روابط سیاسی ایران و آرژانتین در سال‌های اخیر، تا حد زیادی سینوسی بوده است. به نظر می‌رسد به دلیل گره در تحرکات سیاسی رسمی، فعالیت‌ اقتصادی می‌تواند زمینه‌ساز بهبود بلندمدت روابط دو کشور شود.

بزرگ‌ترین نشانه مثبت برای جمهوری اسلامی ایران در راستای وجود بستر مناسب برای افزایش ارتباطات و نفوذ در چچن را می‌توان در اجلاس اخیر چچن مشاهده کرد. اجلاسی که در آن از مراکز دینی تأثیرگذار عربستان، دعوتی به عمل نیامده و در پایان اجلاس نیز وهابیت فرقه‌ای انحرافی و خارج از مذاهب اهل سنت خوانده شد.

عدم بهره‌گیری مناسب ایران از ظرفیت ریاست بر عدم تعهد صرفاً در رویکرد سیاست خارجی دولت خلاصه نمی‌شود، بلکه اساساً مشکلات سیاسی و ساختاری خود جنبش هم از علل اصلی این موضوع به شمار می‌رود.

به حاشیه راندن اعتراضات و اجماع‌سازی ایران علیه آل سعود در لزوم چاره‌اندیشی برای مدیریت حرمین شریفین و تشدید ایران‌هراسی، ازجمله اهداف سیاسی آل سعود برای مطرح کردن شکایت می‌باشد.