به واقع تشکیل دولت ائتلافی لبنان با وجود موانع سپری شده در شرایط کنونی را می‌توان به عنوان پیروزی بزرگ گروه 8 مارس (حامی مقاومت) متشکل از حزب الله، جنبش شیعی امل، جریان میشل عون و همچنین «ولید جنبلاط» رئیس حزب دروزی سوسیالیست ترقی‌خواه در مقابل شکست گروه 14 مارس (مخالف مقاومت ضد صهیونیستی) و به ویژه رئیس جمهوری این کشور یاد کرد.
این که تنها یک جریان بتواند صحنه‌ی سیاسی لبنان را در دست بگیرد، در واقعیت امری منتفی است. از ابتدای شکل‌گیری دولتهای ملی، اصولاً سرنوشت لبنان به صورت تفاهمی بوده است؛ یعنی تمام احزاب و گروه‌ها برای تشکیل هر کابینه‌ای باید به توافق برسند. در غیر این صورت سرنوشت آن کابینه حتماً توأم با شکست خواهد بود.
14 مارسی‌ها افرادی را که به عنوان وزیر کشور و چند وزیر دیگر- و البته وزیر دادگستری و همچنین خانمی از قاضیان دادگاه‌های لبنان که جاسوسان اسرائیل را معاف کرد- معرفی کردند، این‌ها از تندروترین چهره‌های 14 مارس هستند. این نشان می‌دهد که 14 مارس به درستی پاسخ رویکرد مثبت 8 مارس را نداده است و نشان‌دهنده‌ی تأثیر عربستان بر این جریان است.
آنچه که بیش از هر چیز می‌تواند منافع رژیم صهیونیستی را در مصر تأمین کند، سعی بر دامن زدن به فعالیت‌های مسلحانه است که منجر به خرید متنوع تسلیحات از کشورهایی هم چون روسیه و ایضاً تأمین امنیت اسرائیل می‌شود.
