🔸 در متن خبر آمده که طبق پیشنهاد سالیوان، در ازای توقف موقت بخش‌هایی از برنامه هسته‌ای ایران، امکان آزادسازی بخش‌هایی از دارایی‌های مسدودشده‌اش فراهم خواهد شد و یا اینکه برای مبادلات کالاهای بشردوستانه، معافیت‌های تحریمی صادر خواهد شد.
🔸 معنای این توافق آن است که در شرایط بی‌اعتمادی مفرط، طرفین اهرم‌های فشار خود را حفظ می‌کنند. برای مثال:
1️⃣ ایران به جای بازگشت کامل به محدودیت‌های برجام، صرفاً از غنی‌سازی ۶۰ درصد، به غنی‌سازی ۲۰ درصد بازمی‌گردد و نظارت‌های فراپادمانی را نیز می‌پذیرد.
2️⃣ در مقابل، آمریکا نیز به جای لغو تحریم‌ها، اقدام به صدور معافیت تحریم‌های نفتی تا سقف خاصی برای چین، هند و کره جنوبی و امکان مبادلات بانکی در ازای واردات برخی کالاهای تکنولوژیک و اجازه آزادسازی بخشی از اموال بلوکه‌شده را خواهد داد.
🔸 این توافق می‌تواند به عنوان بستری برای اعتمادسازی در کوتاه‌مدت و جلوگیری از تشدید تنش‌های منطقه‌ای و فشارهای اقتصادی تؤأمان کاربرد داشته باشد و طرفین با صبر و طمأنینه بیشتری به مذاکره‌ای با پایداری بیشتر بیندیشند.
✅ گرچه حفظ اهرم‌های فشار در کنار دریافت برخی امتیازات محدود؛ هزینه خروج از توافق موقت را افزایش می‌دهد ولی در عین حال، فاقد ضمانت اجرایی است و هر یک ممکن است به بنا به دلایلی به راحتی از آن کنار بکشند. علاوه بر اینکه اولاً شکل‌گیری چنین توافقی با موضع رسمی ایران مبنی بر بازگشت یک‌پارچه و یک‌باره به برجام تفاوت دارد و ثانیاً در صورت شکست دمکرات‌ها در انتخابات میان‌دوره‌ای کنگره، ممکن است شانس احیای برجام برای همیشه از دست برود.
☘️ اندیشکده راهبردی تبیین🌿
@Tabyincenter
