🔸 این قطعنامه دو بند اساسی دارد. اول اجرای مصوبه کنفرانس بازنگری ان‌پی‌تی در ۱۹۹۵ که طبق آن رژیم صهیونیستی باید به عضویت ان‌پی‌تی درآید و در نتیجه، تحت نظارت‌های آژانس کلیه تسلیحات هسته‌ای‌اش نابود شود. بدین ترتیب «خاورمیانه عاری از سلاح هسته‌ای» شکل می‌گیرد. این بند در واقع پدافندی رسانه‌ای و دیپلماتیک برابر اقدامات خرابکارانه این رژیم علیه برنامه هسته‌ای ایران است و بار دیگر چشمان رسانه‌های جهانی را به سوی تنها بازیگر هسته‌ای منطقه هدایت می‌کند.
🔸 بند مهم دیگر، ضرورت تضمین امنیتی برای عدم تهدید کشورهای غیرهسته‌ای از سوی قدرت‌های هسته‌ای است. این بند نیز به بیانی، پاسخی به تهدیدات نظامی آمریکا و رژیم صهیونیستی علیه برنامه هسته‌ای ایران است و فقدان وجاهت حقوقی و قانونی مواضع خصمانه این دو بازیگر علیه ایران را نشان می‌دهد.
🔸 ایران با تصویب این قطعنامه:
1️⃣ اولاً سندی مبنی بر برائت خود از اتهام حرکت به سوی ساخت سلاح هسته‌ای ارائه داده است. طبعاً دولتی که درصدد چنین اقدامی باشد، در پی نابودی زرادخانه‌های هسته‌ای برنمی‌آید.
2️⃣ ثانیاً به آژانس این پیام را ارسال کرده که در برابر رویکرد تعاملی و همکاری‌جویانه ایران، رفتاری تقابلی و غیرحقوقی نداشته باشد و به جای آن، باید بر نظارت بیشتر بر اجرای کامل پیمان منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای در دیگر مناطق جهان، تمرکز کند.
3️⃣ ثالثاً با رأی منفی آمریکا، کشورهای اروپایی و رژیم صهیونیستی، می‌تواند بهره‌مندی مناسبی از این قطعنامه در حوزه دیپلماسی عمومی و جنگ رسانه‌ای علیه عملیات روانی غرب نسبت به برنامه هسته‌ای ایران داشته باشد که نیازمند جلب نظر رسانه‌ها و مطبوعات جهانی است.
☘️ اندیشکده راهبردی تبیین🌿
@Tabyincenter
