به گزارش روز شنبه نیویورک تایمز، بیش از ۶۰۰ میلیون هندی در شش هفته گذشته آرای خود را در بزرگترین انتخابات دموکراتیک جهان به صندوق‌ها ریختند. دونالد ترامپ برنده شد. یک هفته پیش چندین میلیون استرالیایی در یک انتخابات دیگر به پای صندوقهای رأی رفتند. ترامپ پیروز شد.
شهروندان کشورهای عضو اتحادیه اروپا هم اکنون در حال رأی دادن برای پارلمان اروپا هستند و در اینجا نیز ترامپیسم محدوده خود را مشخص خواهد کرد.
دراین مقاله نوشته “برت ال. استیفنس” برنده جایزه پولیتزر سال ۲۰۱۳ آمده است: انتخابات پارلمانی ماه جاری در فیلیپین که حکومت “رودریگو دوترتو” را تحکیم کرد یک پیروزی دیگر برای ترامپیسم بود. ایضا برای انتخاب مجدد بنیامین نتانیاهو در اسرائیل درماه گذشته، انتخاب “خائر بولسونارو” به عنوان رئیس جمهور برزیل در اکتبر گذشته و پیروزی “ماتئو سالوینی” در ایتالیا چند ماه پیش از آن.
اگر گذشته مقدمه آینده باشد می‌توان انتظار داشت که بوریس جانسون ترامپیست جانشین ترزا می نخست وزیر انگلیس شود. ترامپ در سال ۲۰۱۶ در یک تجمع انتخاباتی در شهر آلبانی (Albany) ایالت نیویورک هشدار داد: “آنقدر پیروز خواهیم شد که از پیروز شدن خسته شوید و بگویید لطفاً لطفاً این همه پیروزی زیاد است دیگر نمی‌توانیم تحمل کنیم.”
البته نام ترامپ در هیچکدام از این انتخاباتهای اخیر روی برگه‌های رأی نبود اما منتقدان او نباید از این بابت احساس راحتی کنند. در هند، “نارندرا مودی” تا حد زیادی با تاکید بر ملی گرایی هندو و احساسات ضد مسلمانان به پیروزی رسید و مجدداً انتخاب شد. در استرالیا، “اسکات موریسون” در برابر “هزینه‌های بالای اقدام آب و هوایی” از جمله به شکل از دست رفتن مشاغل، رقابت کرد و پیروز شد. در انگلستان، به نظر می‌رسد که “نایجل فاراژ” مشابه ترامپ و حزب برگزیت او پیروز انتخابات اروپایی خواهند بود. در برزیل و فیلیپین، جاذبه سیاسی بولسونارو و دوترته به نظر می‌رسد که با احترام آنها به حقوق بشر و حکومت قانون نسبت عکس دارد.
ترامپ در سال ۲۰۱۶ در یک تجمع انتخاباتی در شهر آلبانی (Albany) ایالت نیویورک هشدار داد: “آنقدر پیروز خواهیم شد که از پیروز شدن خسته شوید و بگویید لطفاً لطفاً این همه پیروزی زیاد است دیگر نمی‌توانیم تحمل کنیم. “
رشته مشترک در اینجا تنها پوپولیسم راستگرا نیست. این اهانت و تحقیر برای ایدئولوژی “آنها” در برابر “ما” است: مهاجران در برابر زاده شدگان بومی؛ منافع جهانی در برابر ملی یا محلی؛ اقلیت‌های نژادی، قومی یا جنسی در برابر اکثریت. زمانی که سال گذشته تظاهرات در فرانسه در واکنش به تلاش امانوئلمکرون برای افزایش قیمت بنزین آغاز شد، یکی از شعارهای جلیقه زردها حق مطلب را درباره اعتراض‌ها بیان کرد: ” مکرون نگران پایان جهان است در حالی که ما نگران پایان ماه هستیم”.
این نوع پرقدرتی از سیاست است و به همین علت من بر این گمانم که ترامپ سال آینده در انتخابات آمریکا پیروز خواهد شد مگر اینکه وضعیت اقتصادی به شدت خراب شود یا یک شوک در سیاست خارجی روی دهد. ممکن است گمان کنید که محافظه کارها بیشتر از پیشروها و لیبرال‌ها مقصر سیاست “آنها در برابر ما” هستند: یک درصدی‌ها دربرابر ۹۹ درصدی‌ها؛ شرکتهای بزرگ دربرابر کوچکها و از این قبیل.
اما چپ مشکل عمیق‌تری دارد. این مساله تا حدی به علت رویکردهای آگاهانه نسبت به سیاست به عنوان نبردی علیه خودخواهی و تا حدی به علت سرمایه گذاری عمیق و غیرمنعطف در موضوعاتی مانند تغییرات آب و هوایی یا مهاجرت است. این در حالی است که موفقترین رهبران چپ میانه در ۳۰ سال گذشته بیل کلینتون و تونی بلر بودند که به مزایای بازار آزاد و اهمیت نظم و قانون و برتری ارزشهای غربی اعتقاد داشتند و در این چهارچوب قادر بودند که به پیروزی‌های لیبرال مهمی دست یابند. اشتباهات سیاسی و ضعف‌های شخصی هم البته بسیار داشتند اما هیچکدام از آنها توسط فردی مانند ترامپ شکست نمی‌خوردند.
هر کسی که گمان می‌کند مهمترین وظیفه سیاسی چند سال آینده شکست دادن ترامپ در آمریکا و مقلدان او در سایر کشوها است، باید روایت صادقانه ای از موفقیت‌های انتخاباتی آنها ارائه دهد. مطالب زیادی درباره تأثیرات عوام فریبی و تعصب و همچنین ناامنی‌های اجتماعی و فرهنگی و اقتصادی مروج پوپولیسم در این پیروزی‌های ترامپی بیان شده است. اما مسأله‌ای که اغلب بیان نمی‌شود این است که رمز و راز این موفقیت همچنین در این نهفته است که این افراد ترامپی رقیبانی دارند که از جاذبه کمتری برخوردار هستند.
- این مطلب، صرفاً جهت اطلاعِ مخاطبان، نخبگان، اساتید، دانشجویان، تصمیم‌سازان و تصمیم‌گیران بازنشر یافته و الزاماً منعکس‌کننده‌ی مواضع و دیدگاه‌های اندیشکده راهبردی تبیین نیست.
- منبع: خبرگزاری ایرنا
