اندیشکده راهبردی تبیین- با مشخص بودن وضعیت حزب جمهوری‌خواه آمریکا در انتخابات ریاست‌جمهوری سال 2020 و احتمال بسیار زیاد تعیین دونالد ترامپ به عنوان نامزد حزب، بیشتر توجهات به رقابت‌های داخلی حزب دموکرات معطوف شده است. صحنۀ رقابتی که در آغاز آن، 24 نامزد جهت انتخاب‌شدن برای نامزدی نهایی حزب حضور داشتند. با وجود رقیبی چون دونالد ترامپ و مواضع رادیکال او در مسائل گوناگون، به نظر می‌رسد نامزدهای دموکرات نیز برای جلب نظر آرای طرفداران حزب، مواضع رادیکال‌تری نسبت به گذشتۀ اتخاذ کرده‌اند. مسئله‌ای که شکاف‌های عمیق موجود در جامعۀ سیاسی آمریکا و دوقطبی ایجادشده میان لیبرال‌ها و محافظه‌کاران را نمایان می‌کند. در این مقاله تلاش می‌شود ضمن تشریح وضعیت رقابت‌های داخلی حزب دموکرات و برنامه‌های نامزدهای مطرح در حوزه‌های داخلی و خارجی و همچنین چشم‌انداز رقابت نامزدها، شرایط داخلی حزب را با توجه به اوضاع داخلی آمریکا مورد بررسی قرار دهیم.
وضعیت رقابت‌های انتخابات ریاست‌جمهوری حزب دموکرات
رقابت‌های داخلی حزب دموکرات با تعداد بسیار زیاد نامزدها روبرو بوده است. در ابتدا 24 نامزد وارد کارزار انتخاباتی شده بودند و در مناظرۀ تلویزیونی اخیر، 20 نامزد حضور داشتند. دلیل تعدد نامزدها را می‌توان دوقطبی ایجادشده در جامعۀ آمریکا به موجب سیاست‌ها و اظهارات ترامپ دانست. در یک فضای دوقطبی نامزدهای دموکرات با ابراز مواضع رادیکال می‌توانند خود را مطرح کرده و هواداران بیشتری جذب نمایند.
بنابراین در رقابت‌های داخلی حزب دموکرات، اغلب نامزدها جهت مطرح‌کردن خود وارد عرصه شده‌اند و شانسی برای پیروزی ندارند. اگر نظرسنجی‌ها را ملاک بررسی خود قراردهیم، در نهایت به 4 نامزد می‌رسیم که از شانس پیروزی برخوردار هستند. جو بایدن معاون سابق رئیس‌جمهور، الیزابت وارن سناتور ایالت ماساچوست، کامالا هریس سناتور ایالت کالیفرنیا و برنی سندرز سناتور ایالت ورمونت. بنابراین تمرکز ما در این نوشتار بر روی این چهار نامزد خواهد بود.
با نگاه به گفته‌ها و برنامه‌های مطرح‌شده می‌توان دو گفتمان را از یکدیگر تفکیک کرد. در سالهای اخیر گرایشی در درون حزب دموکرات برجسته شده است که برنامه‌های اصلی آن تقویت سیاستهای رفاهی در حوزه‌های بهداشت و آموزش، تسامح بیشتر نسبت به مهاجران، کاهش انحصار شرکت‌های بزرگ و چندملیتی و مبارزه با فساد و لابی‌گری در ساختار سیاسی آمریکا بوده‌است. البته ریشۀ این گفتمان را می‌توان در برنامه‌های فرانکلین روزولت در دهۀ 1930 و 1940 بعد از رکود بزرگ دانست که ذیل عنوان «معاملۀ جدید» [1] شناخته شد. معاملۀ جدید شامل اصلاحات مالی و بانکی گسترده، تقویت صنعت ساختمان‌سازی به کمک دولت، به توازن درآوردن منافع کارگران و کشاورزان، حقوق بازنشستگی، بیمۀ بیکاری، افزایش مالیات ثروتمندان و به طور خلاصه دخالت بیشتر دولت جهت ثبات اقتصادی و عقلانی کردن اقتصاد به نفع طبقۀ متوسط و کارگر بود.[2] هم‌اکنون نیز این جناح از حزب دموکرات برنامه‌ای مشابه تحت عنوان «معاملۀ جدید سبز» [3] ارائه کرده است که به دنبال کاهش نابرابری اقتصادی همراه با در نظر گرفتن ملاحظات زیست‌محیطی و تغییر اقلیم است. در دورۀ پیشین انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا برنی سندرز توانست این قبیل برنامه‌ها را با موفقیت در درون حزب و همچنین جامعۀ آمریکا مطرح کند و هم‌اکنون علاوه بر سندرز تعداد دیگری از نامزدها نیز این برنامه‌ها را عنوان می‌کنند. الیزابت وارن را می‌توان قدرتمندترین این نامزدها معرفی کرد. [4]
