بحران سوریه که در ابتدا از نگاه خیل عظیمی از کارشناسان و سیاستمداران غربی و البته عربی به معنای پایان حکومت بشار اسد و خروج سوریه از محور مقاومت تلقی می‌گردید، امروز تبدیل به جنگی داخلی و فرسایشی شده است که در آن قدرت دولت سوریه بر گروه‌های معارض و مسلح تروریستی با حمایت قدرت غربی و عربی می‌چربد. برگزاری انتخابات ریاست جمهوری در سوریه و انتخاب مجدد بشار اسد، شکست سیاسی و نظامی برای معارضین تلقی می‌شود چراکه هدف، ساقط کردن دولت بشار، بدون توجه به طرح‌های مختلف سیاسی برای پایان بحران بود. طرح‌هایی که محور خود را بر گزاره‌ی تعیین سرنوشت مردم سوریه توسط خودشان و پیشبرد راهکار سیاسی، گذاشته بود.
عدم توفیق میدانی معارضین و پسرفت آن‌ها محقق نمی‌شد مگر با همت دولت سوریه و تلاش‌ها و اقدامات موثر حزب الله لبنان، جمهوری اسلامی ایران و دیگر هم‌پیمانان منطقه‌ای محور مقاومت و البته نقش‌آفرینی‌هایی که قدرت‌هایی چون روسیه عرضه داشتند.
به همین جهت با نمایان شدن این مسئله که سقوط بشار و سوریه با وجود حمایت‌های حزب الله لبنان و ایران و سایر گروه‌ها و کشورهای منطقه‌ای همسو، شدنی نیست، به نظر استراتژی جدیدی برای مقابله با محور مقاومت از سوی شبکه‌ی استکبار جهانی انتخاب شده است.
استراتژی که نقش اصلی آن را گروه داعش به عنوان یک گروه خشن به عهده گرفته و با حمله‌ی ابتدایی به سامرا و سپس اشغال موصل عراق آغاز شده است. پیشروی برق‌آسای داعش در ابتدای درگیری‌ها و تثبیت برخی از مواضع خود در عراق، موجی از واکنش‌های جهانی و منطقه‌ای و داخلیِ عراق را برانگیخت. اما بی‌گمان ناآرامی در عراق، در همسایگی ایران، عمده‌ی توجه مقامات ایرانی و همچنین گروه‌های درگیر با معارضه در سوریه را به عراق کشاند. از سوی دیگر انفجار در ضاحیه‌ی بیروت و همچنین دستگیری افراد و شبکه‌های تروریستی در لبنان این نظر را تقویت می‌کند که استراتژی جدید برای مقابله با محور مقاومت این خواهد بود که بدون کنار زدن مسئله سوریه و تمرکز بر آن، باید اذهان، توجهات و حتی نیروهای رزمنده‌ی محور مقاومت را از سوریه به سمت کشورهای مبدأ خودشان یا دیگر نقاط پراهمیت کشاند. از این رو عراق به عنوان یک کشور شیعی بزرگ و میزبان عتبات عالیات بدون شک کشوری مهم برای مدافعان حرم حضرت زینب (سلام الله علیها) خواهد بود و پیشروی‌های نسبی ارتش و گروه‌های مردمی سوری و موفقیت‌های جبهه‌ی سوریه ممکن است عراق را بحرانی‌تر از سوریه نشان دهد. از سوی دیگر با ایجاد تنش و درگیری در جنوب بیروت و مناطق شیعه، حزب الله لبنان نسبت به آن بی توجه نخواهد ماند.
حتی التهاب سیاسی در افغانستان به دلیل مناقشات انتخاباتی در صورتی که ادامه یابد، همزمان با آغاز فصل تشدید حملات طالبان، می‌تواند زمینه را برای ایجاد جبهه‌ی جدیدی برای محور مقاومت به خصوص جمهوری اسلامی ایران و رزمندگان افغانی فراهم نماید.
خروج نیروهای رزمنده‌ی مدافع حرم از سوریه که نقش بی‌بدیلی در پایداری این کشور داشته‌اند و ایجاد کانون‌های توجه متعدد و ایجاد بحران تعیین اولویت (با استفاده از تحرکات و تنش‌آفرینی‌های سریع) برای مراکز تصمیم‌گیر در محور مقاومت، زمینه را برای عملیات گسترده در سوریه مهیا می‌کند که می‌تواند نتیجه‌ی آن بازپس‌گیری مناطق از دست داده در عملیات‌های ارتش سوریه و یا ضربه نهایی یعنی حمله و عملیات گسترده علیه دمشق باشد.
در چنین عملیات مهم و تعیین کننده‌ای، همراهی نیروهای هوایی رژیم صهیونیستی بعید نیست، همچنان که پیش از این و در طول بحران سوریه نیز، این رژیم حملات هوایی علیه برخی مواضع در خاک سوریه داشته است.
