اهمیت آبراه‌های حیاتی در سیاست خارجی امارات

اندیشکده کارنگی در گزارشی به بررسی سیاست خارجی امارات پرداخته و معتقد است با توجه به اهمیت کشتیرانی و آبراه‌ها برای این کشور، ابوظبی سیاست خارجی خود را بر اساس تمرکز بر سه آبراه مهم باز‌تنظیم نموده و سیاست کلانی تحت عنوان «دیپلماسی تنگه‌ها» در پیش گرفته است. در ادامه بخش‌های از گزارش می‌آید.

 

🔸 امنیت دریایی نقشی کلیدی در تنظیم مجدد سیاست خارجی امارات به ویژه در منطقه باب المندب ایفا می‌کند. «دیپلماسی تنگه‌ها» مظهر انتقال سیاست امارات از گسترش قدرت به حفاظت از نفوذ است.

🔸 پس از سال‌ها ماجراجویی‌های نظامی در مناطق مختلف، امارات دیپلماسی خود را بر امنیت دریایی متمرکز کرده است. در واقع، «دیپلماسی تنگه‌ها» در حال حاضر هسته اصلی سیاست خارجی امارات است. این تمرکز بر حوزه دریایی به امارات اجازه می‌دهد تا اهداف ملی و جهانی خود را ارتقاء دهد و جاه‌طلبی‌های قدرت طلبانه خود را با نظام جهانی متعادل کند.

🔸 تجارت و کشتیرانی که بخش اصلی اقتصاد امارات است، در واقع در حال هدایت سیاست خارجی است و این امر از اصول سند چشم انداز 50 ساله امارات است که در سپتامبر 2021 منتشر شد. بر این اساس حملات مکرر به کشتی‌های تجاری در اطراف شبه جزیره عربستان که منتسب به ایران است، با توجه به موقعیت جغرافیایی آسیب پذیر این کشور نسبت به ایران یک خطر امنیت ملی برای امارات است.

🔸 امارات متحده عربی به عنوان یکی از اعضای غیردائم شورای امنیت سازمان ملل متحد که تا سال 2023 انتخاب شده، امنیت دریایی را به عنوان یک تعهد اولیه مطرح نموده است. «دیپلماسی تنگه‌ها» امارات بر سه تنگه دریایی (هرمز، باب المندب و سوئز) متمرکز است و سه بُعد سیاست وابسته به هم را ترکیب می‌کند: حضور امنیت دریایی، گفتگوی عمل‌گرایانه و ساختاری در مورد امنیت دریایی، و سرمایه‌گذاری ژئواکونومیک در اطراف آبراه‌های حیاتی.

✅ این رویکردی گسترده‌تر است، اما در تضاد با سیاست خارجی نظامی محوری است که اماراتی‌ها تاکنون دنبال کرده‌اند. همچنین تحولات ممکن است فضا را برای ایجاد تنش‌زدایی دریایی بین ایران و اسرائیل نیز فراهم کند.

https://carnegieendowment.org/sada/85676

☘️ اندیشکده راهبردی تبیین🌿

@Tabyincenter

ارسال دیدگاه