تمایل ناتو به تثبیت حضور خود در آسیای مرکزی؛ دلایل و پیامدها
📝#تحلیل_کوتاه
📝📝#تحلیلگر #اندیشکده_راهبردی_تبیین
🔸دلیار حکیم اف نماینده ازبکستان در ناتو، اخیراً استوارنامه خود را تسلیم ینس استولنسبرگ دبیر کل این سازمان کرد. طرفین در این دیدار همچنین چگونگی و چشم‌انداز روابط دوجانبه بین ازبکستان و ناتو از جمله در زمینه آموزش نظامی را تأکید کردند.
🔸ناتو پس از پایان جنگ سرد به تبعیت از آمریکا که حامی مادی و معنوی آن می‌باشد، تمایل خود را به گسترش به اقصی نقاط دنیا، خصوصاً مناطقی که تا پیش از آن به عنوان قلمرو شوروی محسوب می شدند، نشان داده است.
🔸از جمله دلایل تمایل ناتو به گسترش به این مناطق می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
1️⃣تسلط بر نقاط سوق‌الجیشی و راهبردی دنیا نظیر آسیای مرکزی، قفقاز و غرب آسیا
2️⃣کنترل منابع و خطوط مواصلاتی انرژی دنیا در این مناطق
3️⃣تلاش برای ترویج فرهنگ لیبرال غربی در این مناطق
🔸همچنین بعدها بعد از ظاهر شدن پدیده کشورهای قدرتمند جدید، مقابله با رقبای راهبردی آمریکا و ناتو یعنی ایران، روسیه و چین در زمره این دلایل قرار گرفت.
🔸ناتو در سال 1994 میلادی به وسیله برنامه مشارکت برای صلح وارد مرحله همکاری با کشورهای آسیای مرکزی نظیر ازبکستان شد و به موجب آن همواره تلاش داشته تا حضور خود در منطقه را گسترش دهد.
🔸این اقدامات ناتو دارای پیامدهایی هم بوده است. روسیه و چین که نسبت به حضور ناتو در آسیای مرکزی معترض هستند، ضمن مخالفت مستمر با توسعه بلاوجه ناتو، کوشیده‌اند تا با اقداماتی مانند گسترش دامنه سازمان پیمان همکاری شانگهای هم با حضور ناتو در شرق آسیا مقابله کنند و هم محملی برای نقش‌آفرینی بیشتر خود در منطقه بیابند.
☘️ کانال مرجع در حوزه سیاست خارجی 🌿 اندیشکده راهبردی تبیین🌿
T.me/joinchat/AAAAADvAH-enX3cx_SOOlw
