به گزارش ایسنا، سایت «۱۸۰ پست» با انتشار یادداشتی درباره نتایج انتخابات کنست رژیم صهیونیستی نوشت: مهم‌ترین نتیجه انتخابات اسرائیل این است که نتانیاهو به هیچ وجه مجاز به تشکیل دولت جدید این رژیم نبوده اما این به معنای شکست اردوگاه راست نیست.

انتخاب مجدد اسرائیل با نتیجه‌ای به ظاهر متفاوت در مقایسه با انتخابات آوریل پایان یافت اما واقعیت این است که این انتخابات در واقع تکرار انتخابات آوریل بود. نقطه متفاوت این انتخابات، شکست رئیس اردوگاه راست یعنی بنیامین نتانیاهو در تحقق هدفش برای پیروزی احزاب راستگرا برای ادامه دولت و تشکیل کابینه بدون حضور آویگدور لیبرمن، رهبر حزب «اسرائیل خانه ما» بود. این بدان معنا است که صحبت‌ها درباره این که دو اردوگاه چپ و راست موفق به کسب اکثریت آرا برای تشکیل دولت نشدند، نوعی اغراق و مغالطه است.

نتایج اولیه نشان داد که اردوگاه راست بدون حضور لیبرمن ۵۶ صندلی را به خود اختصاص داده و در مقابل اردوگاه میانه و چپ ۵۴ صندلی را کسب کردند و این بدیهی است که نمی‌توان لیبرمن را جزئی از احزاب میانه و یا چپ در نظر گرفت. واقعیت این است که اختلاف در اردوگاه راست که اغلب آن شخصی است، در اصل بحران تشکیل دولت اسرائیل را ایجاد کرده است و چنانچه در انتخابات آوریل توافقی میان نتانیاهو و لیبرمن صورت می‌گرفت، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی در تشکیل دولت شکست نمی‌خورد.

بدین ترتیب، می‌توان گفت که تداوم توافق نکردن نتانیاهو و لیبرمن، احتمالا مانع از تشکیل دولت راست‌گرا می‌شود اما زمینه را برای تشکیل دولت توسط احزاب چپ و میانه فراهم نمی‌کند؛ چرا که دولت چپ و میانه آخرین گزینه‌ای است که لیبرمن می‌تواند در آن مشارکت کند و وی از همان ابتدا خواستار تشکیل دولت وحدت ملی است.

چنانچه رهبران حزب لیکود موفق به پایان دادن به اختلافات نتانیاهو و لیبرمن نشوند، راه برای انتخاب گزینه‌های دیگر باز است و ازجمله گزینه‌هایی که احتمال آن کم است، ایجاد بحران سیاسی جدید از طریق تکرار تصمیم انحلال کنست و برگزاری دوباره انتخابات است که احتمالا نتانیاهو به دنبال آن باشد.

رئیس رژیم نسبت به این احتمال هشدار داده و خواستار تلاش برای جلوگیری از آن شده است و این بدان معنا است که وی یا به تشکیل دولت وحدت ملی تشویق خواهد کرد و یا لیکود را بر آن می‌دارد تا شخص دیگری را برای تشکیل دولت انتخاب کند.

در هر صورت، مشخص است که نتایج انتخابات نه تنها بحران سیاسی اسرائیل را حل نکرده، بلکه آن را پیچیده‌تر کرده است. این مسأله احزاب مختلف و به ویژه لیکود و حزب آبی و سفید را وادار می‌کند تا به دنبال جایگزین باشند و از مهم‌ترین گزینه‌های جایگزین می‌توان به گزینه وادار کردن لیکود به پایان دادن به حمایت خود از نتانیاهو و پیشنهاد فرد دیگری برای تصدی پست نخست‌وزیری این رژیم اشاره کرد.

در صورتی که این اتفاق رخ دهد، یکی از مهم‌ترین اهداف انتخاباتی مخالفان نتانیاهو محقق شده است و مطمئناً تبلیغات و انتقاد تندی که نتانیاهو در جریات تبلیغات انتخاباتی خود از احزاب رقیب کرد، آنها را برآن می‌دارد که خواستار پیشنهاد گزینه جایگزین از سوی لیکود شوند.

اگرچه نتایج تاکنون اولیه بوده و رقابت میان لیکود و آبی و سفید نزدیک است، اما واضح است که هیچ یک از دو حزب اصلی توانایی تشکیل دولت جدید را ندارند. بنابراین، بحث در مورد احتمال تشکیل دولت وحدت ملی و سکولار توسط این دو حزب بزرگ و «اسرائیل خانه ما» بالا گرفته است. این بدان معناست که رژیم صهیونیستی به سمت یک تغییر داخلی مهم پیش می‌رود که اساس آن دور کردن کسانی از دولت است که آنها را «غیر صهیونیست» می‌نامند؛ صفت غیرصهیونیست به حریدی‌ها و اعراب اطلاق می‌شود.

انتخاب این گزینه چندان بعید به نظر نمی‌رسد؛ به ویژه پس از آن که نتانیاهو و بنی کانتس، رهبر حزب آبی و سفید در اظهاراتشان بر اهمیت تشکیل یک دولت صهیونیستی و وحدت ملی تأکید کردند.

در صورت تشکیل دولت وحدت ملی احزاب صهیونیستی می‌توانند یک اصل مهم ایجاد کنند که لیست مشترک عربی به طور رسمی به حزب اصلی مخالفان تبدیل شود و این بدان معنا است که عرب‌ها رهبر اپوزیسیون در کنست خواهند شد و همین مسأله قدرت آنها را بیش از هر زمان دیگری افزایش می‌دهد.

در هر صورت واقعیتی که نمی‌توان آن را نادیده گرفت، این است که محافل عمومی رژیم صهیونیستی بیشتر حامی اردوگاه راست هستند و درگیری در داخل این محافل همچنان ادامه دارد. از مسائل مطرح شده می‌توان نتیجه گرفت که نتایج انتخابات کنست منجر به درگیری خواهد شد و همین مسأله در سایه طرح موسوم به معامله قرن و برنامه ریزی اردوگاه راست برای الحاق کرانه باختری به اراضی اشغالی، عرصه سیاسی رژیم صهیونیستی در مرحله آتی را بی‌ثبات می‌کند و هیچ احتمالی وجود ندارد که وضعیت فعلی فرصتی را برای پیشرفت سیاسی در توافق با فلسطینی‌ها فراهم سازد.