپ” سایت تسنیم، منتشر شده در تاریخ 21 شهریور 1397، قابل بازیابی در پیوند زیر:
https://www.tasnimnews.com/fa/news/1397/06/21/
