در اوایل هفته جاری، بغداد، پایتخت عراق میزبان اجلاس سران کشورهای مصر، اردن و عراق بود و سران کشورهای عربی یادشده در نشستی گردهم آمدند که هدف از آن تأسیس یک نظام جدید منطقه‌ای تحت عنوان «مشرق جدید» است.

این کتاب در تلاش است تا به این سوال پاسخ دهد که چگونه نظام سیاسی اردن در برابر فشارهای بیداری عربی دوام یافت و این انعطاف‌پذیری،  چه نکته‌ای را درباره چشم‌انداز تغییرات اصلاحی یا انقلابی در این کشور گوشزد می‌کند.

حمایت‌های آمریکا، رویکرد سازش‌کارانه کشورهای عربی و بحران‌هایی مانند کرونا، باعث شده تا نتانیاهو الحاق منطقه استراتژیک دره اردن را به هدفی ورای شعارهای انتخاباتی تبدیل کند.

تصمیم اردن به بازپس‌گیری مناطق الباقوره و الغمر و عدم تمدید قرارداد وادی عربه با رژیم صهیونیستی تا حدود زیادی ناشی از مدل سیاست‌ورزی نتانیاهو و فضای داخلی اردن است که در این مقاله بررسی خواهد شد.