🔸 مقتدا در راستای تکمیل پروژه سیاسی خود ذیل مثلث بارزانی-الحلبوسی-صدر پس از انتخاب پرحاشیه الحلبوسی به عنوان رئیس پارلمان به دنبال تعیین گزینه (زیباری) همپیمان خود (بارزانی) برای سمت ریاست‌جمهوری بود و تقریباً تا حدود ده روز پیش نیز این امر را میسّر و ممکن می‌دانست. اما به ناگهان یک اتفاق مانع این پروژه شد.
🔸 انتخاب رئیس‌جمهور در پارلمان نیازمند دو‌سوم آرای نمایندگان پارلمان است. در این میان چارچوب هماهنگی با همراهی اتحادیه میهنی کردستان و بخشی از نمایندگان اهل‌سنت با محوریت محمود‌المشهدانی توانست به صورت غیر‌رسمی بیش از یک سوم نمایندگان پارلمان را با خود همراه نماید. اینجا بود که مقتدا‌صدر متوجه شد در جلسه امروز پارلمان نمی‌تواند گزینه مدنظر خود را انتخاب کند لذا تصمیم به تحریم جلسه پارلمان گرفت.
🔸 بحث دیگری که مقتدا را برای خالی کردن پشت بارزانی ترغیب کرد، فشارهای گسترده افکار‌عمومی از طیف‌های مختلف گروه‌های چارچوب هماهنگی تا جریان‌های تشرینی درباره فساد زیباری بود. گرچه تأیید ابتدایی مقتدا جهت ریاست‌جمهوری زیباری نشان از بی‌تفاوتی عملی او نسبت به مبارزه با فساد است اما با اوج گرفتن اعتراضات چه در عرصه مجازی و چه در فضای میدانی، نهایتاً مقتدا را که از رأی‌آوری زیباری ناامید شده بود مجدداً پشت نقاب فسادستیزی قرار داد.
🔸 نکته پایانی و حائز اهمیت این‌که بروز چنین رفتاری تبدیل به مشی سیاسی مقتدا شده است و تجربه نشان داده او هر زمان در بن‌بست یا تحت فشار قرار می‌گیرد به جای مواجهه با موضوع و حل مسئله به انفعال و فرار به جلو روی می‌آورد. آخرین نمونه آن نیز تحریم انتخابات یک ماه پیش از موعد برگزاری بود.