این گفتمان در دهه‌های گذشته زیر سایۀ جناح غالب حزب قرار گرفته بودند، جناحی که عملاً رهبری حزب را در اختیار داشتند و نمود بارز آن را می‌توان در دولت‌های بیل کلینتون و باراک اوباما مشاهده نمود که مقامات ارشد این دو دولت از این جناح انتخاب شده بودند. جناح مورد بحث که به دموکرات‌های میانه‌رو [5] یا دموکرات‌های جدید [6] معروف هستند از دهۀ 1980 و پس از شکست‌های سنگین حزب در انتخابات ریاست‌جمهوری از رونالد ریگان به دنبال تغییرات اساسی در سیاستهای اقتصادی حزب و شیوۀ حکومت‌داری بودند تا بتوانند در انتخابات عمومی موفق به کسب رأی بیشتر شوند، علت نامگذاری آنها به دموکرات‌های جدید نیز تمایل آنها به گشودن راهی جدید برای حزب دموکرات بود. تغییرات مورد نظر آنها متأثر از رونالد ریگان و فضای حاکم بر جامعۀ آن روز آمریکا بود. این گفتمان از لحاظ اقتصادی محافظه‌کار و معتقد به بازار آزاد و از لحاظ اجتماعی لیبرال است و در حوزۀ برنامه‌های رفاهی و عدالت اجتماعی راستگراتر از گفتمان اول عمل‌می‌کند و چندان به دخالت دولت از این زمینه‌ها تمایلی ندارد. جو بایدن را می‌توان در رقابت‌های امسال در این دسته جای داد.[7]
با مشخص کردن این دو گفتمان، حال بهتر می‌توان صحنۀ رقابت‌های ریاست‌جمهوری حزب دموکرات را درک کرد. در رقابت‌های امسال از آغاز تاکنون، جو بایدن همواره در صدر نظرسنجی‌ها قرار داشته است. میزان محبوبیت او اغلب بین 25 تا 35 درصد در نوسان بوده و فاصله‌ای حدود 15 درصد با دیگر رقبا داشته است. سندرز که تا مناظرۀ اول در ماه ژوئن، به نظر جایگاه تثبیت‌شده‌ای پس از بایدن داشت، در این مناظره با عملکرد متوسط فرصت را در اختیار وارن قرار داد تا با دفاع قابل قبول از برنامه‌های خود در زمینۀ بیمۀ همگانی و تحصیل رایگان دانشگاهی، بخشی از طرفداران سندرز را به سمت خود جذب کند. در این مناظره هریس نیز با حمله به بایدن در زمینۀ تبعیض نژادی و سابقۀ وی در همکاری با طرفداران جدایی سفیدپوستان و سیاه‌پوستان، توانست جهشی در نظرسنجی‌ها داشته‌باشد. هریس در مناظرۀ دوم در ماه جولای نتوانست انتظارات را برآورده کرده و با سقوط مواجه شده‌است. با این وجود می‌توان گفت پس از بایدن، سه نامزد مطرح دیگر هر کدام نظر حدود 10 الی 20 درصد را جلب کرده‌اند و رقابت نزدیکی با یکدیگر دارند. سایر نامزدها اغلب میزان محبوبیت پایینی دارند و تا مناظرۀ سوم در ماه سپتامبر احتمالاً بسیاری از آنها به دلیل نرسیدن به حدنصاب تعیین‌شده توسط حزب دموکرات از نظر تعداد حامیان رسمی، از رقابتها کنار خواهندرفت. [8]
معرفی نامزدهای مطرح و برنامه‌ها
جو بایدن
جو بایدن به دلیل سابقۀ 36 سال سناتوری و 8 سال معاونت ریاست‌جمهوری از تجربۀ سیاسی و شهرت بیشتری نسبت به دیگر نامزدها برخوردار است و به همین دلیل از زمان اعلام ورود رسمی به رقابتها در صدر نظرسنجی‌ها قرارداشته‌است. اما بایدن 77 ساله از دو جهت آسیب‌پذیر است. یک، سن بالای او و حضور ذهن پایین که این نکته در مناظرات انتخاباتی جلب توجه کرده است. دوم اینکه او متعلق به جناحی از حزب دموکرات است که در 26 سال اخیر برنامه‌های خود را اجرا کرده و دیگر حرف جدیدی برای گفتن ندارند. البته بایدن مزایایی دارد که او را به عنوان مهمترین نامزد تا به حال مطرح کرده‌است. اکثر رأی‌دهندگان دموکرات توانایی یک کاندیدا در پیروزی بر ترامپ را در مقایسه با برنامه‌های آن کاندیدا در اولویت قرار می‌دهند و به نظر اکثریت دموکرات‌ها بایدن از بیشترین احتمال برای پیروزی بر ترامپ برخوردار است. ریاست‌جمهوری ترامپ یک فرصت برای بایدن جهت پیروزی در درون حزب محسوب می‌شود. [10][9]
[phps] if ( get_post_meta($post->ID, 'stitr2', true) ) : [/phps] [quote align="left"] [phps] echo get_post_meta($post->ID, "stitr2", true);[/phps] [/quote] [phps] endif; [/phps]
