با گذشت صد روز از انتفاضه سوم، چند پیامد و تأثیر ملموس را می‌توان مشاهده نمود: مؤلفه‌های تصمیم‌ساز و راهبردی رژیم صهیونیستی برای بقاء تغییر کرده است. دو مؤلفه‌ی تصمیم‌سازِ قدرت و امید در سرزمین‌های اشغالی با گذشت صد روز از انتفاضه، جای خود را به امنیت و ترس داده‌اند.
رژیم صهیونیستی برای اجرای روند دولت- ملت‌سازی، با مشخص کردن سرزمین موعود خود در فلسطین، سعی نمود با روش‌های مختلفی چون جنگ، تروریسم دولتی و گفتگو، حاکمیت و حکومت صهیونیستی را ایجاد کند؛ اما به نظر می‌رسد اصلی‌ترین چالش پیش روی رژيم صهیونیستی مولفه جمعیت است.
امروزه یکی از موضوعاتی که بسیاری از تحلیل گران منطقه‌ای و جمهوری اسلامی را درگیر کرده است، چگونگی روند روابط جمهوری اسلامی با جنبش‌های مقاومت فلسطین از جمله حماس و جهاد اسلامی است. ریشه این سؤال به سیر تحولات منطقه‌ای پس از بیداری اسلامی یا عربی برمی‌گردد.
امروزه واکنش مسیحیان به جنایات صهیونیستی و انتفاضه سوم بیشتر واکنشی حمایت‌گرانه است تا بی‌طرفانه. آن‌ها در حافظه تاریخی خود خوب به یاد دارند که از زمان شکل‌گیری موجودیت نامشروع رژیم صهیونیستی سیاست تخریب اماکن مسکونی و عمومی متعلق به فلسطینی‌ها و بناهای اسلامی و مسیحی در دستور کار این رژیم اشغالگر قرار داشته است.
