اندیشکده راهبردی تبیین– انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا فرایندی طولانی‌مدت است که از هنگام اعلام ورود نامزدها به رقابت‌ها تا برگزاری انتخابات، بالغ بر دو سال زمان را شامل می‌شود. در انتخابات ریاست‌جمهوری سال 2020 آمریکا به دلیل مشخص بودن وضعیت حزب جمهوری‌خواه- که دونالد ترامپ نامزدی حزب را برعهده خواهد داشت- توجهات به رقابت‌های حزب دموکرات معطوف شده است. کارزار انتخابات در حزب دموکرات شاهد حضور انبوهی از نامزدها با گرایش‌های مختلف بوده است. برخی نامزدهای مطرح همچون برنی سندرز و الیزابت وارن حضور زودهنگامی در صحنه انتخابات داشته و در سال 1397 اعلام کاندیداتوری کرده بودند و برخی دیگر همچون جو بایدن حضور با تأخیر را ترجیح داده‌اند. با اعلام نامزدی جو بایدن در اوایل سال 1398 صحنه رقابت‌های انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا در حزب دموکرات، نامزدهای مطرح خود را شناخت. رقابت‌های این دوره دموکرات‌ها را می‌توان از جهاتی تداوم روند انتخابات سال 2016 دانست.
روند انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا در سال 1398
رقابت اصلی در دوره پیشین را می‌توان میان دو جناح درون حزب دموکرات دانست. جناح به اصطلاح «میانه‌رو» که هیلاری کلینتون نمایندگی آن را عهده‌دار بود در یک سو قرار داشت و در سوی دیگر رقابت، جناح به اصطلاح «پیشرو» فعالیت داشت که برنی سندرز نماینده آن بود. میانه‌روها یا «دموکرات‌های جدید» که نمود اصلی آنها را می‌توان در دوران ریاست‌جمهوری بیل کلینتون مشاهده کرد تاکنون بر حزب دموکرات سیطره داشته‌اند. این جناح از لحاظ اقتصادی محافظه‌کار و معتقد به بازار آزاد و از لحاظ اجتماعی لیبرال است و در حوزۀ برنامه‌های رفاهی و عدالت اجتماعی راست‌گرا محسوب شده و چندان به دخالت دولت در این حوزه‌ها اعتقادی ندارد. برنامۀ اصلی پیشروها تقویت سیاست‌های رفاهی در حوزه‌های بهداشت و آموزش و تسامح بیشتر نسبت به مهاجران بوده‌است. البته ریشۀ گفتمان این جناح را می‌توان در برنامه‌های فرانکلین روزولت در دهۀ 1930 و 1940 بعد از رکود بزرگ دانست که ذیل عنوان «معاملۀ جدید» مطرح شد.
به هر حال به دلیل غلبه جناح میانه‌رو، در دوره پیشین هیلاری کلینتون توانست سندرز را شکست داده و به عنوان نامزد نهایی حزب شناخته شود. در این دوره نیز شاهد رقابت این دو جناح بوده‌ایم. افرادی چون جو بایدن، کامالا هریس، پیت بوتیجیج، امی کلوبوچار و مایکل بلومبرگ در یک طرف و برنی سندرز و الیزابت وارن در سوی دیگر قرار داشتند. طی سال 1398 رقابت پرفراز و نشیبی میان نامزدها برقرار بوده است. در اغلب مقاطع سال، طبق نظرسنجی‌های ملی، بایدن از بالاترین محبوبیت برخوردار بوده است. الیزابت وارن و برنی سندرز در مقاطعی خود را به بایدن نزدیک کرده‌اند و حتی از وی پیشی گرفته‌اند.
رأی‌گیری انتخابات مقدماتی در اوایل فوریه(اواسط بهمن) از ایالت آیوا آغاز شد که پیت بوتیجیج که آرای مردمی کمتری نسبت به سندرز کسب کرده بود اما به دلیل کسب نماینده‌های ایالتی بیشتر به عنوان پیروز این ایالت معرفی شد. بایدن جایگاهی بهتر از چهارمی به دست نیاورد. در ایالت نیوهمشایر سندرز توانست آرا و نماینده‌های حزبی بیشتری کسب کند و پیروز این ایالت اعلام شود. سندرز در ایالت نوادا نیز به راحتی توانست آرا را از آن خود کند. اما بایدن در هیچ یک از این ایالات نتیجه مطلوب خود را کسب نکرد و بسیاری کارزار انتخاباتی وی را تمام شده می‌دانستند چراکه در این مدت سندرز با افزایش قابل توجه محبوبیت در سطح ملی توانست جایگاه بایدن را به عنوان محبوب‌ترین نامزد حزب بگیرد. اما بایدن با پیروزی قابل انتظار و قاطع در ایالت کارولینای جنوبی توانست امیدها را برای ادامه رقابت‌ها زنده نگه دارد.
با کناره‌گیری برخی از نامزدهای میانه‌رو – پیت بوتیجیج و امی کلوبوچار- و حمایت آنها از بایدن در آستانه انتخابات «سه‌شنبه بزرگ» در 14 ایالت، روند انتخابات تغییر کرده و بار دیگر بایدن به عنوان پیشتاز رقابت‌ها مطرح شده است. مشهور بودن وی به عنوان معاون سابق رئیس‌جمهور و توجه بسیار رسانه‌های جریان اصلی آمریکا به او، از دیگر دلایل آرای بالای بایدن تاکنون به نظر می‌رسد. هم‌اکنون می‌توان رقابت را میان جو بایدن و برنی سندرز دانست و به نظر می‌رسد سایر نامزدها دیگر شانسی برای موفقیت در این کارزار نداشته باشند.
