ایران روز جمعه میزبان روسای جمهور ترکیه و روسیه است تا یکی از حساس‌ترین نشست‌های سه‌جانبه درباره سوریه را میزبانی کند. کارویژه‌ی مهم این نشست، مساله‌ی آزادسازی ادلب است؛ مساله‌ای که حالا بین‌المللی شده است.
ترامپ و اسد؛ از حیوان تا پرزیدنت!
بازخوانی مکرر بحران سوریه فواید مختلفی دارد از جمله اخذ درس‌هایی برای حکمرانی، شیوه مدیریت بحران برای ممانعت از تسری و تشدید آن، فهم عینی روند رو به رشد مداخله‌گرایی و توطئه‌پردازی، سیاست‌ورزی چند بعدی و ... . اما به نظر می‌رسد یکی از مهم‌ترین فایده‌های این بازخوانی، فهم دستاوردهای غیرقابل انکار محور مقاومت در حمایت از یکی از اعضای خود در مقابل هجمه‌ای گسترده است. نگاه به سرنوشت مواضع قلدرمآبانه مخالفان خارجی بشار اسد، می‌تواند این دستاورد را عینی‌تر سازد؛
رژیم صهیونیستی و مساله‌ی جمعیت
وزیر جنگ رژیم صهیونیستی به‌تازگی گفته است: «مهاجرت سه و نیم میلیون یهودی به اسرائیل، ما را به سطحی دیگر و به توانایی که هرگز شاهدش نبودیم ارتقا می‌دهد. این امر به اقتصاد و علم انگیزه‌های زیادی می‌دهد و البته ما را به عنوان یک قدرت منطقه‌ای و شاید فراتر از آن تبدیل می‌کند.»
چرا آمریکا با آزادسازی ادلب مخالف است؟
ارتش سوریه و متحدانش حالا و پس از آزادسازی مناطق اشغالی در نقاط مختلف سوریه، به ادلب رسیده‌اند؛ اصلی‌ترین کانون تروریست‌ها. همین مساله باعث شده است تا جبهه ادلب بیشتر از هر منطقه دیگری در گذشته، مورد رقابت و نزاع کلامی و میدانی بازیگران مختلف قرار گیرد.
