سیاست روسیه در افغانستان

 جنیفر بریک مورتازاشویلی، از کارشناسان بنیاد کارنگی و رییس انجمن مطالعات اوراسیا، در یادداشتی به ارزیابی سیاست مسکو در قبال طالبان پرداخته و آن را غیرراهبردی دانسته است.

 

#گزارش_کوتاه

 

🔸 دولت پوتین در مارس ۲۰۰۰ این گروه را به آموزش تروریست‌های چچنی متهم نمود و به‌تبع آن، دادگاه عالی روسیه در ۲۰۰۳ طالبان را به عنوان یک سازمان تروریستی شناسایی کرد. اما اکنون روسیه ضمن حذف طالبان از فهرست سازمان‌های تروریستی، سفارت افغانستان در مسکو را به این گروه تحویل داده است.

🔸 نویسنده سه دلیل برای این تغییر رویکرد عنوان می‌کند: حفظ امنیت مرزهای شمالی افغانستان در برابر نفوذ داعش، جنبش اسلامی ترکستان و جماعت انصارالله تاجیکستان؛ تشدید رقابت ژئوپلتیک روسیه با آمریکا و نهایتاً توسعه کریدورهای تجاری از آسیای مرکزی به جنوب آسیا.

🔸 طبق این یادداشت، شایعاتی مبنی بر ارائه تسلیحات از سوی مسکو به «جبهه مقاومت ملی» به رهبری احمد مسعود وجود دارد. نویسنده این امر را نشانه‌ای بر این مسأله می‌داند که سیاست روسیه در افغانستان راهبرد مشخصی ندارد و بیشتر ناشی از تاکتیک‌های موقت است.

🔸 به باور جنیفر بریک، کرملین نگران مداخله سیاسی و حتی نظامی چین در امور افغانستان است. زیرا تمرکز مسکو بر مرزهای غربی‌اش پس از جنگ اوکراین، امکان نفوذ چین در منطقه آسیای مرکزی را افزایش داده است. به ویژه که بخشی از نیروهای روسی حاضر در تاجیکستان و قرقیزستان به سوی مرز اوکراین منتقل شدند.

✅ با توجه به تجربه شکست شوروی و آمریکا در افغانستان، به نظر می‌رسد روسیه ثبات در افغانستان را از مسیر تعامل با طالبان پیگیری می‌کند. در عین حال که بی‌ثباتی در افغانستان نیز می‌تواند بهانه گسترش نفوذ روسیه در آسیای مرکزی به عنوان ضامن امنیت این کشورها را برای کرملین فراهم کند.

https://nationalinterest.org/feature/where-russia%E2%80%99s-afghanistan-policy-went-wrong-203566

☘️ اندیشکده راهبردی تبیین🌿

@Tabyincenter

ارسال دیدگاه