سیاست خارجی آمریکا در دوران 8 ساله تصدی‌گری جورج بوش در قبال ایران همواره بر ادبیات تندِ ستیز و تقابل تأکید داشت. این رویکرد خصومت‌آمیز در سه محور خلاصه می‌شد: جنگ علیه ترور و قرار گرفتن ایران در محور شرارت، تکثیر سلاح‌های کشتار جمعی و نهایتاً مخالفت با برنامه هسته‌ای ایران.
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب اسلامی در نامه‌ای به آقای روحانی رئیس‌جمهور و رئیس شورای عالی امنیت ملی، با اشاره به بررسی‌های دقیق و مسئولانه‌ی برجام در مجلس شورای اسلامی و شورای عالی امنیت ملی و عبور این موافقتنامه از مجاری قانونی، دستورات مهمی را درخصوص رعایت و حفظ منافع ملی و مصالح عالیه‌ی کشور صادر کردند.
ماموريت مجلس اين است که کشور را به نحو مناسبي از فضاي برجام خارج کرده و در فضاي پسابرجام قرار بدهد. کاملا روشن است که دولت مايل نيست کشور از فضاي برجام خارج شود، چرا که تصور مي‌کند با توسل به دوقطبي «موافقان توافق/ مخالفان توافق» مي‌تواند همه کاستي‌ها، ناکامي‌ها و کم‌کاري‌هاي ديگر خود را بپوشاند.
دو نگاه اصلی در پرونده هسته ای ایران وجود دارد. نگاه اول عمدتا ناظر به اهداف کوتاه مدت، به خصوص منافع اقتصادی- در ایران- و تضمین‌های امنیتی- در آمریکا- است. نگاه دوم حکایتی متفاوت اما حساب شده از اهداف بلندمدت توافق دارد. در نگاه دوم حل بحران ساختگی هسته‌ای به منزله قطعه‌ای از پازل یا شروع یک دومینو قلمداد می‌شود.
