مقتدی صدر؛ «در» قدرت و «بر» قدرت
📝#تحلیل_کوتاه
📝📝#تحلیلگر #اندیشکده_راهبردی_تبیین
🔻اعتراضات هفته‌های اخیر در عراق پس از بروز برخی خشونت‌ها، از روز گذشته و با ورود مقتدی صدر به نجف و نامه‌نگاری‌های وی با عادل عبدالمهدی نخست‌وزیر عراق، وارد مرحله جدیدی شد؛ درباره این تحولات، برخی نکات قابل اهمیت وجود دارد:
🔶 پیروز نسبی انتخابات پارلمانی 2018 عراق، اکنون تلاش می‌کند تا نه مسئولیت دولت ائتلافی را بپذیرد و نه مسئولیت پارلمانی که بخش مهمی از آن، نمایندگان نزدیک به وی هستند؛ مقتدی صدر با بیانیه دیروز و امروز خود خطاب به نخست‌وزیر عراق و حضور در جمع معترضان، نشان داد حتی به اندازه «حکیم» جوان نیز قواعد اپوزیسیون بودن را رعایت نمی‌کند. وی می‌خواهد تنها سیاستمدار عراقی باشد که هم «در» قدرت است و هم «بر» قدرت. در سیاست‌ورزی مقتدی، رگه‌هایی از آنارشیسم و قانون‌گریزی مشهود است.
🔶 نامه روز گذشته نخست‌وزیر عراق در اوج بحران به مقتدی صدر به عنوان فردی که خود در حال کمک به افزایش تنش‌هاست، اگرچه واقعیت‌های متعددی را مورد اشاره قرار داد و به لحاظ موضع‌گیری، اعتراف به اشتباهات دولت و احزاب، یادآوری برخی قوانین به مقتدی، ارزشمند بود، اما بر خشم مقتدی افزود؛ چه اینکه بیانیه تندِ امروز وی را می‌توان تقریباً نوعی تهدید به آشوب ارزیابی کرد. به نظر می‌رسد رهبر محبوب صدری‌ها عادت کرده تا از شنیدن استدلال‌های منطقی طفره رود.
🔶 با بررسی نامه‌نگاری روزهای اخیر مقتدی و پاسخ عبدالمهدی و العامری، به نظر می‌رسد باید منتظر تشدید دوقطبی‌ها در عراق بود. در این شرایط استعفای نخست‌وزیر یا هرگونه کرنش برابر صدر می‌تواند آینده سیاسی عراق را در معرض تهدید قرار دهد. به نظر می‌رسد ائتلاف فتح اکنون می‌تواند با همکاری کردها، حکمت و اهل سنتِ نزدیک به الحلبوسی، مانع از تک‌روی سائرون شود.
✔️ در مجموع به نظر می‌رسد عراق امروز در سیکل معیوب ساختار و کارگزار قرار گرفته است؛ به‌گونه‌ای که نه‌تنها ساختارهای کنونی تولید ناکارآمدی و نارضایتی می‌کنند، بلکه کارگزارانِ سیاست نیز خود مقوم بی‌ثباتی و تنش‌افزایی‌اند. فریاد اصلاح سر می‌دهند و خود بزرگترین مانع اصلاحات هستند.
کانال مرجع در حوزه سیاست خارجی 🌿 اندیشکده راهبردی تبیین🌿
T.me/joinchat/AAAAADvAH-enX3cx_SOOlw