بایدن از مزیت‌های دیگری نیز برخوردار است که موجب تقویت جایگاه وی شده است. او در میان رأی‌دهندگان سیاه‌پوست و افراد میانسال و مسن از پایگاه رأی قدرتمندی سود می‌برد. طبق نظرسنجی‌ها حدود 40 تا 55 درصد از رأی‌دهندگان سیاه‌پوست، بایدن را به دیگر نامزدها ترجیح می‌دهند.[12][11] دلیل عمدۀ این مسئله می‌تواند وجهه‌ای باشد که او در سالهای معاونتِ باراک اوباما به عنوان تنها رئیس‌جمهور سیاه‌پوست تاریخ آمریکا برای خود ساخته است. همین محبوبیت باعث حملات سایر نامزدها به او در مسائل مربوط به تبعیض نژادی شده است. بایدن همچنین در میان افراد میانسال و مسن نیز از آرای قابل توجهی برخوردار است. رأی‌دهندگان 50 سال به بالا از اهمیت بالایی در انتخابات برخوردار هستند چراکه اغلب حدود 60 درصد از مجموع آرای شرکت‌کنندگان را شامل می‌شوند. بایدن حدود 25 الی 35 درصد از آرای این بخش از دموکرات‌ها را دراختیار دارد.[13]
نکتۀ کلیدی در این انتخابات که می‌تواند به بایدن جهت انتخاب به عنوان نامزد نهایی کمک کند توجه اکثر رأی‌دهندگان دموکرات به شانس نامزد منتخب برای پیروزی بر دونالد ترامپ است. به عبارت دیگر میزان قابل توجهی از رأی‌دهندگان دموکرات، بیشتر از آنکه به برنامه‌های نامزدها توجه کنند به توانایی و شانس هر یک از آنها جهت پیروزی بر ترامپ تمرکز دارند. این نکته دلیل پیشتازی بایدن در رقابت‌های امسال را نمایان می‌کند چراکه اغلب دموکرات‌ها بایدن را فرد مناسب‌تری برای این منظور می‌دانند.[14]
تاکنون تمرکز بایدن بر حمله به ترامپ در موضوعات مختلف سیاست داخلی و تأکید بر لزوم تمرکز دموکرات‌ها بر شکست ترامپ بوده است. عمدۀ برنامه‌های طرح شده توسط بایدن در حوزۀ مسائل داخلی از جمله در مورد مهاجرت بوده است. در حوزۀ سیاست خارجی آن چه که تاکنون اعلام شده است خروج اکثریت نیروهای آمریکایی از غرب آسیا و متوقف کردن حمایت از ائتلاف عربستان در جنگ یمن را می‌توان نام‌برد.[15] او گفته است که در صورت رسیدن به ریاست‌جمهوری اگر ایران به برجام پایبند باشد آمریکا را به این توافق بازخواهد گرداند و همچنین با متحدان آمریکا جهت گسترش برجام به دیگر فعالیت‌های ایران همکاری خواهد کرد.[16] موضعی که تفاوت چندانی با مواضع بسیاری از مقامات دولت اوباما نداشته و به نظر می‌رسد سیاست‌خارجی بایدن در مورد ایران ادامۀ همان سیاست‌هایی باشد که در دوران باراک اوباما اعمال شد.
الیزابت وارن
الیزابت وارن 70ساله در سال 2012 اولین زنی است که از ایالت ماساچوست به سنای آمریکا راه یافته است. وی استاد سابق حقوق دانشگاه هاروارد است و یکی از افراد شاخص جناحی در حزب دموکرات است که آنها را به اصطلاح «پیشرو» [17] می‌خوانند. پیشروها در ایالات متحده برخلاف جریان غالب سیاسی دهه‌های گذشته در واشنگتن، با تمرکز بر طبقۀ متوسط، بر برنامه‌های مبتنی بر رفاه اجتماعی تأکید می‌کنند. آنها مخالف رشد شرکت‌های بزرگ و انحصاری و همچنین معتقد به مبارزه با فساد سیاسی و اقتصادی و لابی‌گری در ساختار دولت آمریکا هستند. طرفداری از محیط‌زیست و مقابله با گرمایش جهانی از مشخصه‌های آنها است. وارن هم برنامه‌های خود را در این چارچوب تدارک دیده‌است. بیمۀ همگانی، افزایش درآمد طبقۀ متوسط، تقویت اتحادیه‌های کارگری، تحصیل رایگان دانشگاهی و مخالفت با پیمان‌هایی مانند نفتا [18] از برنامه‌ها و مواضع اوست.[21][20][19] وارن در حوزۀ سیاست‌خارجی از تجربۀ چندانی برخوردار نیست و از گرایش‌های اصلی حزب پیروی می‌کند. او مخالف مشارکت آمریکا در جنگ یمن است و از طرف دیگر منتقد خروج بدون هماهنگی با متحدان آمریکا از افغانستان و سوریه است. وارن مخالف خروج آمریکا از برجام بوده است و اعلام کرده در صورت رسیدن به کاخ سفید به توافق هسته‌ای با ایران بازخواهدگشت.
