اقدام کویت در کاهش روابط با ایران از یک طرف به دلیل وجود قابل توجه شیعیان در این کشور تفسیر می‌شود. از طرف دیگر کویت بهانه این مسئله را ارتباط ایران با گروهک العبدلی عنوان کرده است اما نباید از نقش عربستان و جنگ دیپلماتیک این کشور علیه ایران در این مسئله غافل بود.
در روند تحولات نوین راهبردی ـ امنیتی حاکم بر قدرت بازدارندگی ایران، ژئوپلتیک منطقه خلیج فارس همواره در سطح تهدید ـ تنش قرار داشته است. برای اتخاذ استراتژی جامع مبتنی بر رویکرد اقتدارمحور و بازدارندگی مؤثر، لزوم توجه بیشتر به تأمین امنیت ملی از طریق تقویت توان دریایی، کاملاً احساس می‌شود.
در سال 2006 و با بالاگرفتن تهدیدات نظامی آمریکا بر ضد جمهوری اسلامی، بستن تنگه هرمز، یعنی مهم‌ترین آبراه بین‌المللی و شاهراه انرژی جهانی، زنگ خطری بود که از سوی جمهوری اسلامی به صدا درآمد. در مقابل؛ برای دور زدن تنگه هرمز، گزینه‌های متعددی مطرح گشت که ساخت خط لوله فجیره یکی از آن‌ها بود، خطی که علی‌رغم همه بزرگ‌نمایی‌ها، تنها قادر به انتقال بخشی از نفت تولیدی امارات به بندر فجیره در ساحل دریای عمان است.
روندهای منطقه‌ای و بین‌الملل همگی شرایط امکانی تشکیل «اتحادیه خلیج‌فارس» در مقابل امتناع را تقویت می‌کند. اما واقعیت آن است که ظرفیت‌های لازم سیاسی، امنیتی، نظامی و... در کشورهای عربی برای پیگیری تشکیل اتحادیه وجود ندارد.
