روزنامه‌نگار لس‌آنجلس تایمز در تحلیلی برای این روزنامه نوشت: «نامزدهای ریاست جمهوری که در یک انتخابات عمومی بازنده می‌شوند، به ندرت دوباره نامزد می‌شوند و تقریباً هیچ وقت پیروز نمی‌شوند.
پاک کردن لکه ننگین شکست، دشوار است و حزب و رأی‌دهندگان آن معمولاً انتخاب می‌کنند که از آن گذر کنند. اکثر بازندگان به سنا می‌روند (میت رامنی، جان مک‌کین) یا بازنشسته می‌شوند (هیلاری کلینتون، ال گور).
تنها استثنا در دوران مدرن “ریچادر ام. نیکسون”، مربوط به بیش از نیم قرن پیش بود که بازگشت او ۸ سال، از ۱۹۶۰ تا ۱۹۶۸ طول کشید.
اما ترامپ که هیچ زمان مقید به تاریخ و سابقه نبوده، طوری به نظر می‌رسد انگار آماده تلاش برای بازگشت مجدد است.
ترامپ که در حال تجدید قوا از نبرد با جو بایدن است، تمام علامات کاندیدا شدن به عنوان نامزد جمهوری‌خواه در سال ۲۰۲۴ را از خود نشان می‌دهد.
ترامپ که به زودی به رئیس جمهور سابق بدل خواهد شد، دلایل زیادی برای زنده نگه داشتن امکان ریاست جمهوری دارد که اکثر آن‌ها مسائل علاقه شخصی است.
به نظر نمی‌رسد ترامپ هرگز از رئیس جمهور بودن لذت چندانی ببرد، اما او به وضوح عاشق مبارزه انتخاباتی و اعمال قدرت است. معاشقه با نامزدی ۲۰۲۴ به او بهانه‌ای می‌دهد تا اجتماعات برگزار کند و سیاست‌مداران جمهوری‌خواه را از طریق توییتر بترساند. او چه باور داشته، چه نداشته باشد که انتخاب دزدیده شده، از لقبی بیشتر از “بازنده” نفرت ندارد. ادامه جنگ این اجازه را به ترامپ می‌دهد که اگر چه به دروغ، ادعا کند واقعاً نباخته است.
شاید مهم‌تر از همه، سیاست، جریان درآمدی جدیدی به ترامپ – شاید حتی یک مدل تازه تجارت- داده که می‌تواند در اقتصادی مفید باشد که نسبت به املاک و مستغلات تجاری و صنعت هتل‌داری، یعنی هسته تجارت خصوصی ترامپ، کم لطف بوده است. او با به راه انداختن نبردهای حقوقی (حتی موارد بیهوده آن‌ها) و بیان اینکه ممکن است مجدداً نامزد شود، متوجه شده که می‌تواند با تلاش اندک یا بدون هیچ تلاشی، میلیون‌ها دلار جمع کند. طبق گزارش‌ها کارزار و کمیته جدید اقدام سیاسی ترامپ، بعد از شکست او موفق به گردآوری بیش از ۲۵۰ میلیون دلار شده‌اند.
با این حال هنوز هم مانند هر سیاست‌مدار خارج از مسند دیگری، ترامپ باید راهی برای حفظ محبوبیت پیدا کند.
بعید است که وی به زودی رسماً نامزدی ریاست جمهوری را اعلام کند، زیرا این امر جمع آوری کمک‌های مالی وی را محدود می‌کند و به افشای مالی سالانه نیاز دارد.
وی- همان‌طور که طی ۴ سال گذشته مرتباً نشان داد- مهارت زیادی در تأثیرگذاری بر قانون‌گذاری در کنگره ندارد؛ مانند هفته گذشته که “میچ مک‌کانل”، رهبر اکثریت سنا، تقاضای او برای چک‌های امدادی ۲ هزار دلاری برای بیشتر آمریکایی‌ها را رد کرد.
