در گزارش لاکروا آمده است: چهل سال پیش امام روح الله خمینی (ره) در دهکده نوفل لوشاتو در حومه شهر پاریس و پیش از بازگشتش به تهران اقامت گزیده بود.
هر ساله تعداد زیادی از دوستداران و وفاداران به وی در محل اقامت ایشان در دهکده کوچک نوفل لوشاتو گردهم می آیند و یاد و خاطر پدر انقلاب اسلامی ایران را گرامی می دارند. 
به همین مناسبت هر ساله سفارت ایران برنامه ای را در این دهکده کوچک که در سال 1979 تنها دو هزار جمعیت داشت، برگزار می کند.
اما مراسم امسال از آنجایی حائز اهمیت است که ایرانی ها، چهلمین سالگرد پیروزی انقلاب خود را جشن می گیرند. 
شرکت کنندگان در مراسم امسال، از کشورهای فرانسه، آلمان، ایتالیا و هلند به دهکده نوفل لوشاتو آمده بودند و در باغ کوچک شیب دار این محل که پیش از این مشجر بود و امام خمینی زیر یکی از درختان سیب آن زمان می نشسته حضور یافته بودند. 
امام خمینی(ره)در این محل با افراد دیدار می کرده است و از همین جا بود که به شکلی روش مند و با رهنمودهای خویش زمینه سرنگونی رژیم حامی غرب محمد رضا پهلوی را آماده کرد.
وی آخرین ماه های تبعید خود را قبل از بازگشت به ایران در این محل گذراند در حالیکه قبل از آن 15 سال دوری اجباری از کشور از سوی شاه به او تحمیل شده بود و امام این دوران را در ترکیه و عراق سپری کرده بود.
حمید مرادخانی، رایزن اول سفارت ایران در فرانسه در این مراسم می گوید: ‘تصویر امام که زیر درخت سیب نشسته است هنوز یک تصویر زنده برای ما است’. این نمایه را ‘ میشل ست بون’ عکاس فرانسوی که خود او نیز در مراسم حضور داشت و به محبوب شدن آن عکس کمک کرد تهیه کرده است.
وی یکی از افرادی است که شناخت خوبی از انقلاب اسلامی دارد که خود او در سن 26 سالگی و در زمان ورود امام خمینی (ره) به نوفل لوشاتو ، این عکس را در داخل این باغ کوچک، ثبت کرده بود. 
ست بون می گوید: ‘ زیر این درخت و در این باغ کوچک، حضور او ( امام خمینی ره ) همانند یک ظهور بود. گویی ‘ سنت لویی ‘ در برابر دیگران ظاهر شده بود ! قیافه اش آرام بود و مطمئن بود که پیروز خواهد شد’.
در ژانویه 1979 خبرنگاری از خبرگزاری فرانسه که در نوفل لوشاتو حضور داشته است جوش و خروش حاکم بر این باغ را که روزانه دو بار حدود 15 تن از ایرانی های همراه امام که از کشورهای مختلف اروپا آماده بودند، تشکیل جلسه می دادند، تشریح کرده است.
این خبرنگار می نویسد: در حالیکه همه از آن سوی جاده به خانه ای که پیرمرد هفتاد ساله در آن اقامت داشت نگاه می کردیم، و از آن جا وارد می شد، سکوت حکمفرما بود. درون این خانه را می توان به مثابه ‘ ستاد عمومی ‘ تشبیه کرد یعنی جایی که هواداران هزاران طبقاتی را که حاوی ‘ دستور کارهای آیت الله و دستورات ضبط شده او از طریق تلفن به مردم ایران بود را تهیه می کردند.
امروزه، تفریبا هیچ چیزی که متعلق به آن زمان باشد باقی نمانده است. درخت سیبی که امام خمینی (ره) زیر آن می نشست نیز خشک شده است و درخت سیب دیگری با میوه های مصنوعی جان درخت سابق را گرفته است در حالیکه در کنار آن تصویری به اندازه طبیعی از رهبر قرار گرفته است و بازدید کنندگان حاضر در این روز با آن عکس می گیرند.