به نظر می‌رسد وارن پایگاه رأی مشترکی با برنی سندرز داشته‌باشد. برنامه‌های مشترک با سندرز از جمله بیمۀ همگانی و تحصیل رایگان دلیل اصلی این مسئله می‌تواند باشد. جوانان به خصوص دانشجویان، جامعۀ دانشگاهی و طبقۀ متوسطِ حامی برنامه‌های رفاهی از طرفداران اصلی وارن هستند. او بر خلاف سندرز به هستۀ مرکزی حزب دموکرات نیز نزدیک است و از این جهت او این ویژگی را دارد که بدون اینکه رهبری حزب را نگران کند با بدنۀ حزب هم ارتباط نزدیکی داشته باشد. وارن در ماه‌های اخیر با شیب ملایمی روندی صعودی در نظرسنجی‌ها داشته است و پس از عملکرد قدرتمند در مناظرات انتخاباتی هم‌اکنون خود را بالاتر از سندرز به رتبۀ دوم رسانده و فاصلۀ خود را با بایدن کم کرده است.[22] به نظر می‌رسد وارن و سندرز می‌توانند با ائتلاف در انتخابات، سرنوشت این رقابتها را تعیین کنند. البته وارن نیازمند آن است که جایگاه خود را در میان اقلیت‌ها مانند سیاه‌پوست‌ها و اسپانیولی‌زبان‌ها تقویت کند.
[phps] if ( get_post_meta($post->ID, 'stitr3', true) ) : [/phps] [quote align="left"] [phps] echo get_post_meta($post->ID, "stitr3", true);[/phps] [/quote] [phps] endif; [/phps]
کامالا هریس
هریس دانش‌آموختۀ رشتۀ حقوق دانشگاه هاروارد است و عمدۀ سوابق وی در حوزۀ قضایی است. او از سال 2010 تا 2016 دادستان ایالت کالیفرنیا بوده و از سال 2016 نیز سناتور این ایالت در مجلس سنا است. او که خود یک زن سیاه‌پوست است عمدۀ تمرکز خود را در رقابت‌های ریاست‌جمهوری بر روی شکاف‌های نژادی و تبعیض‌های جنسیتی قرار داده و سعی در جذب آرای سیاه‌پوستان و زنان دارد. حملات او به بایدن در مناظرۀ اول دموکرات‌ها در زمینۀ تقکیک سیاه‌پوستان و سفیدپوستان در مدارس آمریکا را می‌توان در این جهت تحلیل کرد. نظرسنجی‌های بعد از مناظره هم نشان از افزایش مجبوبیت وی داشت.[23] کنترل بیشتر بر فروش اسلحه، اجرای بیمۀ همگانی و درنظرگرفتن امتیازات بیشتر برای مهاجران و ساخت پناهگاه‌ها برای آنها از برنامه‌های اوست. در مسائل خارجی او از حامیان رژیم صهیونیستی محسوب می‌شود و مخالف محکومیت این رژیم در زمینۀ شهرک‌سازی‌ها است. او همچنین خروج آمریکا از برجام را موجب به خطر افتادن منافع آمریکا و انزوا از متحدانش می‌داند.
با نگاه به برنامه‌های هریس چه در زمینۀ مسائل داخلی و چه خارجی می‌توان گفت وی به جریان اصلی حزب دموکرات تعلق دارد که طی سالهای متمادی بر این حزب حاکم بوده‌اند. به نظر می‌رسد هریس برای اینکه بتواند به آرای خود تنوع بیشتری ببخشد برنامه‌هایی مانند بیمۀ همگانی را هم مطرح می‌کند. هریس پس از رشد در نظرسنجی‌ها پس از مناظرۀ اول نتوانست محبوبیت کسب‌شدۀ خود را حفظ کند و پس از عملکرد ضعیف در مناظرۀ دوم با سقوط مواجه‌شده‌است و هم‌اکنون در جایگاه چهارم اغلب نظرسنجی‌ها قرار دارد.[24] به نظر می‌رسد هریس چندان توانایی جذب آرای طرفداران وارن و سندرز را نداشته‌باشد چراکه آن دو با دفاع پرشور از برنامه‌هایشان طرفداران خود را تا حدودی تثبیت کرده‌اند. هریس تاحدودی می‌تواند به جذب طرفداران بایدن امید داشته باشد که مستلزم حملات بیشتر به بایدن و عملکرد قوی‌تر در مناظرات پیشرو است.
برنی سندرز
سندرز سناتور ایالت ورمونت است که سابقۀ نمایندگی مجلس‌نمایندگان آمریکا را در کارنامه دارد. سندرز در عمر سیاسی خود بیشتر به عنوان یک فعال سیاسی مستقل محسوب شده‌است تا دموکرات و تعهد کمی به پیروی از تصمیمات حزب دموکرات داشته‌است. در سالهای اخیر سندرز با هوش سیاسی خود برای اینکه بتواند برنامه‌های موردنظرش را بیشتر در جامعۀ آمریکا مطرح کند با تابلوی حزب دموکرات به عرصۀ انتخابات وارد شده‌است که اوج این مسئله را در سال 2016 در انتخابات داخلی حزب دموکرات شاهد بودیم. در آن سال سندرز توانست هیلاری کلینتون را با چالش جدی مواجه کرده و بیش از 43 درصد آرای دموکرات‌های سراسر آمریکا را کسب کند[25] و حزب دموکرات را وارد عرصۀ تازه‌ای از لحاظ گفتمان کند.
