17 دسامبر (26 آذرماه)، روزی است که پایه‌های حزب عدالت و توسعه‌ی ترکیه به شدت لرزید. انتشار خبر دستگیری تعدادی از بزرگان سیاسی و اقتصادی ترکیه به اتهام فساد مالی، رشوه‌خواری و رانت‌خواری در این روز، مردم ترکیه و علی‌الخصوص سران حزب عدالت و توسعه را شوکه کرد.
شماری از فرماندهان جبهه‌ی اسلامی که توانسته‌اند بر پایگاه‌های ارتش آزاد مسلط شوند، ظرف روزهای آینده با مقام‌های آمریکایی وارد مذاکره خواهند شد. این در حالی است که موجی از خشم نزد مخالفان معتدل- که آمریکا حمایت‌های خود را از آن‌ها قطع کرده- به وجود آمده است.
ویژگی اصلی و عمومی تظاهرات‌های بعد از عزل مرسی که نیروهای انقلاب و در رأس آن‌ها اخوان المسلمین برگزار می‌کنند، پرهیز از درگیر شدن با نیروهای امنیتی و دوری از مؤسسات دولتی است و این ویژگی دقیقاً برعکس ویژگی تظاهرات زمان قبل از 25 ژانویه و برکناری مبارک است.
فارغ از نقاط ضعف و قوت موجود در تفاهم‌نامه‌ی کابل- واشنگتن، حامد کرزای ضمن آگاهی از فواید این توافقنامه (البته از نگاه وی) نظیر احترام به استقلال سیاسی افغانستان و... ، صرفاً جهت دستیابی به برخی مطامع شخصی و ملی، به مخالفت ظاهری با این عهدنامه پرداخته تا ضمن ترسیم چهره‌ای صلح‌جو و مستقل از خود، زمینه‌ی تداوم نفوذ خویش را در پشت پرده‌ی قدرت این کشور مهیا نماید.
