در این گزارش به قلم «دوگ بنداو» عضو ارشد اندیشکده کاتو و دستیار ویژه رونالد ریگان، رئیس جمهور اسبق آمریکا آمده است: یکی از معدود موضوعاتی که به نظر می‌رسد لیبرال‌ها و محافظه کاران آمریکایی بر سر آن توافق دارند، چین است. در جریان مبارزات انتخاباتی ریاست جمهوری در آمریکا، ترامپ و بایدن یکدیگر را به نرمش در قبال پکن متهم می‌کردند. به نظر می رسید انتقادهایی که زمانی به صورت انفرادی از سوی گروه‌های مختلف مانند تجارت، امنیت و حقوق بشر مطرح می‌شدند این بار در یک کارزار سیاسی بزرگ علیه جمهوری خلق چین همراه شدند.
در این مقاله که در وبسایت اندیشکده کاتو منتشر شده، با اشاره به شکست رویکرد ترامپ به چین، افزود: با این حال، مقابله یکجانبه دولت ترامپ علیه چین ناکام مانده است. تحلیلگران آمریکایی به طور فزاینده‌ای به این برداشت رسیدهاند که کلید اصلی رسیدگی به رفتارهای پکن ایجاد یک ائتلاف بین المللی است. به عنوان مثال، تلاش‌ها برای مجبور کردن جمهوری خلق چین برای بهبود رفتار حقوق بشری و مسئولیت دانستن آن در زمینه بیماری COVID-19 ناموفق بود‌ه‌اند.
به نظر نویسنده این مقاله، اگرچه آمریکا ثروتمندتر از چین است اما با این حال ترامپ متوجه شد که پیروزی در جنگ تجاری بر چین کار آسانی نیست چرا که به ضرر مصرف کنندگان، تولیدکنندگان و صادرکنندگان آمریکایی است. تلاش های وی تا حد زیادی بی نتیجه بود. پیمان موسوم به «فاز یک» که یک سال پیش امضا شد، محقق نشده و مذاکرات فاز دو نیز کنار گذاشته شده است.
در این مقاله با اشاره به نزدیک شدن آمریکا به اروپا در برابر چین، آمده است: از این رو منطقی‌تر این بود که واشنگتن به اتحادیه اروپا نزدیک شود و یک دستور کار مشترک را تدوین کنند و سپس به طور مشترک با جمهوری خلق چین مقابله کند اما در عوض ترامپ جنگ تجاری علیه اروپایی ها و کانادا را نیز آغاز کرد. توهین‌های کودکانه او حتی از سوی سران کشورهایی همفکر ترامپ نیز مردود خوانده شدند. وزیر امور خارجه وقت آمریکا یعنی مایک پمپئو نیز بهتر از این کار نکرد. خواسته وی از اروپا برای استفاده از نام “ویروس ووهان” برای کووید-۱۹ نیز منجر به لغو اعلامیه‌ای شد که قرار بود صادر شود.
در ادامه این گزارش با اشاره به رویکرد ائتلافی بایدن به اروپا و روابط دو سوی اقیانوس اطلس و ترمیم روابط آمده است که بایدن در کارزار انتخاباتی سخن از ائتلاف شرکا و همپیمانان همفکر را مطرح کرده است و کسی بهتر و مهمتر از اروپا در این راستا برای آمریکا وجود ندارد.
این اندیشکده در عین حال اعتراف می‌کند که به هر حال رسیدگی به موضوع چین برای اروپا و آمریکا به این سادگی نباشد و درباره دلایل این ادعای خود می‌نویسد: اول این که اروپا نگرانی‌های امنیتی واشنگتن را ندارد. پکن حتی آمریکا را از نظر نظامی تهدید نمی‌کند – هیچ کس تصور نمی‌کند چین به آمریکا حمله کند. مسئله بین دو ملت نفوذ نسبی در منطقه شرق آسیا- اقیانوسیه و ادعای سرزمینی در مناطق مورد مناقشه‌ای است که ایالات متحده ادعایی درباره هیچ کدام از آنها ندارد.
به نظر این اندیشکده، علاقه اروپا به این مسائل کاملاً آکادمیک است. احتمال حضور اعضای اروپایی ناتو، به غیر از احتمالاً انگلیس و درگیر شدن نظامی در آسیا به سختی بالاتر از صفر است. فرانسه اخیراً یک کشتی جنگی را از طریق تنگه تایوان به منظور ایجاد تأثیری نمادین اعزام کرده اما علاقه ای به استفاده از آن ندارد.
بنا بر این گزارش، اروپایی‌ها علاقه چندانی برای ورود به مسائل و مناقشات کلان سیاسی ندارند.
در این مقاله آمده است: به نظر می‌رسید که اقتصاد زمینه امیدوار کننده‌تری برای همکاری بین آمریکا و اروپا است. اما اتحادیه اروپا و چین به تازگی یک معاهده سرمایه‌گذاری منعقد کرده اند. اگرچه مخالفت جدی با تصویب این معاهده در پارلمان اروپا وجود دارد اما بیشتر تحلیلگران انتظار دارند این پیمان تصویب شود. وو شینبو از دانشگاه فودان در این باره استدلال کرد: این معاهده همچنین برنامه آمریکا را برای مشارکت با اروپا در منزوی کردن چین از آینده جهانی، خنثی خواهد کرد.
برخی از اروپایی‌ها ادعا می‌کنند که این اقدام صرفاً تلاشی برای دستیابی به دسترسی مشابه آمریکا به بازار چین است. با این حال، مذاکرات از سالها قبل ادامه داشته و تا قبل از مراسم تحلیف بایدن کامل نشد و این پیام واضح اروپا به آمریکا بود.
این اندیشکده نوشت: به نظر می‌رسد اروپا منافعی در این نمی‌بیند که دنباله روی آمریکایی باشد که به سمت جنگ سرد جدید و شاید هم درگیری و جنگ با چین در حرکت است.
در انتهای این گزارش به دولت واشنگتن توصیه شده است: هدف کلی آمریکا باید اطمینان از حفظ و ادامه برقراری ارتباط جمهوری خلق چین با متحدین آمریکا باشد و حتی الامکان و با وجود اختلافات آنها بتواند روابط جمعی و مدنی را برقرار سازد. هیچ اکسیر جادویی وجود ندارد که چین را به آمریکا یا اروپا تبدیل کند. با این وجود، همکاری بهتر بین ایالات متحده و اروپا می تواند ضمن بهبود اقدامات خطرناک و ناهنجار پکن، روابط را بهبود بخشد. در نهایت این که یک رژیم منزوی در چین برای مردم خود و همچنین افرادی که خارج از مرزهای آن هستند خطرناک‌تر خواهد بود. از سوی دیگر، واشنگتن منزوی نیز احتمالاً لغزش مداوم به سوی جنگ سرد چین و آمریکا را تشدید می‌کند.
این اندیشکده تاکیدکرد: ایالات متحده می تواند از اروپا بیاموزد: پکن یک چالش است، نه یک دشمن.
- این مطلب، صرفاً جهت اطلاعِ مخاطبان، نخبگان، اساتید، دانشجویان، تصمیم‌سازان و تصمیم‌گیران بازنشر یافته و الزاماً منعکس‌کننده‌ی مواضع و دیدگاه‌های اندیشکده راهبردی تبیین نیست.
منبع: خبرگزاری تسنیم
