♦️ سیاست منطقه‌ای روسیه پس از قیام‌های عربی
#گزارش_کوتاه
🔹 اندیشکده خاورمیانه در مقاله‌ای بیان داشته که سیاست روسیه در قبال جنبش‌های موسوم به «بهار عربی» از ۲۰۱۵ بدین سو تغییر کرد. به‌نحوی که برخلاف بازه ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۵ که با رویکرد سلبی درصدد دفاع از منافع اقتصادی و امنیتی‌اش بود، از ۲۰۱۵ با رویکرد ایجابی به تأمین منافعش پرداخت.
🔸 یکی از دلایل این اختلاف رویکرد در تفاوت سیاست انزواگرایانه‌تر و غرب‌گرایانه‌تر مدودف نسبت به پوتین است که در بی‌طرفی روسیه نسبت به حمله ائتلاف غربی به لیبی و مداخله مستقیم مسکو در سوریه، نمایان می‌شود.
🔸 با توجه به تمدید ریاست‌جمهوری پوتین، احتمالاً این سیاست‌ها هم‌چنان تداوم خواهند یافت. افزایش همکاری‌های دوجانبه روسیه در حوزه انرژی و تجارت با ایران و عربستان به مثابه دو قدرت برتر منطقه‌ای، نمود روشنی از این سیاست‌هاست.
🔸 مهم‌ترین عدم اطمینان نسبت به چگونگی تداوم این سیاست، رویکرد بایدن در غرب آسیاست. اینکه چه نگرشی به مسأله فلسطین اتخاذ کند، با برجام چگونه مواجه شود و نبردهای سوریه، یمن و لیبی را به چه سرانجامی برساند.
🔸 از سوی دیگر چین نیز به‌تدریج به رقیب تجاری و اقتصادی روسیه در منطقه بدل خواهد شد. سرمایه‌گذاری‌های آتی چین در عراق، ایران، امارات و سعودی می‌تواند سهم روسیه از همکاری اقتصادی با این کشورها را تحت‌الشعاع قرار دهد.
✅ در مجموع به نظر می‌رسد با توجه به چالش‌های کنونی که آمریکا در داخل با آن روبروست، موضع عملی و قاطعی در قبال رویکرد مسکو در آسیای غربی نمی‌تواند اتخاذ کند و دو طرف سعی خواهند کرد اختلافات را به آرامی در میز مذاکره پیگیری کنند.
منبع
(http://mei.edu/publications/how-have-russias-policies-middle-east-changed-arab-uprisings-0)
☘️ اندیشکده راهبردی تبیین🌿
▫️@Tabyincenter