اما ترامپ در نفوذ بر رأی‌دهندگان در انتخابات مقدماتی جمهوری‌خواهان- منبع اصلی تأثیر او بر حزبش در کنگره- مؤثر بوده است. بنابراین یک نقش محتمل پسارئیس جمهوری برای او، تعیین‌کنندگی رهبران در حزبش خواهد بود.
حضور او رقابت ریاست جمهوری ۲۰۲۴ جمهوری‌خواهان را نیز به دلیل یکسانی مسدود می‌کند: نامزدهای احتمالی دیگر، تمایلی برای به چالش کشیدن وی ندارند.
“الکس کونانت”، یک استراتژیست جمهوری‌خواه به من گفت: احتمالا حضور ترامپ، به ویژه حامیان مالی را مسدود می‌کند. اگر شما یک اهداکننده بزرگ باشید، طرف خود را تا زمانی که ندانید ترامپ شرکت می‌کند یا نه، انتخاب نمی‌کنید.
و البته ترامپ سعی در جلب پوشش رسانه‌ای می‌کند- اکسیژنی که به خیزش قدرت او در سال ۲۰۱۶ حیات بخشید.
این امر سازمان‌های خبری و ستون‌نویس‌هایی مثل من را با یک انتخاب دشوار مواجه می‌کند: چقدر پوشش رسانه‌ای باید به رئیس جمهور سابق پرسروصدایی که از بازنشسته شدن بزرگوارانه امتناع می‌کند، اختصاص داده شود؟
برخی منتقدان رسانه‌ای همین حالا هم به ویراستاران این پند را داده‌اند که بعد از خروج ترامپ از مسند ریاست جمهوری، هیچ‌گونه توجهی به او نکنند و در واقع رئیس جمهور سابق را تحریم کنند.
اما ترامپ تا زمانی که یک نیروی مهم در حزبش باقی بماند، همچنان خبرساز خواهد بود.
ترامپ نباید فقط از این جهت که قبلاً رئیس جمهور بوده پوشش رسانه‌ای دریافت کند، و باید توجهی را که می‌گیرد، خودش کسب کند. اما او همچنان از وفاداری و بیعت اکثر جمهوری‌خواهان برخوردار است و دست‌کم وفاداری فرمالیته جمهوری‌خواهان کنگره را فرماندهی می‌کند؛ کسانی که قرار است روز چهارشنبه با به چالش کشیدن آرای الکترال بایدن، وفاداری خود را نشان دهند. کسی با چنین تأثیری بر حزب خود، نمی‌تواند نادیده گرفته شود.
اگر ترامپ در کنار هم نگه داشتن پایگاه خود موفق شود و تأثیر واقعی بر سیاست‌مداران جمهوری‌خواه اعمال کند، این آن چیزی است که عموم باید بداند. و اگر با صورت زمین بخورد، این نیز چیزی است که باید درباره آن بدانیم.
و همواره امکان اقدام حقوقی عیله او توسط دادستانی ناحیه‌ای منهتن یا هر آژانس اجرای قانون دیگری وجود دارد. این موضوع هم می‌تواند خبرساز باشد.
ترامپ می‌تواند بدل به نیکسون دیگری شود، سیاست‌مداری زیرک که نقشه بازگشت موفقیت‌آمیزی را کشید- اما ممکن است همان‌طور که کونانت می‌گوید “سارا پالین دیگری” هم باشد، عزیز پوپولیستی که بلافاصله بعد از ترک مسند، محبوبیت خود را از دست داد.
او را بیرون نیاندازید- اما پاس رایگان هم به او ندهید. اگر ترامپ به دنبال گسترش نفوذ سیاسی خود باشد، باید برای آن کار انجام دهد.»
- این مطلب، صرفاً جهت اطلاعِ مخاطبان، نخبگان، اساتید، دانشجویان، تصمیم‌سازان و تصمیم‌گیران بازنشر یافته و الزاماً منعکس‌کننده‌ی مواضع و دیدگاه‌های اندیشکده راهبردی تبیین نیست.
منبع: خبرگزاری ایسنا
