با وجود اینکه شناسایی یک کشور می‌بایستی یک عمل حقوقی محسوب شود ولیکن این امر در واقعیت، عملی سیاسی بیش نیست که در بند اراده‌ی بی‌قیدوشرط کشورها است و این مسئله امروزه به‌وضوح در عرصه بین‌الملل مشاهده می‌شود که کشورها با در نظر گرفتن منافع ملی خود و در اولویت قرار دادن اهداف و مقاصدشان به چنین عملی اقدام می‌نمایند.
به رسمیت شناخته شدن دولت فلسطین توسط پارلمان انگلیس و برخی دیگر از کشورهای اتحادیه‌ی اروپا بیش از آن که یک پیروزی برای مردم فلسطین تلقی شود، یک شکست برای رژیم صهیونیستی به خصوص در نزد افکار عمومی دنیا است.
تهاجم سوم اسرائیل به غزه آزمون دشواری برای حکومت السیسی است که تاکنون از آن سربلند بیرون نیامده است. نظام مصر بسیار منفعلانه عمل کرده و خصومت آشکار خود با مقاومت اسلامی را نشان داده است. سیاست خارجی مصر همچنان در پارادایم سابق قرار دارد که همگرایی با منافع راهبردی اسرائیل و آمریکا و کشورهای حاشیه‌ی خلیج فارس ویژگی بارز آن است.
با توجه به وجود گروه‌های مقاومتی نظیر جهاد اسلامی که از ثبات فکری و عملی بیشتری برخوردارند، برمی‌آید که رویکرد به سمت مقاومت روز به روز بیشتر شود و همین امر تشکیلات خودگردان را به حرکت به سمت مقاومت- چه نمایشی و چه واقعی- سوق داده‌است. در شرایط شکل‌گیریِ اقبال عمومی نسبت به مقاومت، اگرچه جهاد اسلامی بدنه‌ی اجتماعی کوچکتری نسبت به حماس دارد، لکن در صورت خطای احتمالی حماس، نقش جهاد اسلامی در رهبری جبهه‌ی مقاومت در فلسطین برجسته‌تر از قبل خواهد بود.
