مطرح شدن طرح صلح فرانسه در قالب طرح صلح عربی در سال 2002 از سوی کشوری نزدیک به کشورهای محور سازش عربی منطقه و مخالف مقاومت در غزه، سناریو دچار نمودن انتفاضه به یک دستاورد نمایشی بر روی کاغذ چون اسلو و شرم‌الشیخ پس از انتفاضه‌های اول و دوم در کنار سناریو عادی‌سازی روابط اعراب و رژیم صهیونیستی را تقویت می‌نماید.
صد روز دوم انتفاضه قدس، پیامدهایی چون مسلحانه‌تر شدن، تداوم ناکامی نتانیاهو در جلب اعتماد صهیونیست‌ها، گردش نگاه‌ها به حماس و غزه و احساس ناامنی و نبود آرامش در جامعه صهیونیستی و نیز کاهش عملیات‌های استشهادی بر اثر همکاری امنیتی تشکیلات خودگردان را به همراه داشت.
اگر در سه سطح داخلی، منطقه‌ای و بین‌المللی، وضعیت گروه‌های مقاومت و رژیم صهیونیستی میان جنگ 51روزه و زمان فعلی مقایسه کنیم، جنگ جدید با پیچیدگی‌های بیشتری نسبت به نبرد 51روزه روبروست و این امر تصمیم ورود به جنگ چهارم غزه را از سوی رژیم صهیونیستی بسیار محتاط‌تر می‌نماید.
بحران کارگزار سازنده در برخورد با انتفاضه سوم به جدالی ماهوی و بحران‌زا برای نخبگان تل‌آویو تبدیل شده است، بااین‌وجود به شکل متناقضی نتانیاهو نه‌تنها به دنبال تغییر نگاه و ایجاد تعدیلات رفتاری در برخورد با موضوع نبوده، بلکه به شکل معکوسی به دنبال فرصت سازی از آن بوده
