فرهنگ مقوله‌ای پیچیده و چندوجهی است و به‌عنوان یک امر متجانس مطرح نیست بلکه متشکل از عناصر مختلف و دارای کثرت است، بااین‌وجود که انسجام خود را حفظ کرده و یک کل تجزیه‌ناپذیر و پویا را تشکیل داده است. همچنین این مفهوم، درگذر زمان وارد علوم مختلف شده و با تعاریف و مفاهیمی متعدد بیان شده است [1]. مقاله حاضر در تلاش است این مقوله چندوجهی را از زاویه مفهومی به نام «سیادت فرهنگی» بررسی نماید.
وب‌سایت Avios اخیرا اجمالی از نظرات پنج کارشناس در حوزه ایران و عربستان را در خصوص آینده‌ی روابط این دو کشور منتشر کرده است.
در فرایند انعقاد برنامه‌ی جامع اقدام مشترک (برجام) نهادهای بین‌المللی متعددی دخیل بوده‌اند که به‌غیراز شورای امنیت، قدر مشترک همگی آن‌ها سازوکارهای اجرایی غیر الزام‌آور است . این نهادها در قالب حقوق نرم مبادرت به ارائه‌ی یک سلسله ترجیحات رفتاری می‌نمایند. از این حیث تأثیر و تاثّراتی که نگارش برجام با هرکدام از این نهادها داشته است مطمح نظر این پژوهش است.
دردهۀ ۱۹۹۰، تردید کردن دربارۀ جهانی‌سازی بین اقتصاددانان شبیهِ تردید کردن دربارۀ طلوع خورشید بود. اما امروز وضعیت خیلی تغییر کرده است. نیروهای سیاسی عظیمی علیهِ جهانی‌سازی برخاسته‌اند و سکانِ قدرتمندترین کشور دنیا در دست مردی است که از جهانی‌سازی متنفر است. اقصاددانان هم یکی یکی از حمایت از آن دست می‌کشند. این ایده چطور به اجماعی جهانی تبدیل شد و چرا امروز ملت‌های دنیا این‌همه از آن سرخورده‌اند؟
