ترکیه یکی از بازیگران منطقه‌ای است که به دنبال گسترش نفوذ خود در غرب آسیا و شمال آفریقاست. پس از منازعه سوریه و لیبی، بحران لبنان را می‌توان یکی از مهم‌ترین بسترهای افزایش نفوذ آنکارا در منطقه دانست.

اگر همسویی مواضع ترکیه و روسیه در سطوح منطقه ​ای به صورت دوجانبه نگریسته نشود و با ابتکار عمل ایران این رویه به الگویی سه جانبه تبدیل شود، آنگاه سه کشور در بسیاری از معادلات می​توانند نقش بسیار مهمی ایفا کنند.

نمادگرایی در سیاست خارجی ترکیه از ابتدای دولت اردوغان نقش پررنگی داشته است که تبدیل ایاصوفیه از موزه به مسجد، تازه‌ترین اقدام آنکارا در این چارچوب به شمار می‌رود.

نوشتار پیش‌رو تلاش می‌کند تا ضمن بررسی جدیدترین تحریم‌های آمریکا علیه سوریه با عنوان «قانون سزار»، به آثار و پیامدهای داخلی این تحریم‌ها برای دمشق و کردها و آثار خارجی بر امارات و ترکیه بپردازد.