ساقط شدن پهپاد اسرائیلی در آسمان جمهوری اسلامی ایران، زمانی رخ داد که رژیم صهیونیستی درگیر نبرد با گروه‌های مقاومت در غزه است و هر ازچندگاهی آتش‌بس برقرار و سپس لغو می‌شود. نفوذ پهپادهای ایرانی الاصل گروه‌های مقاومت و همچنین پرتاب موشک‌های مقاومت به دوردست‌ترین نقاط از سرزمین اشغالی، ضعف گنبد آهنین این رژیم را نمایان کرد به طوری که ایالات متحده آمریکا به یاری این سیستم پدافند اسرائیلی پرداخت و برای تقویت آن بودجه ای دویست میلیون دلاری را اختصاص داد.
فضاحت رژیم صهیونیستی در پدافند، با وجود دوپینگهای پیاپی نظامی آمریکا و دیگر کشورهای غربی، در کنار اقتدار ایران اسلامی در حفاظت و صیانت از آسمان، قدرت برتر تدافعی ایران را به نمایش گذاشت یعنی ایران مطابق با دکترین دفاعی خود توانسته است از آب و خاک و آسمان ایران پاسداری کند اما رژیم صهیونیستی مطابق با دکترین نظامی خود نه تنها از عهده‌ی گروه‌های مقاومت برنیامده است بلکه در نفوذ و تهاجم به ایران نیز ناکام مانده است. از سوی دیگر نتوانسته است از خود نیز در مقابل نفوذ پهپاد و موشک دفاع کند و این یعنی شکستی سنگین برای راهبردهای نظامی و دفاعی استراتژیک این رژیم.
نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران با رصد پهپاد اسرائیلی از دریای سرخ و از فراز عربستان سعودی، بدون هدفگیری ابتدایی، برای آن مجالی فراهم نموده تا بتوانند نقطه ی اصلی و مرکزی در ماموریت این جاسوس کوچک را شناسایی کنند و بتوانند پازل رفتارهای امنیتی و نظامی رژیم صهیونیستی علیه جمهوری اسلامی را تکمیل نمایند. از سوی دیگر حلقه ی پدافندی ایران برای جلوگیری از نابودی کامل پهپاد نفوذی در فرآیند انهدام یا فرود اجباری، استراتژی بازی کاهش سوخت را برای این نفوذیِ اسرائیلی به اجرا گذاشت. استراتژی ای که برای جلوگیری از آسیب دیدگی هواپیماهای دچار مشکل در بازکردن چرخ، اجرا می‌شود و در نهایت با افشای مقاصد این پهپاد برای نیروهای نظامی و تحلیلگران استراتژیک ایران، هواپیما ساقط می‌گردد.
چنین رویدادی جدا از مباحث نظامی و امنیتی و ارتقاء سطح بازدارندگی ایران، در بعد عملیات روانی و افکار عمومی ضربه سنگینی بر رژیم کودکش وارد ساخت. دقیقا در برهه‌ای که رژیم صهیونیستی در دستیابی به اهداف خود در نبرد کاملا نابرابر غزه ناکام مانده است، خبر انهدام پهپاد جاسوسی آنها توسط بزرگترین حامی مقاومت و بزرگترین دشمن صهیونیست‌ها، غرور و وجه نظامی- امنیتی این رژیم را با چالشی جدی در اذهان عمومی به ویژه مردم اراضی اشغالی مواجه می‌سازد. بی‌جهت نیست که سران این رژیم از پاسخ درباره این شکست خودداری ورزیده و نسبت به تأیید یا تکذیب آن سکوت کرده‌اند.