این دوره از انتخابات را نیز می‌توان ادامۀ انتخابات 2016 دانست با این تفاوت که اکنون علاوه بر سندرز، نامزدهای دیگری نیز مواضعی مشابه او مطرح می‌کنند. نقطۀ مرکزی برنامه‌های او را می‌توان «بیمه برای همه» دانست که به موجب آن، صنعت بیمه از انحصار شرکت‌های خصوصی خارج شده و موارد پزشکی تحت شمول بیمه گسترش یابد. مقابله با بیگانه‌هراسی، کنترل شرکت‌های انحصاری چندملیتی، افزایش مالیات برای شرکت‌های بزرگ و مقابله با گرمایش جهانی از شعارهای اصلی کمپین انتخاباتی اوست. وی طرفدار فشار بر رژیم‌صهیونیستی جهت توقف شهرک‌سازی‌ها و صلح با فلسطینی‌ها است و همچنین مخالف کمک تسلیحاتی به عربستان و معتقد به ایجاد توازن منطقه‌ای میان ایران و عربستان است. سندرز خواستار کنترل برنامۀ هسته‌ای ایران از طریق گفتگو است و از برجام حمایت می‌کند.
سندرز به منتهی‌الیه چپ حزب دموکرات تعلق دارد بنابراین کار سختی برای کسب آرای میانه‌روها و راست‌گراها پیش رو دارد. با توجه به نظرسنجی‌ها سندرز در چند ماه اخیر نتوانسته‌است بر میزان محبوبیت خود اضافه کند و تاحدودی درجا زده است. در هفته‌های اخیر نیز الیزابت وارن محبوبیت خود را به سندرز رسانده و در برخی نظرسنجی‌ها وی را پشت‌سر گذاشته‌است.[26] با وجود اینکه سندرز در میان جوانان بالاترین نرخ محبوبیت را دارد اما به‌نظرمی‌رسد با دو چالش روبه‌رو است؛ اول آنکه اکثریت رأی‌دهندگان در جستجوی نامزدی هستند که بیشترین شانس را برای پیروزی بر ترامپ داشته باشد و سندرز به دلیل برنامه‌های رادیکال خود ممکن است بخش‌هایی از جامعۀ آمریکا را نگران کند، همین امر موجب ایجاد این ذهنیت می‌شود که سندرز توانایی جذب آرای قابل توجه برای پیروزی بر ترامپ را ندارد. دوم، حضور نامزدهای قدرتمند همسو با سندرز به خصوص وارن که چهرۀ جدیدتری محسوب می‌شود بعضی رأی‌دهندگان حامی این جناح را به سوی آن نامزدها سوق می‌دهد و باعث پخش‌شدن آرای این بخش از حزب دموکرات می‌شود. [27]
چشم‌انداز رقابتها
در حال حاضر در حزب دموکرات می‌توان دو جناح اصلی را از هم تمییز داد که هر یک از این جناح‌ها نمایندگان خود را در رقابت‌های ریاست‌جمهوری کنونی دارند. جناح اول شامل گفتمان سنتی حزب می‌شود که در سالهای گذشته خانوادۀ کلینتون آن را نمایندگی می‌کرد و در حال حاضر جو بایدن، کامالا هریس، پیت بوتیجیج و کوری بوکر نمایندگان شاخص آن محسوب می‌شوند. جناح دوم جریانی است که در سالهای اخیر قدرت گرفته و در رقابت‌های کنونی، برنی سندرز، الیزابت وارن و تولسی گابارد از افراد مطرح این جریان‌اند. دستۀ اول عمدۀ رأی خود را در میان افراد میانسال به بالا و سیاه‌پوستان و اسپانیولی‌زبان‌ها دارند. دستۀ دوم نیز در میان جوانان و افراد تحصیلکرده از محبوبیت بیشتری برخوردارند.
برای به دست‌آوردن یک ارزیابی از وضعیت پیش‌روی رقابت‌های حزب دموکرات باید به دو جنبه توجه کرد: خواست رأی‌دهندگان و عملکرد نامزدها. همانطور که پیش از این مطرح شد به نظر می‌رسد اکثریت رأی‌دهندگان دموکرات بیش از آنکه به مواضع نامزدها توجه کنند به توانایی نامزدها به شکست ترامپ اهمیت می‌دهند.[28] بایدن می‌تواند از این منظر شانس خوبی داشته‌باشد چراکه طبق نظرسنجی‌ها در ایالت‌های مهمی مانند اوهایو، پنسیلوانیا، تگزاس و فلوریدا از محبوبیت بیشتری نسبت به ترامپ برخوردار است. سایر نامزدهای مطرح از این جهت موقعیت بایدن را حداقل تاکنون ندارند.[29] اگر عملکرد نامزدها را ملاک بررسی قرار دهیم سندرز و وارن تا حد بسیاری نسبت به بایدن برتری دارند. با نگاه به مناظرات انتخاباتی می‌توان دریافت که سندرز و وارن هر دو به جزئیات توجه بالایی داشته و بر مباحث تسلط قابل توجهی دارند و این همان جایی است که می‌توان نقطه ضعف بایدن محسوب کرد.
