«سعد الحریری» نخست‌وزیر لبنان سه‌شنبه (دیروز) در سیزدهمین روز تظاهرات این کشور از به بن‌بست رسیدن خود گفت و استعفای خود را تقدیم «میشل عون» رئیس‌جمهور کرد.
با وجود استعفای الحریری تظاهرات مردمی دیشب نیز در مناطق مختلف لبنان ادامه داشت. تظاهراتی که ابتدا در اعتراض به وضع مالیات و مسایل اقتصادی بود اما سریعا حرکتی اعتراض برای مطالبات سیاسی نیز تبدیل شد.
روزنامه «رأی الیوم» در سرمقاله خود به قلم سردبیر «عبدالباری عطوان» از تحلیلگران جهان عرب نوشت، نظارات در لبنان و جهان عربی درباره استعفای ناگهانی سعد الحریری متفاوت است، برخی آن را فرار از مسؤولیت می‌دانند و می‌گویند منجر به عمیق شدن بحران می‌شود اما عده‌ای دیگر اعتقاد دارند استعفای الحریری، اقدامی شجاعانه در راستای مطالبات تظاهرات‌کنندگان و جلوگیری از جنگ داخلی با توجه به افزایش تنش‌های طایفه‌ای در لبنان است.
اما رئیس‌جمهور عون که از این استعفای الحریری شوکه شده بود، خواستار صبر و درنگ او شد و فورا درباره قبول یا عدم قبول استفعا تصمیم‌گیری نکرد تا شاید وقت بیشتری بخرد و تماس‌های لازم را به بارزترین متحدانش بویژه در جنبش‌های حزب‌الله و امل بگیرد.
رأی‌الیوم در ادامه گزارش خود نوشت: لبنان پس از این استعفا در دهانه آتش‌فشان قرار دارد خصوصا اینکه قوای متعدد داخلی، خارجی، منطقه‌ای و بین‌المللی نمی‌خواهند این کشور امنیت و ثبات داشته باشد و بویژه حزب‌الله را هدف قرار داده‌اند، جنبشی که به یک نیروی سیاسی و نظامی فعال و تعیین‌کننده در مسایل عربی تبدیل شده و تهدیدی موجودیتی برای دولت اشغالگر اسرائیلی و پروژه آمریکایی در منطقه به شمار می‌رود.
این روزنامه افزود، مشخص نیست استعفای الحریری در این برهه زمانی یک اقدام شخصی است یا اینکه وی در پی فشار طرف‌های خارجی بویژه آمریکا و متحدان آن در منطقه خلیج فارس این تصمیم را گرفته است. سعد الحریری پیشتر در برابر این فشارها به خصوص از سوی عربستان سعودی مقاومت کرده بود، کسانی که خواستار ورود وی به مقابله با مقاومت بودند و الحریری را تهدید به جایگزین کردن کسان دیگری مانند برادر وی «بهاء الحریری»، «اشرف ریفی» و «فواد سنیوره» کرده بودند، کسانی که اکنون برای جایگاه نخست‌وزیری دندان تیز کرده‌اند.
عطوان در ادامه ضمن اعلام اینکه معترضان لبنانی به استعفای الحریری به خانه‌های خود برنخواهند گشت، سه سناریو برای اوضاع پیش روی لبنان پیش‌بینی کرد:
- اول: مکلف شدن دوباره سعد الحریری به تشکیل دولت و اخراج وزرای متهم به فساد از دولت مانند «جبران باسیل» وزیر خارجه و داماد میشل عون، «حسن خلیل» وزیر دارایی که از نزدیکترین افراد به «نبیه بری» رئیس پارلمان است، «ریاض سلامه» رئیس بانک مرکزی و امثال آنها.
- دوم: تشکیل دولت «تکنوکرات» متشکل از افراد متخصص و پاک‌دست به نخست‌وزیری سعد الحریری یا فرد دیگری. دولتی با وزرای محدود که مأموریت آن خارج کردن کشور از بحران اقتصادی باشد و جلوی فروپاشی مالی و اقتصادی را بگیرد.
- سوم: تشکیل دولتی متشکل از قوای غالب در پارلمان که از نظر سیاسی «منسجم» هستند یعنی حزب‌الله، «التیار الوطنی الحر» (جریان وابسته به عون) و جنبش «امل» و برخی سنی‌های متحد و حامی محور مقاومت به نخست‌وزیری یک شخصیت سنی که مورد قبول همه طرف‌ها باشد. یک جناح تندرو از حامیان محور مقاومت لبنان به شدت بر این گزینه اصرار دارند و آن را آخرین راه‌حل برای کنار زدن توطئه می‌دانند.
در همین زمینه، خبرگزاری «رویترز» هم به نقل از منابع آگاه گزارش داد، میشل عون در حال بررسی استعفای سعد الحریری است و از دولت نخواسته اداره امور کشور را به صورت موقف در دست داشته باشد.
- این مطلب، صرفاً جهت اطلاعِ مخاطبان، نخبگان، اساتید، دانشجویان، تصمیم‌سازان و تصمیم‌گیران بازنشر یافته و الزاماً منعکس‌کننده‌ی مواضع و دیدگاه‌های اندیشکده راهبردی تبیین نیست.
- منبع: خبرگزاری فارس
