🔹 ارتش سودان یک نیروی مسلط از زمان استقلال این کشور در سال ۱۹۵۶ بوده است. RSF یک نیروی شبه نظامی قدرتمند است که به عنوان نیرویی ضد شورش در سال ۲۰۱۳ همزمان با درگیری‌ها در منطقه دارفور ایجاد شد و عمر البشیر رئیس‌جمهور وقت سودان آن را به عنوان نیرویی نظامی به رسمیت شناخت. از آن زمان بر قدرت و نفوذ RSF افزوده شد.
🔹 در سال ۲۰۱۹ پس از جنبشی که به خلع عمر البشیر از قدرت انجامید شورای نظامی گذار به رهبری البرهان و معاونت داگالو قدرت را به دست گرفت و همزمان جنگ قدرت بر سر گذار کشور به حکومتی غیر نظامی آغاز شد. در این مدت، مواردی از تظاهرات که خواهان برقراری حکومتی غیر نظامی بودند انجام شد. در ماه ژوئن سال گذشته تظاهراتی در این رابطه منجر به کشته شدن بیش از ۱۰۰ نفر شد.
🔹 در آگوست ۲۰۱۹ توافقی جهت تقسیم قدرت به امضا رسید و حکومتی نیمه نظامی ایجاد شد. اما با کودتای ارتش و RSF در سال ۲۰۲۱، ارتش قدرت را به تنهایی به دست گرفت. این کودتا پس از تنش‌ها میان جناح‌های نظامی و غیر نظامی دولت بر سر سوءمدیریت اقتصادی و نبود امنیت به وقوع پیوست. پس از کودتا البرهان شورای حاکم را رهبری کرده و رهبر RSF معاونش بوده است.
🔹 در دسامبر ۲۰۲۲ توافق چارچوب سیاسی میان رهبران مدنی سودان و ارتش با هدف آغاز فرایند ایجاد دولت غیر نظامی به امضا رسید. این توافق به عنوان قدم نخست به سوی توافق نهایی در نظر گرفته شد اما گفتگوها برای نهایی کردن جزئیات به خصوص در مورد اصلاحات امنیتی و نظامی، ناکام ماند. اختلافات البرهان و رهبر RSF بر سر ادغام نیروهای RSF در ارتش و تحت مدیریتی غیر نظامی تشدید شد.
🔹 امضای توافق نهایی برای تاریخ یکم آوریل (۱۲ فروردین) برنامه‌ریزی شده بود اما به تعویق افتاد. ارتش خواهان آن است که اقتدار خود را بر تمامی نیروهای نظامی سودان اعمال کند اما RSF به دنبال تحکیم قدرت و حفظ استقلال، نفوذ و منابع خود است. درگیری‌های جاری، فرایند تحویل قدرت به دولتی غیر نظامی را با تهدید مواجه ساخته و چشم‌انداز سیاسی سودان را در ابهام قرار داده است.
منبع
(https://www.middleeastmonitor.com/20230417-explained-the-power-struggle-behind-fighting-in-sudan/)