در بررسی این موضوع که در نهایت کدام نامزد پتانسیل بیشتری برای موفقیت در ادامۀ رقابتها دارد به نظر می‌رسد باید به این نکته پرداخت که کدام نامزد توانایی جذب تعداد بیشتری طرفدار حول ایدۀ مرکزی کمپین تبلیغاتی خود را دارد. جو بایدن از موقعیت مناسبی در میان افراد میانسال به بالا و اقلیت‌ها برخوردار است ولی وی فاقد ایدۀ مرکزی تشجیع‌کننده‌ای است که دارای جذابیت باشد و صرف تمرکز بر اینکه « هدف باید شکست ترامپ باشد» نمی‌تواند رأی‌دهندگان جوان را جذب کند و حتی در بلندمدت احتمالأ موجب ایجاد سرخوردگی میان طرفداران خود نیز می‌شود. برنی سندرز به خوبی از وجود چنین ایده‌ای سود می‌برد. تأکید وی بر لزوم ایجاد فرصت‌ها و امکانات برابر برای همه مردم ناشی از ایدۀ اصلی اوست. علی‌رغم این موضوع به نظر‌می‌رسد سندرز به دلیل تکرار مداوم برنامه‌های خود برای دو دورۀ متوالی ریاست جمهوری، چهرۀ جدیدی محسوب نمی‌شود و از عنصر «تازگی» بهرۀ چندانی ندارد و احتمالأ ظرفیت اقناع و جذب طرفداران بیش از این مقدار کنونی را ندارد. اما الیزابت وارن هم از وجود ایدۀ مرکزی برانگیزاننده و هم از عنصر تازگی برخوردار است. وارن در طول کمپین انتخاباتی خود با تأکید مکرر بر تقویت طبقۀ متوسط، لزوم برقراری ارتباط نزدیک با بدنۀ حزب و مبارزه با فساد در واشنگتن توانسته است ایدۀ اصلی کمپین انتخاباتی خود را شکل بدهد. همچنین وی با بهره‌گیری از توانمندی شخصی خود انرژی کافی را تا حدودی به طرفداران خود منتقل کرده است. به نظر می‌رسد اگر او بتواند وضعیت خود را در میان اقلیت‌ها و تا حدودی طرفداران میانه‌رو حزب دموکرات بهبود ببخشد شانس خوبی برای انتخاب شدن به عنوان نامزد نهایی داشته باشد.
با این وجود مدت زمان نسبتاً قابل‌توجهی تا شروع رأی‌گیری ایالت‌ها در 2 فوریه 2020 باقی‌مانده است و چندین دور مناظره برگزار خواهد شد. آنچه که بسیار مهم است ایالت‌هایی است که در مراحل ابتدایی رقابتها قرار دارند یعنی آیوا، نیوهمپشایر و کارولینای جنوبی. پیروزی در این ایالت‌ها برای نامزدها مسیر را جهت ادامۀ رقابتها که 5 ماه به درازا خواهد کشید هموار خواهد کرد.
رادیکالیسم در حال خیزش در درون حزب دموکرات
جامعۀ آمریکا از تنوع نژادی و مذهبی قابل توجهی برخوردار بوده و همین تنوع باعث ایجاد شکاف‌های متعدد شده است. شکاف ایدئولوژیک میان لیبرال‌ها و محافظه‌کاران در دهه‌های گذشته نیز وجود داشت اما در سالهای اخیر شکاف لیبرال-محافظه‌کار به دلایل مختلف، دیگر شکاف‌های جامعۀ آمریکا را تحت تأثیر قرار داده و این جامعه را به یک جامعۀ دوقطبی تبدیل کرده است. جلوه‌های این شرایط قطبی‌شده را می‌توان در دو حزب دموکرات و جمهوری‌خواه مشاهده کرد. اگر در دهه‌های پیش افرادی به عنوان جمهوری‌خواهان لیبرال یا دموکرات‌های محافظه‌کار شناخته می‌شدند اکنون دیگر چنین عناوینی محلی از اعراب نداشته و همۀ لیبرال‌ها دموکرات و همۀ محافظه‌کاران جمهوری‌خواه هستند. به نظر می‌رسد حزب جمهوری‌خواه راستگراتر و حزب دموکرات چپگراتر شده است.
