🔸 در اوایل ماه ژانویه، ایالات متحده حمایت خود را از خط لوله شرق مدیترانه در بستر دریا که می‌توانست اکتشافات گاز طبیعی در سواحل اسرائیل و قبرس را به تأسیسات یونان و حتی ایتالیا مرتبط کند، لغو کرد. پیش از این، اتحادیه اروپا اعلام کرده بود که به عنوان بخشی از سیاست کلی‌تر فاصله گرفتن از پروژه های نفت و گاز، از این پروژه خارج می‌شود.
🔸 آمریکا دلایل منطقی برای تصمیم خود دارد. ساخت و نگهداری یک خط لوله طولانی از بستر دریا در آبهای عمیق هزینه‌بر است و قیمت پایین گاز طبیعی چندان سودآور نیست. علاوه بر این، حجم گاز مورد نیاز برای پر کردن لوله هنوز پس از گذشت سال‌ها از اعلام پروژه کشف نشده است.
🔸 مشکل دیگر موضع ترکیه در مورد مرز جنوبی منطقه انحصاری اقتصادی خود بوده که فراتر از مسیر خط لوله گسترش می‌یابد و در نتیجه به آنکارا امکان اعتراض می‌دهد.
🔸 اگرچه اسرائیل، یونان و قبرس بدون شک با خروج آمریکا و اتحادیه اروپا از این پروژه ناامید شده‌اند، اما این پروژه به نزدیکی دیپلماتیک آن‌ها، خدمت کرده است. با این حال، بعید است که این تغییر ترکیه را وارد میدان کند.
🔸 طرح ایجاد یک اتصال برق فشار قوی برای انتقال برق تولیدی مازاد بین اسرائیل، قبرس و یونان نیز مشکوک است – علاوه بر فاصله زیاد (بیش از ۱۳۰۰ مایل)، پروژه رقیب اتصال بین مصر-قبرس-یونان پدید آمده است و مسیرهای هر دو طرح ممکن است با اعتراضات قانونی ترکیه مواجه شود.
🔸 بر این اساس، گاز اسرائیل ممکن است در نهایت به یک موهبت کوتاه‌مدت و کم‌سودتر از حد انتظار تبدیل شود.
https://www.washingtoninstitute.org/policy-analysis/reality-check-israels-natural-gas-plans
