این روزها که آمریکایی‌ها برجام را زیر ذره‌بین گذاشته‌اند تا نقاطی که می‌توانند با توسل به آن‌ها بر ایران فشار بیاورند را شناسایی کنند، منافذ و نقایص این توافق بیشتر از پیش نمایان می‌شود. یکی از جدی‌ترین منافذ موجود در برجام که می‌تواند تهدیدات جدی امنیتی و دفاعی را متوجه جمهوری اسلامی ایران کند بند T برجام است.
سعد حریری قبل از اعلام استعفای ناگهانی خود از ریاض، در صفحه‌ی شخصی توییتر خود نوشت:«هر باری که با جناب ولیعهد محمد بن سلمان دیدار می‌کنم، باورم به اینکه ما و رهبران سعودی درباره ثبات و عربیت لبنان کاملاً اتفاق نظر داریم، بیشتر می‌شود.» اما او با استعفای خود اولا استقرار و ثبات سیاسی لبنان را به خطر انداخت. ثانیا منظور او از عربیت لبنان، نفوذ ایران بر حزب‌الله و ادعای واهی تسلط فارس‌ها بر لبنان است؛ خطی که بناست در تشدید فضای ضد ایرانی ایفای نقش کند.
در بیان ویژگی‌های ضروری یک «جمع» برای رشد در مسیر هدف تعیین‌شده، «رهبریِ خردمند» یکی از مهم‌ترین‌هاست. و این مزیت محور مقاومت بر محور سازش در منطقه است؛ چه در سطح لبنان و چه در سطح رهبری محور که از آنِ رهبر معظم انقلاب اسلامی است.
با برگزاری نشست آستانه 7، ایران، روسیه و ترکیه طی بیانیه‌ای تاکید کردند که بحران سوریه راه حل نظامی ندارد و باید از طریق فرآیند سیاسی و بر اساس قطعنامه 2254 سازمان ملل حل و فصل شود.