این شکاف را برای مثال در نحوۀ نگاه به سوسیالیسم می‌توان مشاهده کرد. طبق بررسی مرکز پیو که به تازگی منتشرشده‌است در آمریکا 55 درصد به سوسیالیسم نگاه منفی و 42 درصد نگاه مثبت دارند. در میان جمهوری‌خواهان 84 درصد نگاه منفی به سوسیالیسم وجود دارد و در مقابل، 65 درصد دموکرات‌ها نگاه مثبت به آن دارند.[30]
[phps] if ( get_post_meta($post->ID, 'stitr4', true) ) : [/phps] [quote align="left"] [phps] echo get_post_meta($post->ID, "stitr4", true);[/phps] [/quote] [phps] endif; [/phps]
این میزان نگاه مثبت به سوسیالیسم در حزب دموکرات در دهه‌های اخیر بی‌سابقه است و به خوبی دلیل مطرح‌شدن افرادی مانند برنی‌سندرز که خود را یک سوسیال‌دموکرات معرفی می‌کند نشان می‌دهد. می‌توان این‌گونه تحلیل کرد که با دوقطبی ایجاد شده در جامعه، همراه با سیاست‌ها و گفته‌های راستگرای دونالد ترامپ، حزب دموکرات نیز به سمت نوعی از رادیکالیسم چپ تغییر مسیر داده‌است. رادیکالیسمی که طرفداران زیادی میان جوانان پیدا کرده و زمینه را برای تقویت جایگاه افرادی مانند برنی سندرز و الیزابت وارن فراهم کرده‌است. این گرایش مبتنی بر سیاستهای لیبرال در موضوعاتی مانند مهاجران، همجنس‌گرایان، محیط‌زیست و سیاستهای چپ‌گرایانه در زمینۀ رفاه اجتماعی است. این سیاست‌ها نه تنها در نقطۀ مقابل سیاستهای غالب دولت ترامپ و حزب جمهوری‌خواه است بلکه با سیاست‌هایی که پیش از این حزب دموکرات با آنها شناخته می‌شد نیز تفاوت‌های قابل‌توجه دارد.[31] با مقایسه سیاستهای دولت بیل کلینتون و این گرایش تازه قدرتمندشده در حزب، می‌توان روند تغییر حزب دموکرات را در سالهای اخیر بهتر درک کرد. با این وصف، در صورت پیروزی سندرز یا وارن در انتخابات درون حزبی و همچنین حضور ترامپ در رقابتها، سال آینده شاهد کشاکش راست رادیکال و چپ رادیکال در انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا خواهیم‌بود.
جمع‌بندی
مشخص است که آمریکا در سیاست داخلی با چالش‌های بسیاری روبرو است. شکاف‌های مختلفی که سال‌ها در جامعه و سیاست این کشور وجود داشته اکنون به دلایل گوناگون عمیق‌تر شده‌اند. شکاف لیبرال-محافظه‌کار را می‌توان شکاف بنیادی حال حاضر جامعۀ سیاسی آمریکا دانست. حزب دموکرات آمریکا در یک سوی این شکاف قرار گرفته و یکی از طرف‌های اصلی این منازعه است. این حزب در درون خود نیز با درگیری‌های جدی مواجه است و طیف نسبتاً گسترده‌ای از نظرات را در خود جای داده که در مقایسه با سالهای دور تقریباً بی‌سابقه است اما وجود رقیب تاحدودی متحد و قدرتمند باعث شده این منازعات داخلی، تحت تأثیر شکاف اصلی موجود در جامعۀ آمریکا قرارگیرد. با این حال کشمکش‌هایی جدی را در رقابت‌های ریاست‌جمهوری حزب دموکرات شاهد هستیم که با پیش رفتن رقابتها به احتمال زیاد شاهد افزایش این کشمکش‌ها میان نامزدها و همچنین میان گفتمان‌ها خواهیم بود. جو بایدن، کامالا هریس و همفکرانشان از یک طرف و برنی سندرز و الیزابت وارن از طرف دیگر. در هر صورت حزب دموکرات شرایط سختی جهت پیروزی بر دونالد ترامپ و طرفداران سرسختش خواهد داشت و نیاز دارد انرژی و امید قابل توجهی به هواداران خود منتقل کند. مخاطب ایرانی و سیاستگذاران در مواجهه با آمریکا، نیازمند کسب اطلاعات دقیق از شرایط حاکم بر این کشور و درک نحوۀ تفکر نخبگان سیاسی آن هستند تا با اتخاذ سیاستهای حساب‌شده، منافع ملی جمهوری اسلامی ایران را تأمین کنند. این مسئله نیازمند آن است که همۀ طرف‌های تأثیرگذار در آمریکا مورد مطالعۀ عمیق قرار گیرند.
