چین و آمریکا برای حصول توافق تجاری به نقطه مشترکی رسیده اند که فاز اول توافق یاد می‌شود. این توافق اگرچه اهمیت دارد اما می تواند با موانع جدی و ازسرگیری جنگ اقتصادی روبرو شود و نمی توان آن را پایان تنش های تجاری دانست.

ایران هم زمان با استفاده از موقعیت ترانزیتی ویژه، بهره‌مندی از وضع تعرفه‌های گمرکی مناسب، دستیابی به بازار کشورهای عضو اتحادیه، افزایش جایگاه در پی روند رو به گسترش همکاری میان مسکو و تهران- که از طریق همکاری با اتحادیه اقتصادی اوراسیا حاصل می‌شود- نبایستی توجه به سایر شرکای اقتصادی را از نظر دور داشته و خود را وارد رقابت‌های ژئوپلیتیک روسیه با سایر کشورها نماید.