در حالی که ابر و باد و مه و خورشید و فلک در کارند تا کردستان مستقلی پدید آید، «تی‌یری میسان» این اقدامات را دستکاری رؤیای مردم کردستان در راستای منافع اسرائیل، ایالات متحده و ترکیه می‌بیند. علاوه بر این، تی‌یری میسان در این نوشته پروژه‌ی پاکسازی نژادی بارزانی‌ها را افشاء کرده و به مخالفت حزب کارگران کردستان با ایجاد یک چنین «کردستانی» اشاره می‌کند.
طی دهه‌ی 19۶٠م، ملامصطفی بارزانی (پدر مسعور بارزانی) به واشینگتن و شاه ایران نزدیک گردید و سپس مأمور موساد شد. در این عکس، او را در اسرائیل با آبا ابان (Abba Eban) وزیر امور خارجه‌ی اسرائیل و ژنرال میرامیت Meir Amit رئیس موساد می‌بینیم.
وقتی داوید بن گوریون به طور یک‌جانبه ایجاد دولت اسرائیل را اعلام کرد، پیش‌شرط دفاع از آن ایجاب می‌کرد که یک نوار حفاظتی به دور آن کشیده شود. این امر در واقع کاربست استراتژی اروپايی «ایمنی هسته‌ی مرکزی» بود: اسرائیل به کمک جنگ تلاش می‌کرد سرزمین خود را گسترش بخشد و مناطق مرزی خود را نظامی‌زدايی کند. با این وجود، با پیدایش نسل جدید موشک‌ها، دکترین «ایمنی هسته‌ی مرکزی» بی‌اعتبار شد. در نتیجه، در سال ۱۹۹۹، اسرائیل از استرداد بلندی‌های جولان سرباز زد و در سال ۲۰۰۰ نیز تصمیم گرفت از لبنان خارج شود تا از سوی حزب‌الله مورد مزاحمت قرار نگیرد.
به تدریج، نظریه‌ی نظامی دیگری پدید آمد که بر اساس این نظریه‌ی نوین، از این پس امنیت یک سرزمین منوط بر این بود که تهدید موشک‌های دشمن از دور خنثی شود. در نتیجه، نه تنها باید «هسته‌ی مرکزی» آن‌ها را نظامی‌زدايی کرد، بلکه در عین حال باید در فراسوی کشورهای دشمن حلقه‌ی حفاظتی پدید آورد تا تهدیدهای موشکی توسط آن‌ها خنثی گردد. به همین علت سال ۲۰۱۱ سودان جنوبی ایجاد شد و شاید در سال ۲۰۱۵ نیز به همین منظور کشور کردستان تأسیس گردد. از این طریق اسرائیل خواهد توانست مصر، سوریه و لبنان را تهدید کند.
تجربیات جنوب سودان مبین این نوع مخلوقات مصنوعی است. سودان در حال حاضر یک کشور بی‌دولت است، منطقه‌ای که در آن بی‌قانونی حکم‌فرماست و توسط ارتش اسرائیل در اشغال نگاه داشته شده است.
از منظر ایالات متحده، ایجاد کردستان یک گام در جهت تحول «خاورمیانه‌ی جدید» است، یعنی تقسیم منطقه به خرده‌کشورهای کوچک قومی و یک‌پارچه که تسلط بر آن‌ها بسیار ساده باشد. به همین دلیل پنتاگون در این زمان در صحنه حضور نداشت و به کلی غايب بود. در ملاقات پشت درهای بسته که وزیر دفاع «چاک هاگل» و ريیس ستاد ارتش ژنرال «مارتین دمپسی» برای اعضای کنگره وضعیت عراق را تشریح می‌کردند، نه تنها ادعا کردند که پرونده‌ی ابوبکر بغدادی مفقود شده- و لذا نمی‌دانند که چرا او را در سال ۲۰۰۴ دستگیر کرده و چرا او را چند ماه بعد آزاد کرده‌اند- بلکه علاوه بر آن، اعتراف کردند که اصلاً هیچ طرحی برای حمله آماده نکرده بودند و لذا صحنه در اختیار داعش قرار گرفت.
از منظر ترکیه برای حل مسأله‌ی کردستان، این «کردستان» نوعی برکت محسوب می‌شود. نخست‌وزیر، طيب اردوغان، تمام جریان را در گوش خاندان بارزانی نجوا کرد و علاوه بر آن در مجلس قانونی گذراند که مذاکره با کردهای ترک میسر گردد: «آن بخش از نمایندگان مجلس که کمک کنند تا شورشیان خلع سلاح شده و در جامعه ذوب گردند، از پیگرد قانونی مصون خواهند بود.» جناب نخست‌وزیر امیدوار است که به کمک آرای کردهای ترکیه در راستای قدردانی از او- که ایجاد «کردستان» در خارج از کشور را ممکن می‌سازد- به مقام ریاست جمهوری ترکیه نايل گردد. بعید به نظر می‌رسد که او پس از انتخابات به سیاست گشایش خود ادامه دهد.
خلق کرد اگر باور داشته باشد که «کردستانی» که اسرائیل یا ترکیه به آن‌ها ارزانی خواهد داشت، همان کردستانی است که آن‌ها آرزو می‌کنند، مطمئناً به خطا می‌روند. برخلاف اجداد خود مثل صلاح‌الدین که شام را آزاد و متحد ساخت، خاندان بارزانی کردها را از دیگر خلق‌های منطقه یعنی «اعراب، ارامنه و غیره» جدا خواهد ساخت و آن‌ها را به دستیار رژیم آپارتاید تبدیل خواهد نمود.
در حالی که در اینترنت اعضای حزب دمکرات در مورد واحد پولی آینده یعنی «کورو» گفت‌وگو می‌کنند، بارزانی‌ها طوری رفتار می‌کنند که گويی هم‌اکنون به کمک اسرائیل بازی را برده‌اند. آن‌ها به این بهانه که منابع نفتی را در مقابل مانورهای بغداد محافظت کنند و کارگران عرب را اخراج نمایند، پیش‌مرگ‌ها را به منابع نفتی حسن و کرکوک گسیل داشته‌اند.
تردیدی نیست که پیش‌شرط پروژه‌ی اسرائیلی بارزانی، پاکسازی نژادی خواهد بود که تازه آغاز شده است.
عبدالله اوجالان، رئیس حزب کارگران کردستان هم‌اکنون هشدار داده که کسی در دام این پروژه نیفتد. او بخشی از گزارش جلسه‌ی مخفی روز اول ژوئن را که در عمان صورت گرفت منتشر ساخت که در آن گروه‌های مسلح اسلامی و حزب دمکرات مسعود بارزانی پیمان بسته و حمله‌ی مشترک به عراق را برنامه‌ریزی نمودند. حزب کارگران کردستان ترکیه خواستار بسیج عمومی خلق کُرد علیه پروژه‌ی اسرائیلی بارزانی شده است.
نخست‌وزیر عراق، نوری المالکی، اذعان نمود که ارتش او نمی‌تواند فرماندهی عالی داعش را مورد حمله قرار دهد، زیرا در اربیل مستقر است و توسط دولت محلی کردستان محافظت می‌شود.
در نتیجه دو خط در مقابل یکدیگر قرار گرفته و تنها خلق کرد می‌تواند نقشه‌ی اسرائیل را نقش بر آب سازد.
