غیرقانونی دانستن مرزهای 1967 (شهرک‌های کرانه باختری)، حقوق بشر و مذاکرات صلح و نهایتاً راه‌حل دو دولت- دو ملت را می‌توان اصلی‌ترین موضوعات اختلافی میان اتحادیه اروپا و رژیم صهیونیستی دانست. تل‌آویو، راه‌حل ترمیم چهره خویش را در میان افکار عمومی اروپایی‌ها به کار گرفتن دو کلیدواژه «یهودستیزی» و «هولوکاست» به‌عنوان نقشه راه می‌داند.
اگر در سه سطح داخلی، منطقه‌ای و بین‌المللی، وضعیت گروه‌های مقاومت و رژیم صهیونیستی میان جنگ 51روزه و زمان فعلی مقایسه کنیم، جنگ جدید با پیچیدگی‌های بیشتری نسبت به نبرد 51روزه روبروست و این امر تصمیم ورود به جنگ چهارم غزه را از سوی رژیم صهیونیستی بسیار محتاط‌تر می‌نماید.
افراط‌گرایی و ناامنی در منطقه غرب آسیا در کنار اجرایی شدن برجام و احتمال نزدیکی ایران به غرب، پیگیری استراتژی اقتصادی چین (تحت عنوان استراتژی «یک کمربند، یک جاده») را با موانعی روبرو نموده است.
محمود عباس و تشکیلات خودگردان به دنبال استفاده از انتفاضه سوم در راستای منافع خود هستند. بازگرداندن نتانیاهو به میز مذاکره با گرفتن امتیاز، افزایش همکاری امنیتی با تل‌آویو به‌منظور بالا بردن هزینه حذف یا جایگزین نمودن محمود عباس و تشکیلات برای رژیم صهیونیستی و هم‌چنین مدیریت کنترل انتفاضه در راستای افزایش فشار بر حماس و جهاد را می‌توان مجموعه خواسته‌های تشکیلات خودگردان در انتفاضه سوم دانست.
