رفتارهای سعودی‌ها در حوزه داخلی و خارجی همواره با ابتدایی‌ترین معیارهای حقوق بشری در تضاد قرار داشته است. اعدام‌های گسترده بدون برگزاری دادگاه‌های عادلانه، عدم حق دفاع، حمله به یمن و کشتار هزاران یمنی بیگناه، حمایت از تروریست‌ها و... همگی حکایت از بیگانگی آل‌سعود با مفهوم حقوق بشر دارد.
بر اساس قواعد واقع عینی و ملموس واقع‌گرایی سیاسی، می‌توان به این واقعیت پی‌برد که دست‌کم در شرایط سیاسی، امنیتی و اقتصادی کنونی حاکم بر منطقه و جهان، باید هراس از شکلگیری یک کشور مستقل یکپارچه‌ی متشکل از مناطق کردنشین چهار کشور مهم منطقه را به عنوان یک نظریه‌ی قرن بیستمی به آرشیو سپرد.
شهادت شیخ نمر در شرایط حساس منطقه را باید در چارچوبی گسترده‌تر از معادلات داخلی عربستان مورد تحلیل قرار داد. حاکمان سعودی با اطلاع و برآورد دقیق از واکنش‌های اعتراضی مردم منطقه شرقیه به اعدام شیخ نمر، چنین اقدامی ظالمانه‌ای را مرتکب شده‌اند و بر همین اساس باید مرزهای تحلیل را فراتر از مرزهای عربستان قرار داد.
بررسی تأثیر سه متغیر کردی، سنی و شیعی بر تجزیه یا یکپارچگی عراق نشان‌دهنده این است که متغیر کردی بیشترین تأثیرات مثبت و تشدیدکننده را بر تجزیه عراق دارد و دو متغیر دیگر از قابلیت کمتری برای بردن عراق به سمت تجزیه برخوردارند.