[phps] if ( get_post_meta($post->ID, 'stitr2', true) ) : [/phps] [quote align="left"] [phps] echo get_post_meta($post->ID, "stitr2", true);[/phps] [/quote] [phps] endif; [/phps]
چشم‌انداز انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا در سال 1399
رقابت‌های مقدماتی انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا در حزب دموکرات از این پس رقابتی میان جو بایدن و برنی سندرز ارزیابی می‌شود. با حمایت جناح میانه‌رو و متنفذین حزب دموکرات از بایدن در مقابل سندرز به نظر می‌رسد همان رقابت و بحث و جدل چهار سال اخیر میان دو جناح حزب، شدیدتر از گذشته شکل گرفته است. با وجود اینکه سندرز جایگاه بهتری در مقایسه با چهار سال گذشته دارد اما اتحاد حزب دموکرات علیه وی کار او را برای ادامه رقابت‌ها بسیار سخت خواهد کرد.
علاوه بر شکاف ایدئولوژیک میان دو جناح حزب دموکرات، می‌توان شکاف نسلی نیز میان دو رقیب اصلی انتخابات مشاهده کرد. سندرز تاکنون توانسته جنبشی در میان جوانان ناامید از سیاستمداران سنتی حزب ایجاد کند و قسمت اعظم آرای خود را مدیون این بخش از رأی‌دهندگان است. با این وجود برنامه‌های وی نتوانسته ارتباط چندانی با رأی‌دهندگان میان‌سال و مسن برقرار کند و این بخش از رأی‌دهندگان، بایدن را ترجیح داده‌اند.
همچنین این تقابل از لحاظ نژادی نیز محل بحث است. بایدن اکثریت رأی‌دهندگان سباه‌پوست را همراه خود دارد که این موضوع بر پیروزی‌های وی در ایالت‌های جنوبی بسیار تأثیرگذار بوده است. از طرف دیگر اکثریت رأی‌دهندگان لاتین‌تبار از سندرز حمایت می‌کنند. به نظر می‌رسد شهری یا غیرشهری بودن رأی‌دهندگان نیز در نحوه حمایت از سندرز یا بایدن تأثیرگذار بوده است. رأی‌دهندگان شهری به سندرز و رأی‌دهندگان غیرشهری به بایدن تمایل نشان داده‌اند.
با این اوصاف می‌توان نتیجه گرفت که رقابت‌های نامزدهای دموکرات پیچیدگی‌های بسیاری داشته و همچنان پیش‌بینی نامزد نهایی حزب دشوار است. این احتمال وجود دارد که هیچ یک از نامزدهای دموکرات به حدنصاب 1991 نماینده حزبی نرسیده و رقابت به کنوانسیون حزب در ماه جولای کشیده شود. در این صورت نمایندگان حزبی به رأی‌گیری پیرامون نامزد نهایی حزب خواهند پرداخت که امکان دخالت مسئولان و متنفذین حزب در کنوانسیون بسیار بالا خواهد رفت.
به هر حال جو بایدن و برنی سندرز هر کدام به عنوان نامزد حزب دموکرات انتخاب شوند راه دشواری جهت پیروزی بر دونالد ترامپ پیشرو خواهند داشت. ترامپ از حمایت یکپارچه حزب جمهوری‌خواه برخوردار بوده و وضعیت مطلوب اقتصادی آمریکا تاکنون با توجه به آمارهایی که منتشر شده است نشان‌دهنده پتانسیل بالا در حفظ و یا حتی تقویت پایگاه رأی خود است. جدا از موضوع، بایدن و سندرز هر کدام، در جذب آرای اقشار متنوعی از مردم آمریکا که لازمه پیروزی در انتخابات است با محدودیت‌هایی مواجه هستند. بایدن در جذب آرای جوانان با مشکلات جدی روبرو است و توانایی ایجاد شور انتخاباتی مورد نیاز در این بخش از جامعه آمریکا را ندارد. علیرغم اینکه سندرز مشکلی همچون جذب آرای سیاه‌پوستان را در مواجهه با ترامپ نخواهد داشت اما با توجه به سیاست‌های خاص وی همچون «بیمه برای همه»، در صحت این انگاره که وی بتواند حزب دموکرات را در انتخابات آتی متحد کند تردیدهای جدی وجود دارد.
[phps] if ( get_post_meta($post->ID, 'stitr3', true) ) : [/phps] [quote align="left"] [phps] echo get_post_meta($post->ID, "stitr3", true);[/phps] [/quote] [phps] endif; [/phps]
با این وجود اظهارنظرهایی مبنی بر پیروزی قطعی ترامپ در انتخابات چندان دقیق نمی‌نماید. انتخابات ریاست‌جمهوری در آمریکا صحنه‌ای نسبتاً پیچیده همراه با جزئیات فراوان است که نمی‌توان بسیاری از این جزئیات را تا زمان برگزاری انتخابات در آبان 1399 ارزیابی نمود اما آنچه می‌توان تاکنون بر آن مهر تأیید زد نبود نامزدی ایده‌آل برای حزب دموکرات از یک سو و رضایت هواداران ترامپ از عملکرد وی از سوی دیگر است.
منابع
1-علی نوری‌پور؛ «کارزار انتخابات ریاست‌جمهوری حزب دموکرات آمریکا؛ ارزیابی کلی و چشم‌انداز»؛ اندیشکده راهبردی تبیین؛ 17 شهریور 1398؛ قابل بازیابی در آدرس زیر:
- 2-Adam Gabbat, “What is a contested convention? Divided Democrats may face scenario”, March 4, 2020, Can be retrieved from the following link:
https://www.theguardian.com/us-news/2020/mar/04/democratic-national-convention-contested-explained
3-Real Clear Plitics, “2020 Democratic Presidential Nomination”, Can be retrieved from the following link:
