‘کتی گیلسینان’ از نویسندگان این نشریه آمریکایی در این مطلب با عنوان’زمان غرش عظیم برای تحریم های آمریکا’ افزود:داده های وزارت خزانه داری آمریکا این تحریم ها را در اندازه های مختلف نشان می دهد. تحریم ها روی افراد حقیقی مانند’ال چاپو’ قاچاقچی بزرگ مواد مخدر از مکزیک تا چین و روسیه اعمال شده است. 
در مطلب درج شده در این نشریه آمریکایی آمده است:
سیاستگذاران آمریکایی از ابزار تحریم به عنوان یک اهرم تاریخی استفاده می کنند که شاید یکی از مدرن ترین آنها تحریم های کوبا در سال 1962 باشد. هر چند تحریم ها به مثابه یک چماقی، تند و تیز تر از گفتگو است ، اما خشن تر از اقدام نظامی نیست. این تحریم ها برای تاثیر گذاری بر مردم نه از طریق ضرب و شتم، بلکه با استفاده از تهدید است. 
استفاده از تحریم ها در قرن 21 به اوج خود رسیده، به ویژه آنکه ایالات متحده جریمه های مالی بسیار متنوعی بیشتر برای افراد در نظر گرفته تا کشورها. اما در حالی که بدون شک دشمنان آمریکا مشکلات بسیاری برای دسترسی به پول پیدا کرده اند ، برخی کارشناسان نگران هستند استفاده بیش از حد از تحریم ها، خطرهای دراز مدتی برای نقش مهم آمریکا در جهان و رهبری دیپلماسی بین المللی به همراه آورد.
درضمن،قدرت تحریم های آمریکا از مرکزیت نظام مالی ایالات متحده در اقتصاد جهانی و وضعیت دلار به عنوان ارزذخیره شده غالب جهان سرچشمه می گیرد. 
‘جارت بلانک’ از اعضای ارشد اندیشکده تاثیرگذار ‘کارنگی’ می گوید: ‘یک خطر، این است که بسیاری از بانک های جهان که از طریق نیویورک انشعابات مالی خود را اجرا کرده اند، نمی توانند به ایالات متحده اعتماد کنند و سعی می کنند شعب خود را در جاهای دیگر اجرا کنند. و این امر سبب می شود ناگهان قدرت تحریم های ما به شدت کاهش می یابد.’
درعین حال، تمایل آمریکا برای استفاده یکجانبه از تحریم ها، برخی متحدان آمریکا در اروپا را آزرده است؛متحدانی که خود دربرخی اقدامات تحریمی آمریکا شرکت کرده اند اما مخالف تحریم هایی هستند که آن را تهدید منافع اقتصادی خود می دانند، مانند محدودیت های خاصی در انجام تجارت با روسیه و ایران. 
پس از حادثه 11سپتامبر، ایالات متحده از ابزار تحریم های خود برای تحریم تامین مالی تروریست ها، استفاده بیشتری کردوآن راگسترش داد. ‘ جورج دابلیو بوش’ از روسای جمهوری پیشین آمریکا پس از 11 سپتامبر نخستین گام را برداشت و دستورالعملی مبنی بر انسداد هر گونه دارایی های گروهی از افراد از جمله ‘اسامه بن لادن’ رهبر القاعده را صادر کرد. 
‘الیزابت روزنبرگ’ یکی از مقامات پیشین وزارت خزانه داری آمریکا در زمان دولت ‘باراک اوباما’ بر این باور است: استفاده از تحریم ها واقعا در سال 2010 تاثیر داشت و بر ایران فشار لازم را وارد کرد. 
روزنبرگ می گوید:’این یک ابزار سیاسی انتخابی و واقعا قوی است. هرچند دولت اوباما پس از توافق هسته ای با ایران صدها تحریم علیه ایران را لغو کرد. اما با روی کار آمدن دولت ‘دونالد ترامپ’ و پس از خروج وی از این معاهده، تحریم ها باردیگر به اجرا گذاشته شد و در نوامبر گذشته (آبان 97) 700 تحریم تنها در یک روز علیه ایران وضع شد و ایران در حال حاضر بزرگترین کشور هدف تحریم های آمریکا است. 
دولت ترامپ همچنان قصد دارد فشار مالی بر ایران را افزایش دهد و معافیت های تحریم نفتی ایران را تمدید نکرده است. 
اما همه تحریم ها تاثیر برابری ندارند؛ تحریم یک فرد یا یک هواپیما تاثیر مشابه بانک مرکزی یک کشور نخواهد داشت. روزنبرگ می گوید: ‘ممکن است گمراه کننده باشد که به تعداد و طراحی تحریم ها نگاهی بیندازید؛ برخی تحریم ها ممکن است تاثیر بسیاری داشته و توجه زیادی را به خود جلب کرده حال آنکه دیگر تحریم ها ممکن است از دیده پنهان مانده باشند. 
به عنوان مثال، صدها کشتی و هواپیماهای ایرانی تنها به دلیل داشتن مالکیت ایرانی تحریم شده اند. چنین چیزی به جای آنکه بر هدف اصلی تمرکز کند، می تواند جان هزاران مسافر را به خط اندازد. 
موضع وزارت خزانه داری آمریکا این است که با افزایش شمار تحریمها، موفقیت آنها نه در کمیت، بلکه تاثیر آن در دستیابی به اهداف سیاسی مشخص می شود. 
اگر مقیاس این باشد، تحریم ها موفقیت هایی به دست آورده اند. آنها ممکن است سبب آوردن کره شمالی به پای میز مذاکره با ترامپ شده باشند، هرچند هیچ دستاوردی تاکنون نداشته است. تحریم ها همچنین ایران را در زمان دولت اوباما به پای میز مذاکره آورد، هرچند دولت ترامپ آن را هم کنار زد و قصد دارد با افزایش تحریم ها، باردیگر ایران را برای توافقی بهتر به پای میز مذاکره بیاورد.
اهداف 12 گانه دولت ترامپ که سال گذشته توسط ‘مایک پمپئو’ وزیر امور خارجه و پس از خروج واشنگتن از توافق هسته ای با ایران عنوان شد؛ از جمله کنار گذاشتن تلاش ها برای دستیابی به سلاح هسته ای، توقف پشتیبانی از شبه نظامیانی مانند حزب الله و آزادی شهروندان آمریکایی که در ایران زندانی شده اند. اما مقامات ایران در گذشته اعلام کرده اند علاقه ای به گفتگو در مورد این موضوع ها ندارند، هرچند ‘محمد جواد ظریف’ وزیر امور خارجه ایران به تازگی ایده مبادله زندانیان را ارائه داده است. این ایده به عنوان امری ناشدنی مورد انتقاد قرار گرفته، ضمن اینکه پمپئو گفته است آنها انتظار چیزی بیش از رفتار نرمال از سوی ایران ندارند. 

• این مطلب، صرفاً جهت اطلاعِ مخاطبان، نخبگان، اساتید، دانشجویان، تصمیم‌سازان و تصمیم‌گیران بازنشر یافته و الزاماً منعکس‌کننده‌ی مواضع و دیدگاه‌های اندیشکده راهبردی تبیین نیست.
• منبع: خبرگزاری ایرنا

گروه رصد