پی‌نوشت‌ها و ارجاعات
[1]. The New Deal
[2]. The khan academy, “The New Deal”, Can be retrieved from the following link:
[3]. The Green New Deal
.[4] اندیشکده راهبردی تبیین، «وضعیت رقابت‌های مقدماتی ریاست جمهوری حزب دموکرات آمریکا در آستانۀ دومین مناظره نامزدها»، 7 مرداد 1398، قابل بازیابی در پیوند زیر:
[5]. Moderate Democrats
[6]. New Democrats
[7]. Benjy Sarlin, “What is a ‘moderate’ Democrat anyway?”, March 17, 2019, Can be retrieved from the following link:
https://www.nbcnews.com/politics/2020-election/what-moderate-democrat-anyway-n981931
[8]. Real clear politics, “2020 Democratic Presidential Nomination”, August 13 2019, Can be retrieved from the following link:
[9]. Andrew Prokop, “The Democratic debate’s incoherent discussion about who could best beat Trump”, July 30 2019, Can be retrieved from the following link:
https://www.vox.com/2019/7/30/20748037/democratic-debate-warren-sanders-electable-delaney
[10]. Ronald Brownstein, ” Who has the best shot at beating Trump? Who knows?”, July 2, 2019, , Can be retrieved from the following link:
https://edition.cnn.com/2019/07/02/politics/2020-democrats-who-can-beat-trump/index.html
[11]. Eli Yokley, “Biden Still Leads Among Black Voters, but His Support Is Softening”, July 9, 2019, Can be retrieved from the following link:
[12]. Dawn Onley, “Joe Biden remains top choice for Black voters, according to new poll”, August 1, 2019, Can be retrieved from the following link:
https://thegrio.com/2019/08/01/joe-biden-top-choice-black-voters-quinnipiac-poll/
[13]. Erin Doherty, “Democrats’ Desire For Electable Candidates May Be Driven By Older Voters”, August 5, 2019, Can be retrieved from the following link:
[14]. Monmouth, “Biden Tops Electability Ratings”, June 19, 2019, Can be retrieved from the following link:
https://www.monmouth.edu/polling-institute/reports/monmouthpoll_us_061919/
[15]. Bo Erickson, Eleanor Watson, “Biden slams Trump’s foreign policy as “dangerously incompetent” ”, July 11, 2019, Can be retrieved from the following link:
[16]. Patrick Goodenough, “Biden Concedes Iran Nuclear Deal Could be Stronger”, July 12, 2019, Can be retrieved from the following link:
[17]. Progressive
[18]. The North American Free Trade Agreement (NAFTA)
[19]. Chris Mills Rodrigo, “Elizabeth Warren slams Trump trade deal as just ‘NAFTA 2.0’”, November 29, 2018, Can be retrieved from the following link:
https://thehill.com/policy/finance/trade/418935-elizabeth-warren-slams-trumps-umsca-its-nafta-20
[20]. Bartleby, “progressivism”, Can be retrieved from the following link:
https://web.archive.org/web/20080629030845/http://www.bartleby.com/65/pr/progrsvsm.html
[21]. Abigail Hess, “Elizabeth Warren’s $1.25 trillion education plan aims to end the cycle of student debt—here’s how”, April 23, 2019, Can be retrieved from the following link:
[22]. Common Dreams, “Surging in Polls, Elizabeth Warren Now Has a Path to the Nomination”, August 09, 2019, Can be retrieved from the following link:
https://www.commondreams.org/views/2019/08/09/surging-polls-elizabeth-warren-now-has-path-nomination
[23]. Matt Stevens, “Kamala Harris surges in 3 polls After Strong Debate Performance”, July 2, 2019, Can be retrieved from the following link:
https://www.nytimes.com/2019/07/02/us/politics/kamala-harris-polls.html
[24]. Nate Silver, “Polls Since The Second Debate Show Kamala Harris Slipping”, August 7, 2019, Can be August 7 retrieved from the following link:
https://fivethirtyeight.com/features/polls-since-the-second-debate-show-kamala-harris-slipping/
[25]. Real Clear Politics, “2016 Democratic Popular Vote”, August 13, 2019, Can be retrieved from the following link:
https://www.realclearpolitics.com/epolls/2016/president/democratic_vote_count.html
[26]. Real Clear Politics, “2020 Democratic Presidential Nomination”, August 13, 2019, Can be retrieved from the following link:
[27]. Harvard Kennedy School, “18-29-Year-Olds Likely Democratic Primary Voters Prefer Sanders, Biden to O’Rourke in Harvard IOP Youth Poll”, Can be retrieved from the following link:
[28]. Megan Brenan, “Electability of Democratic Nominee Outranks Issue Stances”, June 25, 2019, Can be retrieved from the following link:
https://news.gallup.com/poll/259454/electability-democratic-nominee-outranks-issue-stances.aspx
[29]. Harry Enten, “Joe Biden’s electability argument is backed up by the numbers (for now)”, July 25, 2019, Can be retrieved from the following link:
https://edition.cnn.com/2019/07/25/politics/2020-poll-ohio/index.html
[30]. Hannah Harting, “Stark partisan divisions in Americans’ views of ‘socialism,’ ‘capitalism’”, June 25, 2019, Can be retrieved from the following link:
.[31] اندیشکده راهبردی تبیین، «آیا حزب دموکرات آمریکا به سمت رادیکال شدن پیش می‌رود؟»، 7 مرداد 1398، قابل بازیابی در پیوند زیر:
http://tabyincenter.ir/33211/آیا-حزب-دموکرات-آمریکا-به-سمت-رادیکال/