زیر چادر سفید رنگی که مراسم در آن برگزار می شود صدای سرود ملی ایران و آیاتی از قرآن قبل از آنکه سخنرانی ها شروع شوند شنیده می شود. در محل مراسم، ایرانیان مقیم فرانسه و همچنین سایر دوستدارگان امام خمینی (ره) از هر قشری حضور دارند.
‘ ابی’ یک مسلمان موریتانیایی 34 ساله است که به شیعه گرویده و نوشته های خمینی را مطالعه کرده است. به اعتقاد این موریتانیایی ساکن پاریس، امام خمینی همچنان یک چهره معنوی اسلام باقی مانده است.
جعفر یک فرد 63 ساله است که در فاصله 15 کیلومتری از این محل زندگی می کند و تاکنون ده ها بار به نوفل لوشاتو آمده است. او تمام وقایعی که ایران سپری کرده را تماما دنبال کرده و همین ها باعث تغییر نگاه او شده است. 
او می گوید: امام خمینی (ره ) به تشنگی من برای فهم معنای زندگی پاسخ داد. قبل از او من مانند فردی گم شده بودم. مثل یک’ زامبی ‘ می ماندم. مرده ای بیش نبودم.’
دو نفر از کردهای ترکیه که از ‘ برلین ‘ آمده اند تا در این مراسم حضور داشته باشند، می گویند: ‘ پیام امام خمینی هنوز زنده است. میان دمکراسی لیبرال و کمونیسمی که زمانی در ایران حاکم بود، امام خمینی یک راه سوم را ارائه داد.’
به گزارش ایرنا، حضرت امام خمینی (ره) به همراه یارانشان روز 14 مهر ماه 1357 وارد پاریس شدند و دو روز بعد در منزل یکی از ایرانی ها در نوفل لوشاتو درحومه پاریس مستقر شدند.
مامورین کاخ الیزه نظر رئیس جمهور فرانسه را مبنی بر اجتناب از هرگونه فعالیت سیاسی به امام ابلاغ کردند. 
ایشان نیز در واکنشی تند تصریح کرده بود که اینگونه محدودیت‌ها خلاف ادعای دموکراسی است و اگر او ناگزیر شود تا از این فرودگاه به آن فرودگاه و از این کشور به آن کشور برود، باز دست از آرمان خویش نخواهد کشید.
‘ژیسکاردستن’ رئیس جمهوری وقت فرانسه در کتاب خاطرات خویش نوشته است که دستور اخراج امام خمینی (ره) از فرانسه را صادر کرده بود، ولی در آخرین لحظه‌ها نمایندگان سیاسی شاه که در آن روزها در نهایت درماندگی قرار داشتند، خطر واکنش تند و غیر قابل کنترل مردم را گوشزد کرده و در مورد عواقب آن در ایران و اروپا از خود سلب مسئولیت کرده بودند.
درمدت اقامت چهار ماهه امام خمینی (ره) در پاریس، دهکده کوچک نوفل لوشاتو مهمترین مرکز خبری دنیا بود و مصاحبه‌های متعدد و دیدارهای مختلف حضرت امام دیدگاههای ایشان را در زمینه حکومت اسلامی و هدف های آتی نهضت برای جهانیان بازگو می‌کرد.
به این ترتیب جمع بیشتری از مردم جهان با اندیشه و قیام ایشان آشنا شدند و از همان جا بود که بحرانی‌ترین دوران نهضت را در ایران رهبری کرد.

• این مطلب، صرفاً جهت اطلاعِ مخاطبان، نخبگان، اساتید، دانشجویان، تصمیم‌سازان و تصمیم‌گیران بازنشر یافته و الزاماً منعکس‌کننده‌ی مواضع و دیدگاه‌های اندیشکده راهبردی تبیین نیست.
• منبع: خبرگزاری ایرنا

گروه رصد