🔸 نویسنده معتقد است جنگ در اوکراین اروپاییها را مجبور کرده که امنیت و دفاع را جدیتر بگیرند. در روزهای اولیه تهاجم، برخی کشورهای اروپایی که در تلاش برای ارسال سلاح به اوکراین بودند متوجه شدند که ذخیره تجهیزات آنها به دلیل سالها کاهش بودجه، تاریخ مصرف گذشته، منسوخ شده یا برای نبرد مناسب نیست. ذخایر مهمات کلیدی به طرز خطرناکی رو به پایان است و سیاستگذاران دریافتهاند که صنعت دفاعی توانایی افزایش سریع تولید را ندارد.
🔸 از نظر نویسنده در حالی که اروپا سیاستهای امنیتی و دفاعی خود را برای مقابله با تهدید نوظهور روسیه ترتیب میدهد کشورهای حاشیه خلیج فارس از این موضوع که به نگرانیهای امنیتی با ایران مربوط میشود، چند درس میتوانند بیاموزند. مهمترین درس سرمایهگذاری صحیح در نیروهای مسلح است. وقتی گلولهها شروع به پرواز میکنند، برای شروع افزایش بودجه دفاعی خیلی دیر شده است.
🔸 درس دیگر اهمیت حفظ انبارهای کافی تجهیزات و مهمات است. همچنین حفظ یک پایگاه صنعتی دفاعی قوی برای تولید سختافزار نظامی یا حداقل دسترسی به بازارهای قابل اعتماد، مهم به نظر میرسد. تعداد کمی از کشورهای خاورمیانه هنوز از سختافزارهای نظامی ساخت روسیه استفاده میکنند که در مواجهه با سلاحهای مدرن غربی، بیفایده است.
🔸 در نهایت، وضعیت اوکراین یادآور اهمیت اتحادها، شرکا و روابط است. اوکراین عضو ناتو نیست اما همکاری نزدیک بین کیف و بسیاری از اعضای ناتو طی سالها کمک بزرگی برای امروز بوده است. در مواجهه با تجاوزات منطقهای، کشورهای حوزه خلیج فارس باید تلاشهای خود را برای همکاری نزدیکتر با یکدیگر در زمینه مسائل امنیتی و نظامی مضاعف کنند. در این راستا، گسترش پیمان ابراهیم و بازنگری در امکان اتحاد استراتژیک خاورمیانه با آمریکا نیز باید مورد توجه قرار گیرد.
✅ به نظر میرسد این تحلیل بیش از آنکه به دنبال استخراج درسهای واقعی برای کشورهای عربی از جنگ اوکراین باشد با پوشاندن این واقعیت که سیاستهای ناتو یکی از مهمترین عوامل وضعیت فعلی اوکراین بوده به دنبال تشویق کشورهای عربی به خریدهای تسلیحاتی بیشتر از غرب و همکاری فزاینده با رژیم صهیونیستی با دامن زدن به ایرانهراسی است.
↙️ منبع:
https://www.hudson.org/foreign-policy/what-gulf-can-learn-war-ukraine
