🔸 درگیری اعراب و اسرائیل در قالب آشنای خود، در حال محو شدن است. معاهده صلح با مصر در سال ۱۹۷۹ پایانی بر آغاز درگیری بود و اکنون شاهد آغاز پایان آن هستیم.

🔸 با این حال، این آن رویای صلحی نیست که در روند اسلو نویدش داده شده بود. تهدیدها برای اسرائیل شاید در واقع افزایش یافته است، زیرا دشمن عرب دیروز بسیار کمتر از دشمن ایرانی امروز خطرناک بود.

🔸 همچنین این وضعیت قطعاً نشان‌دهنده پایان درگیری با فلسطینی‌ها نیست. زندگی حامیان حماس با آروزها و گاهی توانایی‌شان برای وارد کردن آسیب فیزیکی به یهودیان شکل می گیرد.

🔸 آنچه جدید است، موفقیت اسرائیل در شکستن جبهه پان-عرب در برابر خود با کمک ضعف ساختاری اعراب و متقاعد کردن بیشتر کشورهای عربی است که یک اسرائیل قوی شرط اساسی برای بقای آن‌هاست و نه تهدیدی که برای مقابله با آن دور هم جمع شوند.

🔸 این ایده دراروپا و سابقاً آمریکا که منازعه خاورمیانه حول نزاع بین اسرائیل و فلسطینی‌ها با حمایت دنیای عرب می‌چرخد گمراه‌کننده، ساده‌انگارانه و ایدئولوژیک بوده واکنون ثابت شده که بی‌پایه و غیرقابل‌دفاع است. در پی درگیری اخیر با نوار غزه، روابط بین اسرائیل و کشورهای بزرگ عربی نزدیک‌تر و شراکت آشکار و پنهانی آن‌ها تعمیق شد.

🔸 کشورهای عربی می‌ترسند که دستاوردهای حماس می‌تواند اخوان‌المسلمین را در قلمروهایشان دلگرم و رژیم‌های آن‌ها را تهدید کند.

✅ در حالی که منطقه مملو از خشونت و بی‌ثباتی است، محور مبارزه دیگر بین اسرائیل و «اعراب» نیست بلکه بین ائتلاف عربی و اسرائیل در یک طرف و انقلاب اسلامی ایران و ترکیه تحت رهبری اردوغان ( و تهدید سلفی_جهادی) در طرف دیگر است.

https://strategicassessment.inss.org.il/en/articles/the-beginning-of-the-end-of-the-arab-israeli-conflict/

☘️ اندیشکده راهبردی تبیین🌿

@Tabyincenter

گروه رصد